Rebellion - A Tragedy In Steel Part II: Shakespeare's King Lear

Όταν μιλάμε για τους Rebellion μιλάμε για γνήσιο τευτονικό heavy/power της σχολής Grave Digger. Και πώς να μη μιλάμε για κάτι τέτοιο όταν το group δημιουργήθηκε, πίσω στις αρχές του αιώνα που διανύουμε, από τους  Tomi Göttlich (μπάσο) και Uwe Lulis (κιθάρες) που είχαν αποχωρήσει από τους τελευταίους. Ως γνωστών ο Uwe Lulis πλέον είναι στους Accept και ο Tomi Göttlich συνεχίζει τη μπάντα με τον συνιδρυτή Michael Seifert (φωνή) και αισίως φτάνουν στο 8ο full length.

To “A Tragedy In Steel Part II: Shakespeare's King Lear” μας πάει 16 χρόνια πίσω καθώς αποτελεί το 2ο μέρος του ντεμπούτου των Rebellion “Shakespeare's MacBeth: A Tragedy in Steel” που κυκλοφόρησε το 2002. Ομολογώ ότι το συγκεκριμένο είναι και το μοναδικό album της μπάντας που έχω εντρυφήσει καθώς το έχω σε cd σχεδόν από την κυκλοφορία του και έχει πάρει αρκετές ακροάσεις όλα αυτά τα χρόνια. Στην πραγματικότητα ακόμα και ένα χρόνο μετά να κυκλοφορούσε το δεύτερο μέρος του, ηχητικά δε θα ακούγαμε πολύ μεγάλη διαφορά. Οι Rebellion άλλωστε έχουν μείνει πιστοί στον ήχο που υπηρετούν. Δυνατά φωνητικά με λίγο γρέντζο, breaks με απαγγελίες από το έργο του Shakespeare, δυνατά riffs και μελωδικά solos συνθέτουν την ηχητική παλέτα του album. Ο ήχος είναι πολύ ζωντανός, κάτι που όπως μας λέει και το ίδιο το συγκρότημα ήταν επιθυμητό να συμβεί καθώς ήθελαν να πετύχουν ένα live αποτέλεσμα. Από εκεί και πέρα στο album επικρατεί μια σκοτεινή ατμόσφαιρα και οι ταχύτητες θεωρώ ότι είναι αρκετά κατεβασμένες. Όπως μας λένε οι Rebellion, κάτι τέτοιο το απαιτούσε η ίδια η ιστορία. Αν θα έπρεπε να επισημάνω 2-3 αρνητικά, θα στεκόμουν στην απουσία οποιασδήποτε ηχητικής εξέλιξης τα 16-17 αυτά χρόνια (κάτι όμως που για πολλούς θα είναι θετικό) καθώς και στη διάρκεια του δίσκου. Έχω την αίσθηση ότι το heavy/power είναι ένα είδος που πρέπει να παίζεται στα 40’-50’ για να μην κουράζει (εκτός και αν είναι πια κάτι τόσο μοναδικό σε ιδέες). Όταν φτάνουμε τα 66’ διάρκειας στο δίσκο τότε είναι εύκολο να βγει ένας παραπάνω κορεσμός στο άκουσμα.

Συμπερασματικά, από το όνομα και μόνο του συγκροτήματος ξέρετε τι θα ακούσετε. Σωστό Γερμανικό heavy/power. Χωρίς χορευτικά, χωρίς συμφωνικά, χωρίς υπερβολές. Για τους οπαδούς του είδους, ανοίγει καλά το 2018, με έναν από τους πιο τίμιους εκπρόσωπους του. Οι υπόλοιποι που κάποτε αγαπούσατε αλλά πλέον σας έχει κουράσει ο συγκεκριμένος ήχος, δώστε μια ευκαιρία και μετά κρίνετε σύμφωνα με τα γούστα σας.

  Το “A Tragedy In Steel Part II: Shakespeare's King Lear” κυκλοφορεί μέσω της Massacre Records στις 26 Ιανουαρίου.