Monuments
Μια εξαιρετική thrash metal μπάντα που δεν τα κατάφερε να γίνει μεγαλύτερη στην εποχή της από δικά της λάθη είναι οι Αμερικανοί Demolition Hammer. Ιδρύθηκαν το 1986 (σαν Overlord στην αρχή, ένα χρόνο μετά μετονομάστηκαν) όταν το thrash metal ανδρωνόταν και κέρδιζε οπαδούς και Τύπο. Οι Steve Reynolds (φωνή/μπάσο) και James Reilly (κιθάρες) έδειχναν από την αρχή τις ικανότητες τους να σπάνε κρανία με την δύναμη της μουσική τους. Το 1989 με την έλευση των Derek Sykes (επίσης κιθάρες) και Vinny Daze (drums) η σύνθεση παγιώνεται και με το ''Necrology'' demo δείχνουν τα κοφτερά τους δόντια.
Κάποιος τρελαμένος οπαδός που τύγχανε να έχει και εταιριούλα από πίσω του, κάπου μεταξύ 2012-13, αποφάσισε να βγάλει μια κασσετοσυλλογή (mythological metal monsters) που τα τραγούδια που θα περιείχε θα αναφέρονταν σε μυθικά τέρατα.Έτσι η συλλογή έχει από Aphodite's Child μέχρι Sigh και από Mahavishnu Orchestra μέχρι Destroyer 666 και κάπου ανάμεσα Omen,Anthrax, Griffin,Angel Witch, Minotaur και άλλα. Αυτό θα πει μουσική πολυσυλλεκτικότητα. Το US Power Metal εκπροσωπήθηκε από τους Omen και τους Griffin.
Μια παρέα Ολλανδών που θρασάρει το 1984 με το όνομα Whiplash καλείται να αλλάξει το όνομα της μιας και κάποιοι Αμερικανοί το έχουν ήδη καπαρώσει το όνομα. Πριν κυκλοφορήσουν το πρώτο τους demo, μετονομάζονται σε Thanatos. Δεν παίζουν ακόμα Death Metal, δεν υπάρχει το death metal ακόμα, τουλάχιστον όχι όπως το μάθαμε και το αγαπήσαμε. Στο demo του '84 αναγράφεται ότι παίζουν ultra heavy speed metal άρα όπως καταλαβαίνετε, οι ταμπέλες είχαν διαφορετική σημασία από τι σήμερα.
Όταν ψάχνω για μπάντες με τεχνικές/παικτικές ικανότητρες που να διαπρέπουν, πάντα έχω τον Καναδά με καλό μάτι. Είναι τόσα τα συγκροτήματα από εκεί που με έχουν καταπλήξει είτε στο παρελθόν είτε στο παρόν που οι πιθανότητες για κάτι ανώτερο του μέσου όρου είναι υψηλές. Ειδικά στο thrash metal έχουν βγάλει μπαντάρες/δισκάρες που αν αρχίσω να τις καταγράφω θα τελειώσει το κείμενο εδώ. Ας μείνω μόνο στους Voivod οι οποίοι ήδη με το δεύτερο τους άλμπουμ ''Rrröööaaarrr'' πέρασαν σε άλλο επίπεδο.
Δεν ξέρω αν ακούγεται ή αν όντως είναι υπερβολή, αλλά το 50% του Ευρωπαικού thrash metal στα 80ς βγήκε από τη Γερμανία. Σίγουρα πρωτοστάτησε, καινοτόμησε, έβγαλε κάποιες από τις καλύτερες μπάντες του είδους που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα. Πηγαίνουμε πίσω στο 1981 στη μικρή πόλη (σε σχέση με άλλες Γερμανικές) της Velbert για να γνωρίσουμε τους Living Death των αδερφών Kelch (μπάσο και κιθάρα) και του έτερου κιθαρίστα Frank Fricke. Σύντομα βρήκαν τραγουδιστή στο πρόσωπο του Thorsten Bergmann και ξεκίνησαν να δημιουργούν το δικό τους υλικό.
Όταν ακόμα υπήρχε έντονη παραφιλολογία για το ποιος κρύβεται πίσως από τους Ghost, δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να κρύβεται ο Tobias Forge. Δεν περίμενα με τίποτα κάποιον που προέρχεται από τα ακραία είδη της metal μουσικής. Και όμως, ο Tobias Forge (aka Mary Goore) πέρασε την νεότητα του υπηρετώντας τον ακραίο ήχο, είτε μέσω των black metalάδων Superior, είτε των Death (thrash) metalάδων Repugnant. Με τους Ghost κυκλοφόρησε το ''Opus Eponymous'' τιμώντας τις επιρροές του και αφού έπιασε εμπορικά συνέχισε σε hard rock/AOR μονοπάτια που δεν με ενδιαφέρουν μουσικά.
Προσπαθώ να είμαι ανοιχτόμυαλος όσο αφορά τη μουσική. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μου αρέσουν όλα τα είδη μουσικής επειδή έτσι πρέπει. Δεν ευχαριστιέμαι καθόλου το hardcore ή το punk rock για παράδειγμα με κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις φυσικά. Και δεν μου αρέσει καν όταν προστίθονται σαν κυρίαρχα ή πρόσθετα στοιχεία στο heavy metal. Και πάλι κάποιες δισκογραφικές δουλείες όπως το ντεμπούτο των Onslaught απαλλάσσονται από κάθε αρνητική διάθεση μιας και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό.
Μας αρέσει ο χαβαλές. Στη ζωή, όχι στη μουσική. Λίγες μπάντες έχουν συνδυάσει το χαβαλέ στη metal μουσική και το αποτέλεσμα δεν είναι για τα γέλια.Τρανταχτό παράδειγμα οι Σουηδοί Cranium που για κάποιο λόγο τους είχα πάντοτε στο μυαλό μου μαζί με τους Nifelheim. Για αυτό ευθύνεται ότι μιλάμε και στις δυο περιπτώσεις για μπάντες καταγόμενες από Σουηδία, με το thrash metal να είναι η βάση τους, παρατσούκλια, αρχηγόπουλα να είναι αδέρφια, ίδια εταιρία (Necropolis Records) και τέλος για κάργα μεταλλάδες ως το κόκκαλο.
Όταν ψάχνεσαι στο thrash metal, δύσκολα θα κοιτάξεις προς Ολλανδία μεριά. Όσο καλή φήμη και να έχουν στο death metal, η προηγούμενη γενιά της έδωσε λίγα δείγματα (αν και ποιοτικότατα) τα οποία έμειναν και στην αφάνεια. Mandator,Cry of Terror, Lunatics Without Skateboards Inc.,Messina,Usurper,Sacrosanct,Mystrez και κάποιες άλλες που σίγουρα ξεχνάω. Όπως έδειξε η ιστορία, καμιά δεν κατάφερε να γίνει ιδιαιτέρως γνωστή, άσε που καμία δεν άντεξε στο χρόνο. Άντε, μόνο οι Sacrosanct και οι Messina που επανασυνδέθηκαν. Επιλέγουμε να ασχοληθούμε με τους Messina, παλιότερα ως Assassin.
Είναι αδιανόητοι οι αριθμοί που καθορίζουν τις πιθανότητες μια μπάντα να ξεχωρίσει και να επιβιώσει σε κάθε είδος metal μουσικής μιας και πλέον είναι καταγεγραμμένες χιλιάδες μπάντες. Κάποιες τα καταφέρνουν χάρη σε τυχαία γεγονότα, άλλες με σκληρή δουλειά και σωστές επιλογές και άλλες με συνδυασμό αυτών. Κοινός γνώμονας, η καλή μουσική. Όσα συγκροτήματα κυκλοφόρησαν δίσκους-τσιχλόφουσκες, μετά απο 5-10-15 χρόνια, εξαφανίστηκαν. Μπαντάρες όπως οι Γερμανοί black/thrashers Desaster υπάρχουν πάνω από 30 χρόνια και συνεχίζουν να σπέρνουν την καταστροφή.