MOONSPELL/ THE FORESHADOWING/ELEINE

\r\nThe ForeshAdowing

\r\n\r\n

Ας δούμε και τα δυο σαπόρτ σχήματα για τις συναυλίες των Moonspell σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.

\r\n\r\n

  Οι Ιταλοί gothic/doom metal μετά από μια δεκαετία σκοτεινής καλιτεχνικής δημιουργίας, και τέσσερα full length που έχουν κάνει αίσθηση έρχονται στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα ακολουθόντας τους Moonspell.

\r\n\r\n

  Έχουν απλώσει το gothic/doom τους σε τέσσερις πολύ καλούς δίσκους: Days Of Nothing, από την Candlelight, Oionos, Second World, και το προ λίγο μηνών Seven Heads Ten Horns, και τα τρία από την Cyclone Empire, που λογικά θα έχει την τιμητική του στο σετ λιστ τους.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

 Η μουσική τους φέρνει στους συμπατριώτες τους Novembre, αλλά και σε μπάντες όπως οι Katatonia, και λιγότερο στους My Dying Bride.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

 Eleine

\r\n\r\n

Οι Σουηδοί Eleine, που θα ανοίξουν τις δυο  συναυλίες των Moonspell,  είναι ένα καινούριο σχετικά σχήμα με ένα full length με τον προφανή τίτλο Eleine, που κυκλοφόρησε Απρίλιο του 2015 από την Cardiac Records. Βασίζονται στην εντυπωσιακή παρουσία αλλά και την αισθαντική φωνή της Eleine, η οποία τυγχάνει και top model.

\r\n\r\n

Η μουσική τους φέρνει από την μία στα κλασικά female fronded metal μοτίβα, σε ένα   σκοτεινό φόντο. Κάπως σαν οι Within Temptation να θέλουν να το παίξουν Elis, με φωνή που πλησιάζει και την Sharon Den Adel και την late Sabine Dunser.

\r\n\r\n

\r\n
\r\nMoonspell

\r\n\r\n

  Καθώς  έτυχε να ετοιμάσω ένα κείμενο  για τους Moonspell, τα αδέρφια μας από την Πορτογαλία, βάζω να ακούσω την δισκογραφία τους, που μέσα σε αυτήν υπάρχουν πολλά αγαπημένα cds, άλλα που δεν τα είχα προσέξει όσο θα έπρεπε,  αλλά και ένα από τα πιο αγαπημένα dvd. Μας έρχονται στις 7 και 9 του Οκτώβρη σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα...για δέκατη φορά, αν τις μετράω καλά.

\r\n\r\n

 Αυτό πέρα από ένα υπέροχο μουσικό Σαββατοκύριακο, με αγαπημένους ήχους στα αυτιά μου, με έβαλε στην διαδικασία να δω και να μάθω περρισότερα πράμματα για τους Moonspell.

\r\n\r\n

  Δημιουργήθηκαν το 1989 σαν Morbid God, στην πόλη Brandoa μια μικρή πόλη στην περιοχή της Amadora στην Πορτογαλία. Κυκλοφόρησαν ένα demo με το τραγούδι Serpent Angel. Ο Langsuyar, κατά κόσμο Fernando Ribeiro στα φωνητικά. Ο Mantus στην κιθάρα. Ο Malah Fenrir στην κιθάρα επίσης και ο Apes στο μπάσο...οι τέσσερις τους το 1992 δημιούργησαν τους Moonspell. Μαζί τους ο μέχρι και σήμερα τιτάνιος ντράμερ Miguel Gaspar. Και λίγο αργότερα ο Pedro Paixao στα πλήκτρα και στην κιθάρα.

\r\n\r\n

 Κυκλοφορούν τα Anno Satanae demo και Under The Moonspell ep…black metal με Μεσογειακή αύρα, και folk στοιχεία της πατρίδας τους. Παγανιστικά και Αθειστικά ζητήματα στην θεματολογία τους, με μια μικρή δόση ρομαντισμού...την είχαν από τότε. Οι δυο αυτές κυκλοφορίες επανηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν το 2007 με τον γενικότερο τίτλο Under Satanae, σε μια αξιοπρεπέστατη κυκλοφορία. Αυτή είναι η πρώτη, black metal περίοδος των Moonspell.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

 Ο J.M. Tanngrinsnir είχε αντικαταστήσει τον Malah στην κιθάρα από το ep, οι Moonspell ανήκουν πια στην Century Media και  προχωρούν ολοταχώς στο πρώτο ολοκληρομένο δίσκο με τίτλο Wolfheart, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1995. Εδώ προστίθεται το  gothic στην ηχητική εξίσωση, αλλά και στην θεματολογία, όπως και οι μικρές δόσεις ρομαντισμού μεγαλώνουν και κυριαρχούν όπως και τα θέματα τρόμου στο ύφος και τους στίχους των Moonspell.  Wolfshade, Love Crimes, Vampiria και Alma Mater ξεχωρίζουν. Εδώ συμετέχει και ο Ricardo Amorin μετέπειτα μόνιμος κιθαρίστας των Moonspell.

\r\n\r\n

Πια με τον Ricardo Amorin στην θέση του J.M. Tanngrinsnir οι Moonspell κυκλοφορούν τον Ιούλιο του 1996 έναν από τους σημαντικότερους και επιδραστικότερους δίσκους τους με τίτλο Irreligious. Εδώ υπάρχει μια ηχητική και θεματική συνέχεια με το Wolfheart, το gothic είναι πια ο επιθετικός μουσικός προσδιορισμός τους, τα λόγια των κομματιών είναι ποιητικά, και κομμάτια όπως το πιο heavy  For A Taste To Eternity ή όπως το μελωδικό Mephisto, ή όπως τα Opium, και Full Moon Madness, και τα δυο ύμνοι gothic metal ρομαντισμού κάνουν το ονομά τους να ακουστεί.. Εδώ έχουμε και μια διαφοροποίηση στα φωνητικά του Fernando Ribeiro, τα οποία προσαρμόζονται πλήρως και πρωταγωνιστούν στην αισθητική της μπάντας του, δημιουργούν μια σκοτεινή gothic ατμόσφαιρα και βγάζουν πλήθος συναισθημάτων.
\r\n
\r\n

\r\n\r\n

Με μια ακόμη αλλαγή στο line up…ο μπασίστας Sergio Grestana στην θέση του Ape, ξεκινάει η τρίτη περίοδος των Moonspell η πιο αμφιλεγόμενη, και με συχνές αλλαγές στο ύφος τους. Τον Ιανουάριο του 1998 κυκλοφορούν το Sin/Pecado. Δίσκος που δίχασε, για το αν είναι metal ή όχι...ή αν ακόμα μπορεί να χαραχτηριστεί gothic/pop και άλλα τέτοια. Να το πούμε ατμοσφαιρικό να τελειώνουμε. Πάντως κομμάτια που αξίζουν τα έχει... Handmade God, Abysmo, Magdalene, Hanged Man.  Κάπως έτσι και τα Butterfly Effect του 1999 και Darkness And Hope του 2001. Αν και εδώ έχουμε αξιόλογες στιγμές όπως τα I Am The Eternal Spectator από το πρώτο και τα, Darkness And Hope,  Nocturna  από το δεύτερο. Η ίδια παρέα το 1998 έφτιαξε το πρότζεκτ Daemonarch, και κυκλοφόρησε το μοναδικό της δίσκο...Hermeticum.

\r\n\r\n

Και ερχόμαστε στον Σεπτέμβριο του 2003 και στο έκτο full length των Moonspell με τίτλο The Antidote. Εδώ μαζί με το metal βασικό παρανομαστή, στην μουσική εξίσωση,  επανέρχεται και η έμπνευση, οι καλές συνθέσεις, πάντα σε gothic metal πλαίσια. Το μπάσο το αναλαμβάνει ο session Niclas Etelavuori. Ο δίσκος έχει κομματάρες...In And Above Man, Everything Invited, που παίζουν συχνά στις ζωντανές εμφανίσεις. Ζωντανές εμφανίσεις που κινηματογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν από την Metal Mind στο  live cd και dvd, Lusitanian Metal.

\r\n\r\n

Οι Moonspell πάντως κρατώντας μια ολοδική τους μουσική ταυτότητα μέσα στα χρόνια, τους αρέσουν οι αλλάγές στην μουσική τους. Υπογράφουν στην Steamhammer. Και το επόμενο βήμα τους είναι το Memorial, που κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 2006. Και εδώ ξαναγυρνούν στα παλιά, τα black λημέρια, πάλι διχάζοντας, με ένα όμως δίσκο που όσο παλιώνει τόσο καλύτερος ακούγεται. Μαζί του κομμάτια όπως τα Finistera, και Luna δείχνουν το πόσο αξιόλογοι είναι οι Moonspell και ικανότατοι να σκαρώνουν όμορφες συνθέσεις σε διαφορετικά μουσικά πεδία.

\r\n\r\n

Συνεχίζοντας από εκείνο το σημείο τον Μάιο του 2008 κυκλοφορούν το Night Eternal. Για πολλούς ότι καλύτερο μετά το Irreligious. Εδώ έχουμε μια μίξη των gothic και black ήχων, και τα φωνητικά του Ribeiro είναι τα πιο μεστά αλλά και συναισθηματικά που έχει κάνει. Πέρα από την σούπερ κομματάρα Scorpion Flower μαζί με την γλυκιά Anneke Van Giersbergern, το ομόνυμο, το First Light, αλλά και το bonus κομμάτι στην limited edition, Age Of Mothers ξεχωρίζουν μέσα σε ένα πολύ δυνατό σύνολο συνθέσεων.
\r\n
\r\n

\r\n\r\n

Το επόμενο βήμα των Moonspell ήταν αρκετά φιλόδοξο, από την Napalm τον Απρίλιο του 2012...κυκλοφορούν το Alpha Noir, τον πιο heavy δίσκο, που στην limited edition περιέχει έναν ακόμα ολοκληρωμένο δίσκο...τον Omega White. Πιο μελωδικό, και σε στιγμές ακουστικό. Καλή σκέψη, με πολλές καλές ιδέες, αλλά κάπου κούρασε. Εγώ πάντως ακούω συχνά τον Omega White με ευχαρίστηση. Lickanthrope, Alpha Noir από το κυρίως, και Whiteomega και New Tears Eve από το bonus, ξεχωρίζω εγώ.

\r\n\r\n

Το τελευταίο μέχρι σήμερα βήμα τους είναι το Extinct, που κυκλοφόρησε τον Μαρτιο του 2015, έκανε αμέσως μεγάλη αίσθηση. Ενάμιση χρόνο μετά τον Extinct μου φαντάζει σαν ο πιο ευκολοάκουστος δίσκος από Moonspell, αλλά ταυτόχρονα κάθε ακρόαση  δίνει κάτι καινούριο να ηχεί στα αυτιά μου. Πανέμορφα τα Breathe, Medusalem, The Lust Of Us, Malignia, Funeral Bloom,  La Baphomet και ουσιαστικά όλα είναι κομματάρες. Να και το κείμενο που είχα γράψει ΕΔΩ

\r\n\r\n

Τελικά καλά πέρασα αυτές τις μέρες με παρέα τους Moonspell, και ακόμα καλύτερα θα περάσουν οι Θεσσαλονικείς στις 7 Οκτωβρίου και οι Αθηναίοι στις 9 Οκτωβρίου, στις φετινές εμφανίσεις των Moonspell.
\r\n
\r\nΕπιμέλεια Στέφανος Στεφανίδης

\r\n