Monuments
Φανταστείτε να είχε το πολίτευμα της Θεοκρατίας στην Ελλάδα. Εδώ είμαστε ένα μπουρδέλο με τη Δημοκρατία, που να είχαμε και κάτι τέτοιο. Και όμως, σε άλλες εποχές και κράτη, ο πολιτισμός τους οδηγήθηκε από τη Θεοκρατία. Το αν τα πήγαν καλύτερα ή χειρότερα, δεν είνα της παρούσης. Το συγκεκριμένο πολίτευμα υπήρξε έμπνευση για την ονομασία της μπάντας ενός Αμερικανού μεταλλά, βαθιά θρησκευόμενου, του Matt Smith.
Άλλη μια πονεμένη ιστορία από μια μπάντα που βρέθηκε στην κορυφή από ένα κύμα του nwobhm αλλά σύντομα αναποδογύρισε και βυθίστηκε. Ο λόγος για τους Dark Star από το Birmingham. Από το 1973 και ως το 1979, οι Rik Staines (φωνή) και Dave Harrison (κιθάρες) είχαν μαζί με άλλους τους Sweaty Betty. Ακόμα και ο drummer Pete Boot (Budgie) πέρασε από τις τάξεις τους. Τελικά ο Rik και ο Dave αποφάσισαν να συνεχίσουν μαζί και έφτιαξαν τους Suicide για κανά χρόνο πριν ονομαστούς Berlin (1979) και το δουν σοβαρότερα.
Μας αρέσει ο χαβαλές. Στη ζωή, όχι στη μουσική. Λίγες μπάντες έχουν συνδυάσει το χαβαλέ στη metal μουσική και το αποτέλεσμα δεν είναι για τα γέλια.Τρανταχτό παράδειγμα οι Σουηδοί Cranium που για κάποιο λόγο τους είχα πάντοτε στο μυαλό μου μαζί με τους Nifelheim. Για αυτό ευθύνεται ότι μιλάμε και στις δυο περιπτώσεις για μπάντες καταγόμενες από Σουηδία, με το thrash metal να είναι η βάση τους, παρατσούκλια, αρχηγόπουλα να είναι αδέρφια, ίδια εταιρία (Necropolis Records) και τέλος για κάργα μεταλλάδες ως το κόκκαλο.
Κάμελοτ,Ιππότες Στρογγυλής Τραπέζης, Μάγος Μέρλιν, Άγιο Δισκοπότηρο, Εξκάλιμπερ,Βασιλιάς Αρθούρος. Βρεττανική ιστορία/μυθολογίαπου έγιναν πολύ αγαπητά από την metal κοινότητα, είτε σαν διάβασμα είτε σαν ακούσματα με αντίστοιχη θεματολογία. Και όχι μόνο...Πολλά συγκροτήματα ονομάστηκαν δανειζόμενα κάποιο από αυτά. Τραβώντας το ακόμα πιο πολύ, έχουμε ακόμα και καφετέριας, κλαμπάκια, συνδέσμους κτλ.
Δυο αγαπημένοι για μένα δίσκοι του Doom Metal είναι το Count Raven - Storm Warning (https://www.metalzone.gr/monuments/count-raven-storm-warning) και Saint Vitus-C.O.D. Τι κοινό έχουν αυτοί οι δύο δίσκοι; Μα φυσικά τον Σουηδό Christian Linderson στο μικρόφωνο. Οι Terra Firma που δημιουργησε αργότερα δεν με έπεισαν καθόλου με τον stoner ήχο τους και είχα χάσει τα ίχνη του. Και το θαύμα γίνεται to 2007 και λέγεται Lord Vicar.
Δεν νομίζω ότι θα αργήσουμε να συμφωνήσουμε ότι ο κλασσικότερος ύμνος που δοξάξει το heavy metal είναι το τραγούδι ''Heavy Metal Mania'' των Βρεττανών Holocaust. Πολλά τραγούδια έχουν βγει από τότε με αυτή τη θεματολογία αλλά νομίζω ότι αυτό έχει συνδεθεί για πάντα ως το πιο κλασσικό. Και το αξίζει. Εκτός του ότι είναι τραγουδάρα, εκτός του ότι συνδεόμαστε με τους στίχους, δείχνει και μια νεογνή heavy metal μπάντα, τόσο παθιασμένη με τη μουσική που το πρώτο πράγμα που ηχογράφησε είναι ένα τέτοιο τραγούδι.
'Οταν μια μπάντα φτάνει να έχει κυκλοφορήσει δεκατρεις ολοκληρωμένους δίσκους ενώ συνεχίζει να παίζει metal εδώ και μια 35ετία, αξίζει το σεβασμό μας αδιάφορο με τα γούστα μας. Οι αριθμοί μιλάνε, οι αριθμοί αποδεικνύουν. Και για να παραμένει ακόμα ενεργή, τότε κάτι πρέπει να κάνουν σωστά για να τους στηρίζει ο κόσμος τόσο και τόσα χρόνια, μιλάμε για γενεές μεταλλάδων.
Σας αρέσουν οι μελωδικότερες εποχές των Def Leppard;Λατρεύετε τον Bon Jovi; Έχετε βαρεθεί να ακούτε μπάντες-κόπιες αυτών ή ψάχνετε μανιωδώς εναλλακτικές λύσεις για να χορτάσετε τη δίψα σας πάνω στο συγκεκριμένο ήχο. Αν ανήκετε στη δεύτερη ομάδα, σας έχω μια χορταστική δόση φτιαγμένη στη φαρμακευτική εταιρία της MCA τo 1990 με την κωδική ονομασία Blue Tears.
Οι Eloy αγαπήθηκαν από πολλούς και έχουν πολλούς οπαδούς ακόμα, διαφόρων γενεών. ''Κατηγορήθηκαν'' σαν κλώνοι των Pink Floyd ή έστω σαν την Γερμανική απάντηση των Άγγλων. Οκ, οι Pink Floyd είναι αρχαιότεροι, πιο πειραματικοί, έχουν καλύτερες συνθέσεις στο σύνολο τους, είναι πιο παικταράδες κτλ κτλ αλλά εγώ θα πω την αμαρτία μου. Έχω ακούσει (και απολαύσει στο σύνολο της) την δισκογραφία των Eloy περισσότερες φορές από την Θεική Τετράδα.
Συγκροτήματα όπως οι Dream Theater, οι Queensryche και οι Fates Warning έστρεψαν το ενδιαφέρον του κόσμου στο progressive metal στα 90ς. Ακολούθησαν πολλές μπάντες μικρότερης εμβέλειας στην Αμερικάνικη ήπειρο αλλά και Ευρωπαικές με περισσότερους αντιπρόσωπους από Γερμανία και Ιταλία. Την επόμενη δεκαετία πολλές χώρες μπήκαν στο παιχνίδι και το είδος πέρασε καλές εποχές. Η Σουηδία υπήρξε πρωτοστάτης (και στο prog rock) και προσέφερε πολλά συγκροτήματα που είχαν πολλά να πούν. Δυστυχώς οι περισσότερες χάθηκαν ή είναι ανενεργές.