Saboter - Architects of Evil

Οι Saboter είναι μια heavy metal μπάντα από την Αθήνα και μάλιστα πολύ speedαριστή. Καθόλου περίεργο αν αναλογιστεί κανείς ότι οι δυο κιθαρίστες των thrashers Overcast αλλά και ο μπασίστας που προστέθηκε λίγο αργότερα, είναι πλέον μέλη των Saboter. Βέβαια ο Αντώνης ασχολείται αποκλειστικά με τα φωνητικά. Οι Saboter ξεκίνησαν με το τέλος των Overcast και μετά από ένα ep και ένα ευχάριστο ντεμπούτο, ήρθε η στιγμή να τους ακούσουμε ακόμα πιο βελτιωμένους στο  ‘’ Architects of Evil’’. Η σύνθεση της μπάντας έχει αλλάξει και πάλι με την προσθήκη του Απόστολου στις κιθάρες και τον καταπληκτικό Γιάννη (δεν ξέρω σε πόσες μπάντες είμαι πλέον) Βότση στα drums. Βελτιωμένη σύνθεση, περισσότερη εμπειρία, καλύτερο δέσιμο, νέα Ελληνική εταιρία (No Remorse) για καλύτερη και πιο άμεση συνεννόηση, πιο προσεγμένο  ήχο και όλα δείχνουν τον δρόμο προς την ανιούσα. Το ‘’ Architects of Evil’’ είναι διαθέσιμο σε cd και βινύλιο από τον Νοέμβρη και θα το βρείτε εύκολα ώστε να το απολάυσετε.

¨Όταν το παρελθόν σου είναι θρασάδικο, δεν έχεις κανένα πρόβλημα, πιο πολύ ανάγκη είναι, να έχεις υψηλές ταχύτητες. Έτσι ξεκινά το ‘’ The Temple of R'lyeh’’ , χωρίς οίκτο για κανέναν και τίποτα. Έχουν την φρεσκάδα του σήμερα και παίζουν με το πάθος του παρελθόντος (και την αγάπη προς αυτό), σαν τους RAM ένα πράγμα. Γρήγοροι, άμεσοι αλλά σε καμιά περίπτωση σύντομοι. Οι ενορχηστρώσεις είναι δουλεμένες, υπάρχει χώρος για όλους και ο καθένας έχει το μερίδιο του σε κάθε σύνθεση. Τα riffs καταστροφικά, ο Maelstrom δεν αφήνει τίποτα όρθιο ως συνήθως, τα φωνητικά ανεβαίνουν οκτάβες προσεκτικά χωρίς να χάνονται, οι ρυθμοί είναι οργισμένοι. Το μπάσο προκαλεί ηλεκτροπληξία, ένα άκουσμα στο ομώνυμο τραγούδι το επιβεβαιώνει.  Η αγάπη τους για τους Judas Priest είναι εμφανής και εκδηλώνεται σε όλο το δίσκο χωρίς σε καμιά περίπτωση να δανείζεται κάτι αυτούσια. Το ‘’ Rose Red’’ είναι από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου και δεν παίρνεις χαμπάρι πότε περνούν επτά λεπτά σε αντίθεση με το μικρό ‘’ Golden Owl’’ που μου ακούγονται κάπως ζορισμένα τα φωνητικά. Γενικότερα  τα φωνητικά του είναι βάρβαρα, ίσως και πιο επικά και του ταιριάζουν περισσότερο οι χαμηλές συχνότητες παρά το αντίθετο. Το ‘’ To Glory We March’’ διψάει για τέτοια φωνητικά και του δίνονται.  Η πολύ δεμένη και ταιριαστή συνεργασία των κιθαρίστων σε μεθά με τις δυναμικές μελωδίες του. Υπάρχουν δυνατότητα βελτίωσης σε αρκετούς τομείς, ίσως και λίγο κόψιμο των χρονοδιάρκειων να βοηθούσε, ιδιαίτερα όταν θα δοκιμάζονται στο σανίδι. Επίσης, όσοι προτιμήσουν το cd από το βινύλιο, υπάρχει το Lamias Call (demo) ως επιπλέον τραγούδι.