Monuments
Για να μπορούμε εκ του ασφαλούς να γράψουμε ότι κάτι θα μείνει στην Ιστορία της μουσικής μας πρέπει να έχουν περάσει κάποια χρονάκια. Δεκαπέντε χρόνια νομίζω είναι αρκετά, μιας και απολαμβάνω το ντεμπούτο των Αμερικανών Empyrean Sky ακριβώς όπως και το 2004 όταν και ψαχνόμουν με νέες μπάντες που θα μπορούσαν να είναι η ελπίδα για το μέλλον. Πηγαίνοντας πιο πίσω στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο δεύτερο μισό των 90ς, συναντάμε τον John Welborn να έχει τους Wormwood (black/death metal) και να παίζει τα πάντα και να τραγουδά στο μοναδικό demo (1996) που δημιούργησε.
Ένας από τους πιο ψαγμένους μεταλλάδες στα 90ς στη Utah των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν ο Dustin Mitchell. Εκτός από μπασίστας, ήταν και co-webster στο utah-metal.com βοηθώντας μπάντες της περιοχής του. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που το metal στην Αμερική, αν δεν ήταν νεκρό, ήταν εντελών ‘’υπόγεια’’ υπόθεση. Αρχές του 1999 δημιουργεί τους Katagory V, παίζοντας Power/Progressive Metal, ένα είδος προς εξαφάνιση στις αρχές των 00ς παγκοσμίως πλέον.
Εκεί στα τέλη 60ς, αρχές 70ς κάτι υπήρχε στην ατμόσφαιρα. Υπήρχε και στα Λόνδρα. Εκεί λοιπόν τότε κάτι τύποι βάλθηκαν, και αυτοί μεταξύ άλλων, να μας τρελάνουν με τις δημιουργίες τους. Πιο συγκεκριμένα γράφω για τους heavy/rock progsters Uriah Heep. Το 1969 δημιουργήθηκαν.
Η Τσεχία είναι γνωστή για την death/grind metal και grindcore σκηνή. Οι οπαδοί εκεί έχουν χιούμορ και το αποδεικνύουν. Σε πιο σοβαρές καταστάσεις, υπάρχουν κάποιες μπάντες που οι κυκλοφορίες τους αξίζουν μεγαλύτερης ανταπόκρισης. Οι Appalling Spawn ( όπως και οι Krabathor ακόμα και οι Tortharry ή οι Scenery) από την Πράγα είναι μια από αυτές . Η μπάντα γεννήθηκε το 1995 και μέχρι το 1999 μας προσέφεραν ένα demo και ένα ολοκληρωμένο δίσκο (Freedom, Hope & Fury ) βίαιου death metal με κάποια προοδευτικά-τεχνικά στοιχεία. Από το κουαρτέτο αποχωρεί ο drummer Gabriel Pavlík (R.I.P.
Κάποιοι Νορβηγοί, το 1989, όταν ζεμάταγε το δεύτερο κύμα του black metal, του Νορβηγικού black metal φόρμαραν ένα cover σχήμα, για Metallica και Slayer, τους Requiem. Βασικό μέλος ήταν ο συνθέτης, κιθαρίστας και τραγουδιστής, μετέπειτα στους Dimmu Borgir, Thomas Rune Andersen Orre ,aka Kalder. Αυτός μαζί με τον Jardar, κιθαρίστας και τον ντράμερ Tjodalv, πέρασε και αυτός από Dimmu Borgir, έφτιαξαν το 1995 το black metal σχήμα των Old Man Child. Πρώτα μαζί με ακόμα έναν που μετέπειτα πήγε στους Dimmu Borgir, τον μπασίστα Brynjard Tristan κυκλοφόρησαν το demo ‘’In the Shades of Life’’, 1994.
Αγαπάμε Heavy Metal, αγαπάμε και Hard Rock, ιδιαιτέρως των 70ς που έτσι και αλλιώς ήταν ότι πιο σκληρό μπορούσε να ακούσεις κανείς εκείνες τις εποχές. Οι Strife είναι σίγουρα μιας από αυτές τις μπάντες. Με δυο δισκάρες στο δεύτερο μισό των 70ς, άφησαν και αυτοί το λιθαράκι τους στην σκληρή μουσική.
Στην Ελλάδα πέρα από πολλούς άλλους λόγους που μας κάνουν χαρούμενους σε αυτόν τον τόπο και κάμποσους άλλους που μας κάνουν κατηφείς, έχουμε την Ελληνική metal σκηνή, με δυνατούς πρεσβευτές στην παγκόσμια metal σκηνή. Στο πιο ακραίο metal τα πάμε ακόμα καλά, με σχήματα που είναι σεβάσμια παγκοσμίως. Και ένα από αυτά είναι οι Septic Flesh.
Η μαγική τριάδα, Martin van Drunen, φωνή, Eric Daniels, κιθάρα και Bob Bagchus, τύμπανα, οι Ολλανδοί μάστορες του old school death και του doom/death ήχου, Asphyx, μετά από το ντεμπούτο ‘’The Racks’’ και πολλές ωραίες demos και eps κυκλοφορίες όπως το ‘’Crush the Cenotaph’’, demo του 1989 και ep του 1992, το ίδιο χρόνο και μαζί με τον μπασίστα Ron Van Pol, δημιούργησαν και κυκλοφόρησαν, μέσω της Century Media Records το δεύτερο δίσκο με τίτλο ‘’Last One On Earth’’. Κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 1992. Με πολλές, από τότε, επανακυκλοφορίες σε cd και σε βυνύλιο.
Οι White Snake μετά την τρομερή επιτυχία του 1987, και εγώ με το 1987 έμαθα, λάτρεψα White Snake, άρχισαν και λέω άρχισαν εννοώντας τον Dave Coverdale μαζί με τον κιθαρίστα Adrian Vandenberg να γράφουν τα κομμάτια του επόμενου δίσκου, του επόμενου σημαντικού βήματος, όπως θα ήθελε ο Dave, που έμελλε να είναι το ‘’Slip Of The Tongue’’. Μαζί τους ο πρώην Ozzy ντράμερ Tommy Aldridge. Αλλά και ο πρώην Quiet Riot μπασίστας Rudy Sarzo.
Το να γράφω για τους Bathory, του άγουρου θαύματος της παγωμένης γης ‘’Bathory’’, 1984, του black metal ύμνου ‘’The Return…’’, 1985, του τριπτύχου των επικών ΥΜΝΩΝ: ‘’Blood Fire Death’’, 1988, ‘’Hammerheart’’, 1990, ‘’Twilight Of The Gods’’ 1991, είναι από μόνο του μια ευτυχής, δεν ξέρω πόσο ευχάριστη πρόκληση. Ευχάριστη σίγουρα είναι η ακρόαση του δίσκαρου ‘’Blood On Ice’’, 1996, με τον οποίο θα ασχοληθώ σε αυτό το κείμενο. Μιλάμε για τον ένατο δίσκο των Bathory, του Ace Börje Forsberg, r.i.p. πασίγνωστου, αγαπημένου με το όνομα Quorthon.