MASTER - On the Seventh Day God Created... Master

~~                     Ο Αμερικανός Paul Speckmann είναι από τα πιο σεβαστά πρόσωπα στο death metal. Βέβαια, την αρχή του την έκανε στα 80ς με μια πιο heavy μπάντα, τους War Cry. Το 1984 τους εγκατέλειψε μαζί με τον drummer τους για να φτιάξουν τους Master. Η δυσκολία εύρεσης κιθαρίστα στοίχισε το ενδιαφέρον του Schmidt (του ντράμερ δηλαδή) που την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια και ο Speckmann προχώρησε στην δημιουργία της δικής του μπάντας, τους Death Strike.Το πρώτο τους demo ‘’Fuckin’ Death’’ είναι τεσσάρων τραγουδιών, υλικό που προοριζόταν για τους Master και κυκλοφορεί το 1985.  Αφού ξαναγύρισε ο Schmidt και με τελικές αλλαγές στην κιθάρα, οι Death Strike ονομάζονται Master και βγάζουν το ομώνυμο ντεμπούτο το 1990 (με τρία τραγούδια από το demo των Death Strike) να τρυπώνουν και εδώ. Το 1991 έρχεται το δεύτερο τους διαμάντι, ‘’On The Seventh Day God Created…Master’’, με νέα σύνθεση και τον τρομερό Masvidal στην κιθάρα. Από τότε και μέχρι σήμερα συνεχίζουν να κυκλοφορούν άξιους δίσκους σε τακτά χρονικά διαστήματα (12 στο σύνολο μέχρι σήμερα), με αμέτρητες αλλαγές στους drummers και κιθαρίστες  και με τον τελευταίο τους να είναι πολύ καλός και να μας επισκέπτονται συναυλιακά σύντομα.
\r\n                       Στιχουργική βλασφημία και γραφική ηχητική βία. Οι παρτιτούρες είναι γραμμένες με αίμα και η εκτελέσεις αυτών  προκαλούν δαιμονικές και απεχθείς  μελωδίες. Ο Speckmann έχει τρομερά εκφραστικά φωνητικά και ακόμα και με τις παραμορφωμένες κραυγές του, το αποτέλεσμα περνά και σταυρώνει. Ο Masdival δεν ήταν τυχαία κιθαρίστας των Cynic και Death. Εδώ δεν ακολουθεί τόσο τον τεχνικό δρόμο και παίζει πιο τρομακτικά, πιο λάγνα.  Βεβηλώνει κάθε μαιμουδίστικο πλαστικό riff που έχετε ακούσει από αυτονομαζόμενα death metal συγκροτήματα. Τα δάκτυλα του επιλέγουν τις χορδές που θα στείλουν τα αντίστοιχα ηχητικά ραμφίσματα να σου κατατρώνε τα αυτιά. Και δεν φταίει που ο άνθρωπος είναι μια από τις καλύτερες επιλογές  που θα μπορούσε να έχει κάποιος σαν κιθαρίστα, έχουν και τον John Ortega (Κιθαρίστας των πρώιμων Morbid Angel) να χαρίζει τα leads του στο ‘’Whose Left To Decide’’. Και μιας και αναφέραμε guest εμφανίσεις, δέξου και τα λαλίσματα από το λαρύγγι του Θανάτου (John Tardy των Obituary’’) στα ‘’’Submerged In Sin’’ και ‘’Latitudinarian’’.
\r\n                     Η μουσική των Master λειτουργεί ως παλίρροια ταχυτήτων. Mid tempo και ογκώδες, σαν Obituary,Death, Massacre, Bolt Thrower. Αυτονόητο είναι να σανιδώνει σε στιγμές , αλλά χωρίς διάρκεια. Ο ήχος και η παραγωγή του Scott Burns (μαζί με τον Speckmann) στα Morrisound είναι τόσο καλοδουλεμένα που σου επιβάλλονται με ευκολία και σε εκσφεντονίζουν στο διάολο. Μια μηχανή που τις πετάς μέσα της ότι πιο άσχημο έχεις, τα μασά με τα όργανα και τις ιδέες της και στο ανάγει σε μια σαρωτική μορφή. Το μόνο που δεν έχω αποφασίσει είναι αν μου αρέσει το ‘’America The Pitiful’’ που μου ακούγεται κάπως περίεργα στα αυτιά μου, πιο heavy Oriented με ένα βαθμό διαστρέβλωσης και το εθνικό τους ύμνο παραποιημένο και αλλοιωμένο.
\r\nΥ.Γ. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ: PAUL SPECKMANN IS MASTER. Στίχοι και μουσική δικά του εκτός των ‘’Heathen’’ και ‘’ Whose Left To Decide’’ που είναι του Jim Martinelli, κιθαρίστα που πέρασε από τις τάξεις των Master και των Speckmann Project (σε μια άλλη έκδοση που πολυπονεμένου Master ντεμπούτου) το 1991.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n