Alias - Metal to Infinity

            Φτωχός ο πρόλογος για τους Alias αλλά πλούσια τα oφέλη  της μουσικής τους. Καταρχήν μιλάμε για τους Αμερικανούς power metallers και όχι για τους Καναδούς hard rockers. Οι ’’δικοί’’ μας, ξεκίνησαν σαν Blitz το 1985 και  αφού άλλαξαν το όνομα τους σε Alias  το 1987, κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ τους. Ωραίο, ευκολομνημόνευτο heavy/power με ελαφρώς αδύναμη παραγωγή. Και ένα άθλιο εξώφυλλο. Δυο χρόνια μετά, έρχεται ο δεύτερος γύρος τους, το ’’Metal To Infinity’’. Δυναμικότερη παραγωγή και διαφορετικός  τραγουδιστής είναι αυτά που το κάνουν ανώτερου του ντεμπούτου.  Και βέβαια οι συνθέσεις. Και πάλι άθλιο εξώφυλλο, είτε μιλάμε για το βινύλιο είτε για το cd (επειδή είναι διαφορετικά). Βραβείο κακογουστιάς.

\r\n\r\n

                      Μια σύντομη απαγγελία του Tont Rifigiato και κατευθείαν στο ψαχνό με το ’’Ultraviolence’’. Μελωδικά leads ρίχνουν δίχτυα και πιάνουν από τις πιο ευκολομνημόνευτες μελωδίες που έχετε ακούσει. Αγάπη με το πρώτο άκουσμα που λένε. Η φωνή του καινούριου τραγουδιστή είναι υψίσυχνη, ταιριαστή για U.S. Power Metal συγκροτήματα.  Όσο γρήγορο ακούστηκε το πρώτο τραγούδι, τόσο διαφορετικό είναι το επόμενο. Πιο λυρικό, με πιο έντονη την ατμόσφαιρα από πλήκτρα, θα σας φέρει στο μυαλό Crimson Glory στα σίγουρα. Εκπληκτική λυρική δύναμη με αλύχτισμα οργής από ένα εξαίσιο λαρύγγι. Συνέχεια με το ’’Dreamer’’ που συνεχίζει στο ίδιο ήρεμο αλλά θανατηφόρο κύμα. Εδώ είμαστε σε πιο Fates Warning διαστάσεις. Τα ντραμς με το μπάσο κρατούν τον ρυθμό σε κίνηση αλλά η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι κερδίζεται στις κιθάρες και στην φωνή στους Alias. Κάνουν την καρδιά σου να ραγίσει, με την φωνή να σκιρτά και με ένα τρομερό ax(e)man που χτυπά το δέντρο της Μελωδίας μέχρι να τρέξουν άφθονα τα υγρά της.

\r\n\r\n

                      Μια στάση εδώ για το αγαπημένο μου του δίσκου. ’’Alpha-Omega’’, ο τίτλος τους και είναι από τα πιο ρυθμικά και ζωντανά του δίσκου. Μια καρδιά από ατσάλι αυτή η σύνθεση που χτυπά δυνατά και μεταφέρει τους παλμούς του στους ακροατές. Το ελληνοφερόμενο ρεφραίν είναι άκρως κολλητικό με το κεντρικό ριφ να έχει ρόλο καβαλάρη. Ακούστε το προσεκτικά και νιώστε που δεν πατάει ποτέ στην γη, δεν του δίδεται ποτέ η ευκαιρία να αναπαυθεί. Το σολάρισμα  δένει τις νότες σε γόρδιο δεσμό και στην τελευταία του επανάληψη ανεβάζει ο Carl την φωνή του στα Ουράνια. Ναι, έτσι μας αρέσει, να τα (;) τραβάμε όσο πάει. Έχω γράψει ήδη για 3-4 τραγούδια και θα νομίζετε ότι ξεχωρίζουν σε ποιότητα από τα άλλα. Μέγα λάθος. Το ομώνυμο, το ’’First Born’’ και η συνέχεια είναι εξίσου δυνατή, ίσως και καλύτερη. Κάθε αρμονία που σκέφτονται, έρχεται και κουλουριάζεται μαζί με τις άλλες και όλες μαζί δημιουργούν άσματα που δεν θα χορταίνετε να ακούτε. Αλλά και riffs που σπάνε κόκαλα σαν αυτό του ’’You ’re On My Mind’’. Μια ειδική μνεία για το ’’Fantasy’’ που είναι απλά φανταστικό. Έντονα φορτισμένο, δεν θα το θεωρούσα μπαλάντα για κανένα λόγο άλλα έχει κάτι το ερωτικά απογοητευμένο, το απογοητευτικά ερωτικό, διαλέγετε και παίρνετε. Οι κιθάρες πραγματικά θλιμμένες, ακούγονται υγρά βαριές. Τα πλήκτρα χειροτερεύουν την αβάσταχτη ατμόσφαιρα και οι λέξεις ακούγονται γεμάτες μελαγχολία. Ο δίσκος κλείνει με ένα ακόμα τρομερό τραγούδι και συ αναρωτιέσαι γιατί δεν υπήρχε συνέχεια ή γιατί δεν ακούς πλέον συχνά τέτοιους δίσκους.

\r\n\r\n

\r\n