Monuments
Από τις γηραιότερες, και μάλιστα πλέον ξανά ενεργές μπάντες της heavy metal είναι οι Cirith Ungol. Πολύ αγαπητοί, έχουν κατακτήσει τις καρδιές χιλιάδων οπαδών που ανυπομονούσαν να έχουν μια ακόμα ευκαιρία να τους ξαναδούν ζωντανά. Όνομα παρμένο από το πασίγνωστο βιβλίο ‘’Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών’’ και ανάλογη θεματολογία χωρίς να περιορίζονται μόνο σε αυτό. Ακόμα και τα εξώφυλλα και των τεσσάρων δίσκων τους είναι βασισμένα στις ιστορίες του Erlic Of Melnibone (Moorcock) , δια χειρός Michael Whealan (απίστευτο πινέλο).
Η Inside Out είναι μια πασίγνωστη εταιρία που ασχολείται με Prog Rock/Metal. Από τις πρώτες μπάντες που πήρε στο ρόστερ τους ήταν οι Ιταλοί Eldrich, οι Symphony X και οι Seventhsign. Αγαπημένη prog metal μπάντα που νιώθω ήδη άσχημα που δεν είχα γράψει κάτι παλιότερα γι αυτούς παρά μόνο τώρα με τον θάνατο του τραγουδιστή τους Gregory Analla που σκοτώθηκε προχτές (04/01/2018) με την μηχανή του σε ηλικία 52 ετών.
Έχεις ακούσει Dementia; Ρωτάει κάποιος…Δυο και μόνο μπορούν να είναι οι απαντήσεις. Η πρώτη είναι όχι και πιθανότατα αυτός που την δίνει να μην έχει επαφή με το thrash metal . Η δεύτερη απάντηση είναι: για ποιους από όλους τους Dementia μιλάμε. Μιλάμε για καμιά εικοσαριά μπάντες με αυτό το όνομα. Καταραμένο όνομα. Όσοι το ζήλεψαν και βάπτισαν έτσι την μπάντα τους, απέτυχαν, εμπορικά πάντοτε μιλώντας. Σχεδόν όλες άνηκαν στο χώρο του thrash ή του death metal ήχου. Ταξιδεύουμε στο χρόνο σε μια από τις 50 πολιτείες των Η.Π.Α.
Σε ποια πρόταση ή ποιο θέμα θα μπορούσαν να χωρέσουν οι Judas Priest και οι Guns ‘n’ Roses; Αν μιλάμε για σημαντικότατες μπάντες της σκληρής μουσικής. Ή επιδραστικότατες. Θα μπορούσαμε να τις αναφέρουμε όμως επίσης αν μιλούσαμε για τους drummers τους και τις προηγούμενες μπάντες τους. Έτσι η συζήτηση θα έφτανε στους Hawk, μια heavy metal μπάντα από το Los Angeles που χρόνια αργότερα θα περηφανευόταν ότι πέρασαν από τις τάξεις τους δυο σημαντικότατοι και ικανότατοι τυμπανοκρούστες.
Κλασσικό Heavy Metal στα 90ς το έψαχνες με τηλεσκόπιο. Πόσο μάλλον στην Αμερική. Ελάχιστοι οι εκπρόσωποι τους και θα έπρεπε να τιμούνται περισσότερο αυτοί που το κράτησαν ζωντανό όσο όλοι οι άλλοι μιλούσαν για νεκρή και παρωχημένη μουσική. Οι Premonition ανάπνεαν metal, κυλούσε σιδερένιο (και ‘’παρθένο’’) αίμα στις φλέβες τους. Ξεκίνησαν το 1997 στην μεταλλομάνα Φλόριδα και (πολύ) αργότερα μεταφέρθηκαν στο Σικάγο. Πρόλαβαν μα κυκλοφορήσουν τέσσερις δίσκους από τους οποίους κανείς δεν είναι μέτριος.
Αγαπάμε Thrash Metal (αν και συγκρινόμενο αριθμητικά έχει τις λιγότερες αγαπημένες μου μπάντες). Αγαπάμε και τις Christian/White Metal μπάντες όσο και αν μερικές φορές έχουν τόσο χαζό ή εκφοβιστικό στίχο όπου μου έρχεται να σπάσω το cd/βινύλιο. Αγαπάμε Αγγλικό metal προηγούμενων δεκαετιών μιας και βγήκαν πολλά διαφορετικά και ενδιαφέροντα πράγματα από εκεί. Αγαπάμε το συνδυασμό αυτών όταν η ποιότητα μάλιστα φθάνει υψηλό σημείο. Αγαπάμε Detritus. Μια μπάντα από το Bristol που αποφάσισε να θρασάρει άγρια και να τιμά τα Θεία μαζί.
Δυστυχώς η heavy metal μουσική ήταν (και είναι σε μικρότερο ποσοστό πλέον) ανδροκρατούμενη υπόθεση, είτε μιλάμε για μουσικούς είτε ακροατές. Ελάχιστες περιπτώσεις που εξαιρούν το κανόνα στα 80ς, με τις περισσότερες από αυτές να περιορίζονται στο θέμα των φωνητικών. Στο Λος Άντζελες μια παρέα, με φυσικό αρχηγό την Barbara Malteze δημιουργούν μια Heavy Metal μπάντα για να υμνήσουν τον …Θεό. Η μπάντα παίρνει το όνομα της Βαρβάρας μιας και ήτο μεγάλο θέμα το γυναικείο φύλο σε εκείνες τις εποχές που σπάνιζαν οι γυναίκες στη συγκεκριμένη μουσική. Όλα αυτά το 1985.
Είναι πολλές οι μπάντες από την Βραζιλία, ιδιαίτερα στον ακραίο χώρο, οι οποίες μεγαλούργησαν, ή έστω κυκλοφόρησαν αξιοάκουστο υλικό. Αρνητικό και θετικό μαζί, είναι η έλλειψη τεχνολογικών ευκολιών στην χώρα τους όπως και ανύπαρκτη διανομή ή προώθηση σε μια πιο παγκόσμια κλίμακα. Και ιδιαίτερα σε παλιότερες δεκαετίες, το πρόβλημα της Αγγλικής προφοράς από ανθρώπους που έχουν βασική γλώσσα τα Πορτογαλλικά. Παρόμοια προβλήματα υπήρχαν στην Ελλάδα (σε όλα τα Βαλκάνια και γενικότερα Νότια Ευρώπη), στη Ρωσία, Νότια-Κεντρική Αμερική, και όλες οι λιγοστές μπάντες που ξεπήδησαν από Ασία-Αφρική.
Λίγο πολύ, όλοι ξέρουμε τους Manilla Road. Ειδικά στην Ελλάδα που τους έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση και τους αγαπάμε πολύ. Πάνω κάτω, ξέρουμε τις περισσότερες πληροφορίες που τριγυρίζουν τις πάμπολλες κυκλοφορίες τους και ειδικότερα ότι βγήκε από το ‘’Crystal Logic’’ μέχρι και το ‘’The Courts Of Chaos’’ και καθένας από αυτούς τους δίσκους θεωρείται και ΕΙΝΑΙ μνημείο. Ίσως να μην γνωρίζουμε λίγα πράγματα για το κάτω από ποιες συνθήκες βγήκε ο έβδομος και τρισμέγιστος δίσκος τους ‘’Out Of The Abyss’’, ο πιο σκληρός τους μέχρι τότε, που θράσιζε σε σημεία και ξενέρωσε αρκετούς οπαδούς τους τότε.
Ο χαβαλές και το χιούμορ είναι από τα γνώριμα χαρακτηριστικά του thrash metal. Όχι μόνο στιχουργικά, αλλά ακόμα και το ντύσιμο, στις πόζες, στο εξώφυλλο, στις συνεντεύξεις, στο σανίδι. Μια τέτοια μπάντα υπάρχει στην Ελβετία από το 1988 και ενώ ακόμα συνεχίζει ( με τα τρία από τα τέσσερα αυθεντικά μέλη να είναι ακόμα παρόντα) έχει κυκλοφορήσει μόνο τρεις δίσκους και τρία eps στα 30 χρόνια. Δεν θα τους έλεγες και παραγωγικούς. Τα πρώτα τους demo βγήκαν την εποχή που το thrash θέριζε όλο τον πλανήτη και οι Ελβετοί είχαν περίσσια τεχνική που την πρόσθεσαν στις δικές τους ιδέες.