DOOM OVER GREECE @ AN Club

Καταδίκη πάνω από την Ελλάδα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Πέντε μπάντες, παγιδευμένες στην γλυκιά αφαίμαξη συναισθημάτων που προκαλεί ο doom metal ήχος, με διαφορετική προσωπικότητα και ήχο το καθένα. Μετά το γονάτισμα των Βορειοελλαδίτων φίλων μας, ήρθε η σειρά της Αθήνας. Με ένα σημαντικό πλήγμα, τουλάχιστον για τον γραφόντα. Η ακύρωση της Εμφάνισης των The Temple λόγω κάποιου θέματος υγείας του ντράμερ τους. Ας όψεται,τα καλά πράγματα δεν χάνονται,θα ξαναβρούμε μια ευκαιρία. Μπαίνοντας στο An Club, συνάντησα λιγοστές ψυχές. Αλλά ΨΥΧΕΣ. Άνθρωποι που δεν είναι επιφανειακοί με την metal μουσική. Και άνθρωποι που ξέρουν ότι τέτοιες κινήσεις, σαν την πρωτοβουλία των δυο παιδιών, που αποτελούν την Krisis Productions, πρέπει να υποστηρίζονται. Η κίνηση να φέρουν στα πρώτα τους βήματα τους Procession/Dread Soverign και σύντομα Obliteration/Lvcifyre αλλά και τους Agalloch τον Άυγουστο, είναι το λιγότερο τολμηρή αλλά υποδηλώνει πάνω από όλα ότι είναι επιλογές από οπαδούς προς οπαδούς.
\r\n
\r\nΤο πρόγραμμα, σε σχέση με την Θεσσαλονίκη κινήθηκε πολύ πιο σχολαστικά και σύντομα και δεν νομίζω να άφησε κανέναν παραπονεμένο μιας και η συναυλία έληξε περίπου τα μεσάνυχτα. Πρώτοι βγήκαν οι Πειραιώτες Aeon Aphelion, παίζοντας σχεδόν όλο τον μοναδικό τους δίσκο προσθέτοντας περίπου στην μέση του σετ λιστ τους και μια διασκευή στο ’’The Ghoul’’ των Pentagram. Αρκετά αγχωμένοι και ακίνητοι, ξεκίνησαν χλιαρά αλλά σύντομα οι sabbathικοί τους ρυθμοί μας συνεπήραν για τα καλά. Η τετράδα ήταν δεμένη, με στιβαρό ήχο και το ’χαν με μεγάλη ευκολία να σε μετατρέψουν σε ρομποτάκι που η μοναδική του κίνηση είναι μια ελαφρά κίνηση του κεφαλιού προς τα μπρος. Στο’’Shrine of Despair’’ διδάξαν τον σωστό heavy/doom/(και sτoner ισως;) ήχο, στο ’’Ophitic Doctrine’’ δάκρυσα εσωτερικά με το αξιολάτρευτο σόλο τους, ενώ  δόξα τους θεούς προλάβανε να παίξουν την τελευταία στιγμή ένα τελευταίο τραγούδι που ηταν και το πιο επιτυχημένο συναυλιακά μιας και ο ήχος τους το επιτρέπει με το tempo που έχουν να κουνήσουν αρκετά σώματα. Το μόνο αρνητικό στους Aeon Aphelion είναι τα μέτρια φωνητικά που ακούγονταν αρκετά πίσω και γενικότερα δεν έπιανα ούτε τα μισά από όσα τραγουδούσε.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n
\r\nΜε συνοπτικές διαδικασίες, την σκηνή κατέλαβαν οι funeral doom/deathsters Shattered Hope. ¨Εμπειροι και δεμένοι στις ζωντανές τους εμφανίσεις, τους απολαμβάνω κάθε φορά που τους βλέπω. Με προηχογραφημένα πλήκτρα για την απαιτούμενη ατμόσφαιρα λόγω απουσίας την Ευγενίας (πλήκτρα), ο ήχος τους παραμένει σεισμικός. Διπλές κιθάρες (ο ένας σε πιο ψυχεδελικούς τόνους) να συγκρούονται σαν λιθοσφορικές πλάκες και το μπάσο να κάνει το βόμβο της ώρα του σεισμού. Ένας τραγουδιστής που ξερνάει λάβα από το στομάχι του και δεν έχει αντοχές να πει καν το όνομα της μπάντας του στα διαλείμματα. Όλα τα λεφτά όμως ο ντράμερ, ο άνθρωπος με το μπλουζάλι ’’Χαοτικό Τέλος’’ που μάλλον το πίστεψε και έπαιζε ανάλογα. Αργά χτηπήματα αλλά τόσο έντονα. Και χάσιμο στο βλέμμα του. Μπράβο στα παιδιά που παρόλο το δύσκολο απο την ίδια την φύση της μουσική που αναπαράγανε χθες, μπόρεσαν να σχηματίσουν άφθονα χαμόγελα στο πλήθος. Κάθε τους τραγούδι, τεράστιας διάρκειας. Μαρέσει που προς το τέλος της σειράς του μας ανακοινώνει ο Νίκος ότι θα παίξουν ακόμα ένα ΜΟΝΟ. Δηλαδή κανά 20λεπτο ακόμα. Βιβλική καταστροφή οι Shattered Hope. Αρνητικό;Το τελευταίο τραγούδι κούρασε και η επιτηδευμένη παραμόρφωση τους μας τρύπησε τα αυτιά, και χωρίς ουσία.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Έφτασε η ώρα για την πρώτη ξένη μπάντα που δεν είναι παρά η μπάντα του Alan Averill των Primordial. Dread Sovereign λοιπόν, με ντράμερ τον πανύψηλο γίγαντα Johnny King για τα συναυλικά καθήκοντα αντί του Simon O’Laoghaire και ενός ατελείωτα ενεργητικού κιθαρίστα του Bones. Ο κουκουλοφόρος ηγέτης των Dread Sovereign έσπερνε μαυρίλα με την εκφραστικότητα και τις βλασφημίες τους, λεκτικές και ηχητικές. Βοηθούσε με το μπάσο του να δώσει όγκο στον ήχο μιας και ο ήχος τους ακουγόταν πολύ πιο άναρχος, χωρίς μυσταγωγία και ατμόσφαιρα σε σχέση με την στουντιακή έκδοση των συνθέσεων τους. Αλλά γεμάτοι ενέργεια, με τον Bones να κλέβει την παράσταση. Αεικίνητος, ποζεράς (με την καλή έννοια), πορωμένος και πάνω από όλα με την κιθάρα να είναι προέκταση των χεριών του. Πολύ περίεργο συναίσθημα να ακούς doom ήχους και να βλέπεις κάποιον να χτυπιέται (και να χτυπάει την καημένη του κιθάρα όπου βρει). Πιο ταιριαστός για μια μπάντα σαν τους Enforcer θα έλεγα εγώ. Και επειδή ο Alan φημίζεται για την γκαντεμιά τους στα ελληνικά εδάφη (και μη), κάπου μετά την μέση του σετ λιστ τους έκλεισε η φωνή του μην μπορώντας να αποδώσει όπως θα έπρεπε. Φρούδες ελπίζες να τον αντικαταστήσει ο Felipe των Procession και έτσι συνέχισε μέχρι το τέλος (λίγο πα΄νω από 40 λεπτά), σε μια πιο ορχηστρική έκδοση των κομματιών τους. Και λίγο πριν την λήξη του παιχνιδιού τους, βάζουν ένα ακόμη γκολ παίζοντας Venom και οθώντας το πλήθος στον πρώτο πανικό στο συγκεκριμένο live, αφήνοντας την σκηνή με ευχαριστημένο τον κόσμο από κάτω.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\nΚαι τέλος, οι Procession, ο πιο σημαντικός λόγος παρουσίας μου (και φαντάζομαι πολλών άλλων) στη συγκεκριμένη συναυλία. Ξεκινάω ανάποδα, όλοι είχαν από κάποιο αρνητικό, ας πούμε και των Procession. ΚΑΝΕΝΑ. Η παρέα του Felipe (κιθάρα/φωνή, έπαιζε μπάσο για τις αναγκες της ) υπήρξε η καλύτερη όλων. Διπλή κιθαριστική επίθεση με τον Αναστάση (Dead Congregation) να υπερτερεί παικτικά υπερ του ετέρου κιθαρίστα και να δείχνει ένα άλλο προσωπείο, διαφορετικό από την μπάντα του. Η φωνή του Felipe πάντοτε μεγαλοπρεπής και με μια επική χροιά μας καλούσε να τον ακολουθήσουμε στο επικοτραγικό τους ταξίδι. Χώρος για εσωτερικές γρήγορες σκέψεις καθώς τους παρακολουθούσαμε αλλά και χορός στο σαγηνευτικό τους κάλεσμα. Πόρωση, σηκωμένες γροθιές και ιαχές στον αέρα. Τα 250 άτομα που παρευρέθηκαν στην συναυλία συσπειρώθηκαν και ήρθαν όσο πιο μπροστά μπορούσαν και όλοι μαζί, συγκρότημα και παρευρίσκοντες απόλαυσαν την Doom βραδιά της χρονιάς. Οι Procession δεν χάλασαν το αρχαιότατο metal έθιμο του encore και μετά από ένα σύντομο διάλειμμα μας επιτέθηκαν άλλες 2 φορές μέχρι τον τελικό αφανισμό κάθε παραπόνου και του πιο απαιτητικού οπαδού. DOOM OVER HELLAS!!!

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Setlists:

\r\n\r\n

Aeon Aphelion

\r\n\r\n

1.Whitewood

\r\n\r\n

2.Ravenous Flames

\r\n\r\n

3.Urn for the Ashes of Gods

\r\n\r\n

4.Shrine of Despair

\r\n\r\n

5.The Ghoul (PENTAGRAM)

\r\n\r\n

6.Ophitic Doctrine

\r\n\r\n

7.(Dona Eis) Requiem

\r\n\r\n

Shattered Hope

\r\n\r\n

1.Vital Lie
\r\n2.My Cure Is Your Disease
\r\n3.Amidst Nocturnal Silence
\r\n4.Aletheia

\r\n\r\n

Dread Sovereign
\r\n1.Thirteen Clergy To The Flames
\r\n2.Cthulhu Opiate Haze
\r\n3.Pray to the Devil In Man
\r\n4.We Wield the Spear of Longinus
\r\n5.Cathars to Their Doom
\r\n6.Live Like an Angel, Die Like a Devil (Venom)

\r\n\r\n

Procession
\r\n1.Damnatio(εισαγωγή)
\r\n2.Conjurer
\r\n3.Destroyers of the faith
\r\n4.Raven of disease
\r\n5.To reap heavens apart
\r\n6.Tomb of doom
\r\n7.Death and judgement
\r\n8.Like a plague upon the earth
\r\n9.Chants of the nameless
\r\n10.Road to the gravegarden

\r\n\r\n

Κείμενο: Deathalos

\r\n\r\n

Photos: Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος

\r\n