Anguish - Lost Days of Infancy

Η δεκαετία του ’90 στο metal σημαδεύτηκε από την (άδικη) πτώση του κλασικού heavy metal και την άνοδο των παρακλαδιών του progressive metal, black metal, gothic metal και συμφωνικό metal. Όταν δε, άρχισε και η ανάμειξή τους οδηγώντας σε κακόγουστες μουσικές τερατογεννήσεις όπως ατμοσφαιρικό μέταλ, power metal με black/death φωνητικά και δε συμμαζεύεται, ο πιο κλασικός metal οπαδός είχε δυο μόνο διεξόδους: να σιχαθεί αυτήν την μουσική και να ξεκόψει ή να στραφεί στο underground.

Μέσα στα διαμάντια του underground της δεκαετίας του ’90 συγκαταλέγεται το “Lost Days of Infancy”, το ντεμπούτο των Γερμανών Anguish. Πρόκειται για ένα όμορφο μείγμα μελωδικού heavy/power με ψήγματα μελωδικού progressive. To συγκρότημα όμως παρουσιάζει έναν ωραίο προσωπικό ήχο που θα ήταν αδικία να το κατατάξουμε σε κάποιο συγκεκριμένο παρακλάδι. Ίσως το καλύτερο θα ήταν να πούμε πως παίζουν το κλασικό metal της δεκαετίας του ’90, όπως αυτό διαδόθηκε μέσω των Savatage περιόδου “Gutter Ballet” και Heaven’s Gate στις μπαλάντες και τα πιο μελωδικά mid-tempo τραγούδια τους.

Ο δίσκος βγάζει έναν όμορφο, ανανεωτικό για τον ακροατή ήχο γιατί η μπάντα δεν αναμασά τα ίδια και τα ίδια, αλλά προσπάθησε τις παραπάνω επιρροές να τις φιλτράρει μέσα από το δικό της πνεύμα. Έτσι ακούγεται κάτι φρέσκο, μια μουσική που δεν μπορείς άνετα να τη βάλεις σε καλούπια, πάντα όμως ανήκει στο γενικότερο μελωδικό 90’ς heavy metal. Στα  φοβερά “Sword of Damocles”, “Sad Eyes”  και τον ύμνο των ύμνων “Civil War” για παράδειγμα ο ακροατής θα ακούσει φοβερό, πατροπαράδοτο heavy/power metal με εκπληκτικές μελωδίες. Το “Walking Through Fire” και το μπαλαντο-ειδές “Silent Cry” ίσως θυμίσoυν σε κάποιους Malmsteen ή Axel Rudi Pell. Το ομώνυμο επίσης είναι ένα έξοχο κομμάτι που θα ζήλευαν και οι Savatage με μια δόση από το “Best days of my Life” των Heaven’s Gate.

Γενικά ο δίσκος είναι πλούσιος σε ακούσματα και οι νοσταλγοί των παραπάνω συγκροτημάτων  και ήχου θα βρουν μια πολύ ευχάριστη κυκλοφορία που θα τους συντροφεύει για πολύ καιρό.

Γιώργος Πετρουλάκης