sweden

Είναι απίστευτη η αγάπη που κρύβω για τις μουσικές που μου έχουν χαρίσει οι Lake Of Tears. Μπορεί συναυλιακά να μην με ενθουσίασαν ποτέ αλλά η δισκογραφία των Σουηδών μου έχει κρατήσει παρέα σε αμέτρητες ώρες, πολλές από αυτές πολύ δύσκολες. Το πάθος μου δεν κρύβεται ούτε σε αυτές τις γραμμές https://www.metalzone.gr/monuments/lake-tears-forever-autumn αλλά θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αυστηρός γίνεται στο νέο τους πόνημα, ‘’ Ominous’’, δέκα χρόνια μετά τον τελευταίο και πιο μέτριο δίσκο τους ‘’ Illwill’’.

Άλλη μια νέα Σουηδική Black Metal μπάντα έρχεται να προστεθεί και να διαιωνίσει το είδος. Η μπάντα κατάγεται από το Örebro και δημιουργήθηκε πριν καμιά τριετία. Η τριμελής μπάντα κρύβεται πίσω από ψευδώνυμα και κουκούλες ενώ και το εξώφυλλο τους δείχνει ώς σκελετωμένους κληρικούς. Δεν γνωρίζω αν κρύβονται πιο γνωστά ονόματα πίσω από τις ‘’μάσκες’’ πάντως στα αυτιά μου ακούγεται έμπειρο black metal.

Όλοι γνωρίζουμε τους Avatarium. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια αν είναι για τους σωστούς λόγους, δηλαδή για ποιοτική μουσική. Πολλοί τους γνωρίζουν διότι ήταν συγκρότημα που συμμετείχε ενεργά  ο Leif Edling. Άλλοι επειδή μπροστά στο μικρόφωνο υπάρχει μια όμορφη παρουσία.  Πολλοί απλά ενέδωσαν στην απεριόριστη υποστήριξη και διαφήμιση της Nuclear Blast. Όλα αυτά ίσχυαν από το 2012 που πρωτοξεκίνησε η μπάντα. Πλέον, ο Leif Edling έχει αποχωρήσει (για να φτιάξει τους The Doomsday Kingdom) και τα πράγματα έχουν αλλάξει διαδραστικά. Ο Leif  ήταν υπέυθυνος για τις συνθέσεις στους πρώτους δυο δίσκους.

Φθινοπωρινικός καιρός θέλει και αντίστοιχη διάθεση. Κατοτονική εσωτερική συννεφιά αντιστρέπτεται μόνο από το ίδιο φάρμακο-δηλητήριο. Fight Fire With Fire. Κάπως έτσι πρέπει να το σκέφτηκαν οι Fredrik Norrman και Jonas Renkse και βάλανε το 1994 τους October Tide μπροστά. Μπορεί στην Ελλαδίτσα να έχει καλό καιρό ακόμα και τον Οκτώβρη αλλά στην Σουδηδία....σκοτάδι και κρύο. Ο πρώτος έπαιζε κιθάρες στους deathάδες Uncanny, o δεύτερος τραγουδούσε στους Katatonia και σύντομα θα προστίθοταν και ο άλλος.

Οι Miscreant μου έκαναν αρχική εντύπωση για δυο πράγματα. Πρώτον, ανήκουν στο κίνημα των Σουηδικών συγκροτημάτων που έπαιζαν μελωδικό death metal (μην αρχίσουμε να αναφέρουμε και πάλι τις μπάντες) με την διαφορά ότι ήταν λιγάκι πιο σκληροί ηχητικά και ας είχαν ακόμα και πλήκτρα. Δεύτερον, το ότι οι πολλοί καλοί στίχοι τους είχαν γραφτεί προ μουσικής άρα θα την επηρέασαν και μέχρι ένα βαθμό (ίσως μικρό). Το πενταμελές Σουηδικό γκρουπ είχε σαν αρχηγό έναν...σχισομάτη (γεννημένος στη Σουηδία φυσικά). Ο Peter Kim είναι ο κιθαρίστας και έχει γράψει σχεδόν όλη τη μουσική και τους στίχους.

Οι Crashdïet (τελίτσες σημαίνει βαθιές επιρροές από Mötley Crüe)  δημιουργήθηκαν το 2000 και αδιαμφισβήτητα είναι από τις πιο σημαντικές μπάντες του Hair / Glam Metal της γενιάς μας. Το ντεμπούτο ‘’Rest In Sleaze’’  των Σουηδών κυκλοφόρησε το 2005 και μετά από δεκαπέντε χρόνια μπορούμε να μιλάμε πλέον για ένα ιστορικό δίσκο στο είδος. Είναι ο μοναδικός δίσκος με το ιδρυτικό μέλος, κιθαρίστα και τραγουδιστή David Hellman (Dave Lepard) ο οποίος κρεμάστηκε στο διαμέρισμα του ένα χρόνο αργότερα.

Πέρασαν ήδη 20 χρόνια από την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου των Pain Of Salvation. Αγαπητοί στο Ελληνικό κοινό, έχουμε αγκαλλιάσει τους δίσκους τους, έχουμε παρακολουθήσει τις συναυλίες τους, έχουμε εξυμνήσει τις κυκλοφορίες τους. Πλέον (ή και πάντοτε), οι Pain Of Salvation ήταν το προσωπικό μουσικό όχημα του Daniel Gildenlöw. Progressive Metal, από τα καλύτερα της γενιάς του. Και συνεχίζει πάντοτε προοδευτικά, σοκάροντας πολλές φορές. Το αποτέλεσμα, είτε μας αρέσει είτε όχι, ευχαριστεί τον ίδιο τον καλλιτέχνη και αυτό αρκεί.

30 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε ο νέος, διπλός δίσκος των The Flower Kings, αρκετά νωρίτερα από τι το περιμέναμε μιας και εξαιτίας του γνωστού λόγου ακυρώθηκαν οι περιοδείες/συναυλίες τους.  Από το 1993 που δημιουργήθηκε η μπάντα από τον Roine Stolt που περιόδευε με το σολο album του "The Flower King" μέχρι και τον νέο του δίσκου ‘’Islands’’, οι Σουηδοι δεν έβαλαν ποτέ κώλο κάτω και έχουν κυκλοφορήσει καμιά εικοσαριά δίσκους, πολλοί από αυτούς διπλοί.

Θυμάμαι να ακούω το ‘’Goodbye To The Age Of Steam’’ των  Big Big Train (1994) και να ενθουσιάζομαι. Ωραίο, Αγγλικό prog rock  στο ύφος των Jadis. Αργότερα άκουσα και την υπόλοιπη δισκογραφία τους για να αποκτήσω μια συνολική εικόνα και είδα ότι δεν ήταν ούτε ο καλύτερος αλλά και ούτε δίσκος-φούσκα.

Τα τραγούδια που διαγωνίζονται στη Eurovision είναι απλά, εύπεπτα, για γρήγορη και μαζική κατανάλωση. Τα πάντα βασίζονται στο show και στο image (και στις συμμαχίες)  και μικρή βάση δίνεται στο ίδιο το τραγούδι. Τραγούδι το οποίο πιθανότατα το έχει συνθέσει κάποιο διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που το παρουσιάζει. Για παράδειγμα, ο Σουηδός Erik Thomas Gustavsson (γνωστός ως Thomas G:son) έχει γράψει πάνω από 75 τραγούδια για την χώρα του για τον συγκεκριμένο διαγωνισμό με τα επτά να έχουν περάσεις στους τελικούς ενώ ένα από αυτά τους κέρδισε κιόλας.