METAL IS PASSION.... NOT FASHION

DISCLAIMER NOTE: Παρόλο που σκοπός του κειμένου δεν είναι να ορίσει ως "μεταλά" όποιον ντύνεται με τρόπο που αναφέρεται παρακάτω, χρησιμοποιήθηκε αυτός ο χαρακτηρισμός για λόγους συντομίας.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Η μέταλ από τη στιγμή της δημιουργίας της λειτούργησε ως μέσο διαμαρτυρίας με όμοιο τρόπο με τη ροκ. Η πλειονότητα των ανθρώπων στους οποίους αναφερόταν ήταν νέοι, καθώς προερχόταν και από νέους. Εκτός των άλλων, οφείλει την αντιδραστικότητά της στην αυστηρή ακόμα δομή της χριστιανικής οικογένειας και την εμπλοκή της Εκκλησίας στην κοινωνική και προσωπική ζωή, σε ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στα τέλη της δεκαετίας του ’60 (όπως ο Μάιος του ’68) και κοινωνικά φαινόμενα (όπως η υπερκατανάλωση, η ευρεία χρήση της τηλεόρασης, η εμπορευματοποίηση των έργων τέχνης). Έτσι, η μέταλ ένδυση έγινε εξίσου αντιδραστική και ακραία.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Αυτά τα κίνητρα είναι αρκετά για να κάνουν έναν επαναστατικό νέο να θέλει να προκαλέσει τον οποιοδήποτε στενόμυαλο (για τα δικά του δεδομένα) και χειραγωγημένα από το "σύστημα" ενήλικα. Και υπάρχει καλύτερος τρόπος να προκαλέσεις αντιδράσεις σε μία χριστιανική κοινωνία από το να φέρεις πάνω σου το σύμβολο του νεοσατανισμού, πεντάλφα; Φυσικά και όχι. Και υπάρχει ζωντανότερο μέσο να ταράξεις τα νερά μίας απολυταρχικής οικογένειας που σου θέτει πολλούς κανόνες για να είσαι καλός χριστιανός από μία μπλούζα ενός συγκροτήματος με βίαιες παραστάσεις που δεν ακολουθούσαν τις νόρμες της τότε μόδας; Και η πεντάλφα και τα t-shirts συγκροτημάτων απέβλεπαν στη διαφοροποίηση του νέου μεταλά από τον μέσο άνθρωπο και στην διάδοση ιδεολογιών, γιατί τότε τίποτε δεν ήταν τυχαίο και δεν έκανες εντύπωση με ένα βίαιο εξώφυλλο ή ακραίο όνομα. Έκανες επανάσταση. Ακόμα και τα μαύρα ρούχα που είναι το σήμα κατατεθέν πολλών είχαν βαθύτερο νόημα: πένθος για την αδικία, πένθος για την άσχημη τροπή που έχει πάρει ο κόσμος μας, πένθος για μία απώλεια ή έναν έρωτα. Ή το "corpse paint" το οποίο τώρα χρησιμοποιείται τις απόκριες (γιατί φυσικά αυτό δεν είναι τρόπος έκφρασης για τον μέσο μεταλά αλλά μία ένδυση παρόμοια με αυτή του πειρατή, του χίπη ή του Ζορό) είχε ως σκοπό την εξωτερίκευση οργής ή πόνου. (Όσον αφορά το "corpse paint": όποιος το υιοθετούσε δεν το έκανε για είναι σκληρός. Είναι σαν να αποδέχεσαι ειρωνικά τη θέση του άβουλου σώματος (πτώματος) που η κοινωνία θέλει να είσαι.)

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Τα πράγματα πλέον είναι εντελώς διαφορετικά. Η ανάπτυξη των social media, η εμπορευματοποίηση, η μεταφορά στερεοτύπων από γενιά σε γενιά και η αλλαγή των αναγκών της εποχής μας σε σχέση με τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης της μέταλ επηρέασαν αρκετά όχι τόσο το μέταλ ντύσιμο αλλά τον λόγο για τον οποίο το υιοθετούμε. Έχουν καθιερωθεί κάποιοι "κανόνες" ντυσίματος που διέπουν έναν "true" μεταλά.

\r\n\r\n

Φοράς μαύρα γιατί οι παλαιότεροι φορούσαν μαύρα και "η κοινωνία καταλαβαίνει ότι είσαι μεταλάς άμα φοράς μαύρα". Η πεντάλφα δηλώνει ότι ακούς μέταλ (και σαφώς εκτός από αυτό θα δηλώνεις περήφανα στην ομήγυρή σου ότι είσαι άθεος ή σατανιστής ή κάτι τέτοιο). Φοράς τη μπλούζα μιας μπάντας όχι για να διαδόσεις μία ιδεολογία ή μία σκληρή αλήθεια αλλά για να δηλώσεις ότι ακούς αυτή τη μπάντα ή ότι ανήκεις στην κλίκα των μεταλάδων και είσαι "σκληρός" ή γιατί άκουσες ένα και μόνο τραγούδι της μπάντας και σου άρεσε και έτυχε τα t-shirt της να έχουν ωραία σχέδια. Και επειδή τα social media μας καθιστούν όλους δημόσια πρόσωπα, μπαίνουμε στο τρυπάκι του καταναλωτικού ανταγωνισμού. Όποιος έχει το πιο ακριβό δερμάτινο, τα περισσότερα κοσμήματα (και αυτά να είναι ΜΟΝΟ ασημένια, γιατί αλλιώς δεν είναι αρκετά metal), τα περισσότερα μπλουζάκια, τις περισσότερες αλυσίδες και τα πιο μακριά μαλλιά (και αυτά να είναι αρκετά βελούδινα και να κάνουν για διαφημιστικό σποτάκι της L’Oréal Paris) είναι και ο πιο "true" μεταλάς. Είτε άντρας είτε γυναίκα (που εκεί φυσικά ισχύουν ακόμα περισσότεροι κανόνες) το μόνο που λείπει είναι 2-3 φωτογραφίες από κάποιον με καλή φωτογραφική μηχανή και είσαι πλέον και μοντέλο.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, είμαστε και εμείς μία ομοιογενής μάζα. Όταν η βιομηχανία της μόδας στέρεψε από ιδέες, επέκτεινε την επιρροή της και στη μέταλ ένδυση. Το να φοράς όλα τα παραπάνω και να ακούς μία μουσική που εκφράζει δυνατά πιστεύω (τουλάχιστον παλαιότερα) δεν σε κάνουν ιδεολόγο. Λες και κάποιος που ακούει dubstep ή κλασσική δεν μπορεί να είναι επαναστάτης. Έχουμε γίνει όλοι θύματα μίας βιομηχανίας και δεν διαφέρουμε σε τίποτα από το "κοινό κόσμο". Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η πλειονότητα αυτών που θα διαβάζουν το παραπάνω κείμενο και είναι όντως (alternative) fashion victims θα βγάλουν τον εαυτό τους απ ’έξω, γιατί σε πειράζει να σου λέει κάποιος ότι είσαι ίδιος με κάποιους άλλους. Ο νοών νοείτω.

\r\n\r\n

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.