Steve Vai - Passion and Warfare

Ύμνος στην ροκ Ελευθερία

  Έτσι ξεκινά το  Passion And Warfare  του βιρτουόζου της κιθάρας και γητευτή των ψυχών με όπλο αυτή, Steve Vai. Χωρίς να είναι ο ίδιος ήρωας της εφηβείας μου. Μόνο αυτή η ταινία με τον Ralph Macchio, Crossroads, με αυτή την μονομαχία του Steve Vai με τον άλλο του εαυτό, και καλά ντούμπλαρε στην κιθάρα τον Ralph Macchio , συν τον δίσκο αυτό, ο τύπος κερδίζει μια ξεχωριστή θέση στις αναμνήσεις μου Εντάξει είχε και μια μικρή ανάμειξη με τους White Snake και άλλα πολλά αλλά αυτά τα δύο του επιτεύγματα μου έχουν μείνει ανεξίτηλα. Την καριέρα του την ξεκίνησε στο πλευρό του Frank Zappa, ως κιθαρίστας του το 1980. Ενώ με τους White Snake, έπαιξεστο υπέροχο Slip of the Tongue. Έχει κάνει και πολλές ακόμα συνεργασίες.

  To Passion And Warfare είναι ο δεύτερος δίσκος του, κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1990, και είναι για πολλούς ο καλύτερος του. Έπρεπε να έχω ομολογήσει από την αρχή ότι δεν είναι ο μεγαλύτερος οπαδός αυτών των κιθαριστικών instrumental δίσκων, από τους διάφορους guitar hero, σαν τον Steve Vai,  αλλά εδώ έχουμε μια αριστουργηματική δημιουργία. Πέρα από αυτό, από το πρώτο κομμάτι, Limberty δηλαδή Ελευθερία, τα κιθαριστικά μέρη, δηλαδή στο μεγαλύτερο μέρος, που ο κιθάρα του Steve Vai, κελαηδά σαν αηδόνι, riffs και solos, όλα αυτά μένουν στο μέσα σου και τα τραγουδάς, όσο και αυτό να ακούγεται παράξενο για ώρες, για μέρες. Το Erotic Nightmares είναι χαραχτηριστικό παράδειγμα κιθαριστικής ευφυίας και καταπληκτικού shredding. Και δεν είναι φυσικό το μόνο που λαμβάνει χώρα εδώ μέσα. Πότε τιμά τον πιο σκληρό ήχο με το heavy, The Animal. Πότε γίνεται πιο funky, Answers. Πότε παίζει τα κερατά του, ούτε και ο ίδιος δεν ξέρει τι φτιάχνει στο αριστουργηματικό The Riddle. Πότε πότε αυτή κιθάρα παίζει παιχνιδάκια με τον ήχο, Ballerina. Πότε βάζει δυνατά συναισθήματα, και από μόνη της ζητήματα, For the Love of God, και αυτό από τις κορυφές του δίσκου.  Κάπου κάπου ακούγονται στίχοι σαν ομιλίες, ή σαν τραγούδια, και με γυναικεία φωνή,  όπως στο The Audience Is Listening. Και πιο ευκολοάκουστοι hard rock ήχοι στο I Would Love To, στην πιο μέτρια στιγμή του δίσκου.  Να και η  μπαλάντα του δίσκου, Blue Powder, ωραία κιθαριά, όπως λέγαμε τότε, αλλά όχι κάτι το τρομερό. Και άλλο shredding στο Greasy Kid's Stuff που μοιάζει με τα πρώτα κομμάτια του δίσκου. Με περίεργους θορύβους μπαίνει το Alien Water Kiss, αλλά ο Steve Vai τα φτιάχνει όλα με την κιθάρα του. Αντιθέτως με ακουστική μπαίνει πανέμορφα το Sisters, σαν ένα διάλειμα στο shredding, καθαρίζοντας ευήκοα ώτα και ψυχές. Και φτάνουμε στο τελευταίο κομμάτι, Love Secrets. Ένα κομμάτι που θέλει να περιλάβει όλα όσα έχουμε ακούσει στα πενήντα αυτά λεπτά, μέσα στο μικρό τετράλεπτο του. Και καταφέρνει να αφήσει άριστη και την τελευταία εντύπωση.

 Το Passion And Warfare του καταπληκτικού Steve Vai αφήνει τον ακροατή του μαγεμένο, χωρίς πολλές φιοριτούρες και φθηνούς εντυπωσιασμούς, απλά με το ταλέντο του Steve Vai στην κιθάρα, αλλά και την ικανότητα του να συνθέτει μελωδίες που ζεσταίνουν την καρδιά, μένουν στο μυαλό, και σπάνε τα χείλη καθώς τα σιγοσφυρίζεις. Σύντροφος εκεί στα 17 μου, που δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο, σύντροφός εδώ και κάτι εβδομάδες που δεν περίμενα να το θυμάμαι.

 

 

Copyright 2024. All Right Reserved.