Joe Lynn Turner @ Kyttaro Live Club

Δεν άργησε πολύ να ανεβεί στη σκηνή ο Γιώργος Γάκης and the trouble makers. Δεν τον είχα παρακολουθήσει ποτέ πριν και ομολογώ ότι δεν είχα μεγάλες προσδοκίες. Χαλαρός και με την τσίχλα στο στόμα (όχι που δεν θα το σχολίαζα) αρχίζει το σόου με ένα δικό του τραγούδι, συνεχίζει με Thin Lizzy και Cold Sweat και μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Η χροιά του φέρνει σε κάτι από Coverdale και το χαλαρό στυλ του βοηθούσε την αβίαστη δημιουργία πάρτι διάθεσης. Ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς, ο Barry Barnes που το προηγούμενο βράδυ με τους Sinnerboy είχε παίξει στο Κύτταρο και ανέβηκε στη σκηνή για να πουν μαζί το Moonchild.
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n

\r\n\r\n

Γύρω στις 22.00 ανεβαίνει στη σκηνή ο Joe Lynn Turner. Με ένα συγκρότημα αποτελούμενο από ιταλούς μουσικούς. Μας είπε ότι του λείψαμε ότι μας σκεφτόταν και χαίρεται πολύ που επέστρεψε. Ξεκίνησε με Death Alley Driver των Rainbow, Surrender και όπως μας πληροφορεί we’re gonna keep it classic rock cause there’ s class in front of the word. Συνέχεια με Perfect Strangers, Jealous Lover, βασισμένο σε πραγματική ιστορία όπως μας εξομολογήθηκε, Man On The Silver Mountain, King Of Dreams, Highway Star, Pictures Of Home, Can’t happen here, Stormbringer, Long Live Rock N Roll medley Blacknight, Burn, Smoke On The Water.
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n

\r\n\r\n

Θα πω ότι εν γένει απόδωσαν πολύ ωραία τα κομμάτια που επέλεξαν να ερμηνεύσουν. Και δεν επέλεξα τυχαία το επίθετο ωραία γιατί δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλαναν. Δεν ήταν παιχτούρες οι μουσική και ο κιθαρίστας το “είχε” κυρίως στα κομμάτια του Blackmore. Ο Turner δεν έχει πλέον τις ίδιες δυνατότητες που είχε χρόνια πριν ωστόσο ως frontman ξεσήκωσε το κοινό. Θα ομολογήσω όμως ότι ήθελα να ακούσω πολλά κομμάτια που δεν άκουσα, ήθελα να ακούσω τις μπαλάντες που με ανατριχιάζουν και δεν άκουσα ούτε μια. Μάλιστα στο δεύτερο encore όταν κάποιος από το κοινό του ζήτησε μπαλάντα απάντησε ότι τώρα ροκάρουμε δεν μπορούμε να πούμε μπαλάντα. Αυτός ήταν ο λόγος ή ότι ο κιθαρίστας ήταν λίγος για να παίξει Malmsteen και η φωνή δεν φτάνει πια εκεί που πρέπει; Γιατί και στο Perfect Strangers ζορίστηκε και στο Highway Star και γενικά τα μισά τραγούδια το κοινό τα τραγούδαγε.
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
\r\n

\r\n\r\n

Εν κατακλείδι θα έλεγα ότι ήταν ένας ευχάριστος τρόπος να περάσεις το βράδυ της Κυριακής αλλά τα ίδια τραγούδια που επέλεξαν να συμπεριλάβουν στο setlist μπορείς να τα ακούσεις πολύ πιο καλοπαιγμένα και από ελληνικά συγκροτήματα που δεν έχουν 25ευρώ εισιτήριο. Φυσικά δεν θεωρώ οτι έχει οποιοδήποτε μερίδιο ευθύνης ο διοργανωτής, αλλά ρε Joe, μας άφησες ανικανοποίητους... 

\r\n\r\n

PhotoShooting, Μαρία Παπαμιχαήλ Menamarel Photography
\r\nReport Ελένα Μιχαηλίδου

\r\n