Lykathea Aflame - Elvenefris

Η Τσεχία είναι γνωστή για την death/grind metal και grindcore σκηνή. Οι οπαδοί εκεί έχουν χιούμορ και το αποδεικνύουν. Σε πιο σοβαρές καταστάσεις, υπάρχουν κάποιες μπάντες που οι κυκλοφορίες τους αξίζουν μεγαλύτερης ανταπόκρισης. Οι Appalling Spawn ( όπως και οι Krabathor ακόμα και οι Tortharry ή οι Scenery) από την Πράγα είναι μια από αυτές . Η μπάντα γεννήθηκε το 1995 και μέχρι το 1999 μας προσέφεραν ένα demo και ένα ολοκληρωμένο δίσκο (Freedom, Hope & Fury ) βίαιου death metal με κάποια προοδευτικά-τεχνικά στοιχεία. Από το κουαρτέτο αποχωρεί ο drummer Gabriel Pavlík (R.I.P. 2012, πολύ αλκοόλ) και οι υπόλοιποι τρεις συνεχίζουν με το όνομα Lykathea Aflame.  Ήδη κάποιες συνθέσεις υπήρχαν έτοιμες, βρήκαν και ένα χταπόδι-ξυλοκόπο drummer και άρχισαν τις πρόβες στο club Inferno (γνωστό λαιβάδικο της περιοχής και της εποχής).Ο μοναδικός δίσκος των Lykathea Aflame, το ‘’Elvenefris’’ (σπίτι) είναι ακόμα  πιο τεχνικός και μελωδικός από την εποχή των Appalling Spawn χωρίς βέβαια να χάνει από το death/grind χαρακτήρα του και αυτό είναι μοναδική περίπτωση που το καθιστά ηχητικό θησαυρό. Τελικά το καλοκαίρι του 2000 ηχογραφήθηκε το ‘’Elvenefris’’ μέσα σε ένα μήνα στo Hostivar studio και κυκλοφόρησε από την Obscene Productions.

Πόσο γαμάτα ακούγονται τα θανατηφόρα blastbeats  με ανατολίτικα riffs; Πόσο ταιριαστά ακούγονται οι επιθανάτιοι ρόγχοι με στίχους σε φάση γιόγκα και βουδιστικές πεποιθήσεις; Πόσο εξαιρετικό παίξιμο σε έγχορδα και τύμπανα μπορεί να χωρέσει μια σύνθεση; Αυτά και άλλα πολλά θα ανακαλύψετε στο ‘’Elvenefris’’ ήδη από το πρώτο τραγούδι. Και τα καλύτερα θα ακολουθήσουν. Τρομερές μελωδίες θα ξεπροβάλλουν ανάμεσα σε χαοτικούς ρυθμούς  και  κτηνώδεις παιξίματα. Εκρηκτικές εξάρσεις και εσωτερικές αρμονίες χαράζουν τα σύμβολα για να αντιτεθούν και στη συνέχεια να ταιριάξουν οτιδήποτε θεωρείς ασύμβατο. Μουσική που κατά βάθος αφορά deathάδες αλλά νομίζω ότι θα ανακαλύψουν ενδιαφέροντα πράγματα και άλλοι που δεν ασχολούνται με την ακραία μουσική. Στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου ακούμε βορβορώδη φωνητικά αλλά δεν λείπουν και τα καθαρά-μελωδικά αντρικά. Οι απειλητική ρυθμοί σηκώνουν λευκή σημαία, λεκιασμένη όμως με τις πιο μελωδικές νότες του πεντάγραμμου πάνω σε αυτήν (ή έτσι μου ακούγεται αυτή η αντίθεση ακραιότητας-μελωδίας).

Μια αόρατη δύναμη θα σας εξαναγκάζει να κουνάτε πόδια και χέρια παίζοντας φανταστικό drumming. Όλοι οι μύες σας θα είναι τεντωμένοι, έτοιμοι να εκραγούν από την ένταση των riffs, ενώ το Κτήνος μέσα σου θα στέλνει κολασμένες συλλαβές προς τα έξω, παρόλο που το μυαλό αν διαβάζει τους στίχους θα οδηγείται προς την Σοφία και την εσωτερική Ηρεμία. Το μπάσο σπάει κόκκαλα, είναι βεβηλωτικό και προστάτης των συνθέσεων στις πιο μελωδικές τους στιγμές όταν η οργή παύει να τυραννά  τα αυτιά μας.  Ο σχεδιασμός κάθε σύνθεσης έχει γίνει πολύ προσεκτικά, με χειρουργική ακρίβεια και το νιώθεις στο πετσί σου σε κάθε ήχο που σου επιτίθεται. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, δεν ακούγονται βίαιοι ήχοι μόνο για να υπάρχουν. Ακούγονται πλήρως καθαρτικοί, εξαγνιστικοί.   Συμπυκνωμένα ηχητικά χάπια  που τα καταπίνεις και σου προκαλούν ευφορία χωρίς παρενέργειες. Κάθε τραγούδι έχει την δική του προσωπικότητα, με τις δικές του αλλαγές, μελωδίες και απρόσμενες εκπλήξεις. Στα τελευταία τραγούδια του δίσκου οι διάρκειες ανεβαίνουν κατά πολύ  και τα τραγούδια γίνονται ακόμα πιο απαιτητικά από τον ακροατή, μιας και εμπεριέχουν πολύ πληροφορία μέσα τους και γι αυτό δεν θα συνιστούσα το ‘’Elvenefris’’ σε κάποιον όσο αφορά  ακροάσεις-ξεπέτες όπως γίνεται σε πολλές death metal κυκλοφορίες.