1999

Πάντοτε  ήμουν υπέρ των αλλαγών και εξελίξεων στη μουσική. Ότι μένει απροσάρμοστο, στάσιμο, άγονο, κάποια στιγμή καταντά και βαρετό ή στην καλύτερη επαναλήψιμο. To Heavy Metal  στα δικά μου αυτιά ωφελήθηκε που επέτρεψε στο είδος να εξελιχτεί, να συνδυαστεί, να δοκιμάσει νέα πράγματα. Εννοείται ότι υπάρχουν πολλά παραδείγματα αποτυχίας από μπάντες αλλά αυτό δεν είναι απαγορευτικό στο να συνεχίζετονται οι προσπάθειες για αλλαγή. Μια πραγματικά ιδιαίτερη περίπτωση που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή και δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ είναι αυτή των Νορβηγών Solefald.

Καλοκαιριάζει. Αρχίζει και ζεσταίνει ωσότου σύντομα δεν θα είναι καν υποφερτά. Τι κάνεις; Βάζεις σε λειτουργία το κλιματιστικό και τους ανεμιστήρες σου ή ανοίγεις το στερεοφωνικό σου έχοντας επιλέξει Νορβηγικό Black Metal για να δροσίσει το χώρο σου; Αν η επιλογή σου είναι η πρώτη, λογικά δεν έχεις σχέση με το black metal, αν είναι η δεύτερη είσαι αρρωστάκι με το είδος και αν είναι συνδυασμός και των δυο, μάλλον μιλάμε για φυσιολογικό άνθρωπο που παίρνει τις σωστές αποφάσεις. Trelldom=Δουλεία.

Θυμάμαι σαν να είναι χθες, να πηγαίνω σε ένα παζάρι δίσκων και βινυλίων το 2000 (χρονιά που μετακόμισα στην Αθήνα) και ανάμεσα στις αγορές μου να είναι και κάποιες τυφλές. Μια από αυτές ήταν το ντεμπούτο των Into Eternity που μου τους πρότεινε ο άνθρωπος πίσω από γνωστό distro/εταιρία από τον Πόρο μιας και είχε αρκετές κόπιες από κυκλοφορίες της  DVS. Έτσι και έγινε και απόκτησα το ντεμπούτο των Καναδών Into Eternity, ένα μοντέρνο μείγμα μελωδικού death metal με καθαρά αλλά και ακραία φωνητικά.

Θεωρώ ότι το Metal στην 50ετή πορεία του έχει δεχτεί τις περισσότερες προσμίξεις και συνδυασμούς από σχεδόν όλα τα υπόλοιπα μουσικά είδη και σχεδόν πάντοτε απορροφεί και φιλτάρει με θετικά αποτελέσματα. Γι αυτό και έχουμε τόσες διαφορετικές μπάντες, τόσες σχολές, τόσα υποείδη και γενικότερα φαίνεται να υπάρχει μέλλον σε αυτή τη μουσική. Σε όλα αυτά τα χρόνια, κάποιες μπάντες πειραματίστηκαν περισσότερο από κάποιες άλλες, ίσως και στο βαθμό του υπερβολικού. Κάποιες πέτυχαν τον στόχο και σκοπό τους, κάποιες απέτυχαν οικτρά.

Η ιστορία των Demons & Wizards είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους όσους εχουν την παραμικρή επαφή με το Power Metal. Η μπάντα αποτελείται από τον Jon Schaffer (Iced Earth) και τον Hansi Kürsch (Blind Guardian). Οι δυο τους γνωρίζονται από τις αρχές των 90ς όταν οι μπάντες τους βρίσκονταν σε κοινή περιοδεία και επιθυμούσαν να δημιουργήσουν και κοινή μουσική. Τελικά το Φθινόπωρο του 1997 βρίσκεται ο πολύτιμος αυτός χρόνος, ο Hansi αναλαμβάνει τα φωνητικά, ο Jon τα έγχορδα και συνθέσεις αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά.

Όταν μιλάμε για 65-70άρηδες, ενεργούς στη metal σκηνή, το μυαλό μας πάει σε συγκροτήματα όπως οι Black Sabbath ,Judas Priest, Saxon, ίσως και κάποιες μπάντες του N.WO.B.H.M. που έχουν επιβιώσει. Αν  όμως  αναρωτηθούμε για αντίστοιχούς που υπηρετούν το ακραίο metal, δύσκολα θα σκεφτούμε κάποιον. Και όμως υπάρχει και είναι από την Τσεχία. Είναι 67 ετών, λέγεται Big Boss (Jiri Valter), έχει ιδρύσει την εκκλησία του Σατανά στην Τσεχία και έχει μια εξαιρετική μπάντα τους Root.

Λίγο πριν την αλλαγή της χιλιετίας (ή στο δεύτερο μισό των 90ς αν προτιμάτε), παντού ακουγόταν ότι το heavy/power metal στην Αμερική  ;ήταν νεκρή υπόθεση. Δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Απλά η μουσική είχε υποχωρήσει σε underground κύκλους, Μπάντες υπήρχαν, αλλά τις μάθαιναν όσοι έσκαβαν βαθιά, όσοι της έψαχναν λίγο παραπάνω από αυτά που διαφήμιζαν εταιρίες.  Από τις στάχτες των Latent Fury από το Σικάγο (1989-1994), ο κιθαρίστας Chris Lotesto ξεκινά τους Ion Vein.

Μια ξεχωριστή μπάντα αναδύθηκε στο Portland των Ηνωμένων Πολιτειών το 1995. Από τις πιο σύγχρονες μπάντες που έφτιαξαν την δική τους ιστορία, που άφησαν πολλές επιρροές για μεταγενέστερες μπάντες, που είχαν χιλιάδες οπαδούς και που στην τελική διαλύθηκαν ενώ βρίσκονταν στο απόγειο της δόξας τους διότι πολύ απλά δεν τα βρίσκανε μουσικά. Ο ιθύνων νους ακόμα ανέπνεε μεταλλικά, οι υπόλοιποι ήθελαν πιο ambient μονοπάτια.

Αν έχεις μεγάλη αγάπη στην μουσική που παίζεις, παραμένεις στον χρόνο. Βολεύεσαι να κυκλοφορείς τις δουλείες σου από μικρές και άσημες εταιρίες ή το προχωράς αυτοχρηματοδοτούμενα. Δημιουργείς υλικό και το μοιράζεσαι με τον κόσμο με όποιο τρόπο μπορείς. Τα μαλλιά σου ασπρίζουν αλλά η μεγάλη σου αγάπη παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο. Το απολαμβάνεις στο στούντιο και στην σκηνή. Και ασχολείσαι και γενικότερα με την σκηνή , όχι μόνο με την μπάντα σου. Μια τέτοια τίμια μπάντα είναι και οι σχεδόν άγνωστοι Seasons Of The Wolf. Αμερικάνικο αίμα, σχεδόν τριάντα ετών.