ASPHYX - The Rack

                      Μια από τις πιο αξιοθάυμαστες metal σκηνές είναι αδιαμφισβήτητα η Ολανδική. Στα περρισότερα ιδιώματα του metal οι Ολανδοί έχουν να επιδείξουν σχήματα, δίσκους, τραγούδια, κλασικά και αγαπημένα. Στην ακραία και πιο συγκεκριμένα στην death metal σκηνή τα επιτεύματα των Ολανδών ξεπερνούν κάθε προσδοκία. Μιλάμε για μια σκηνή ενωμένη σαν μια γροθιά, με μουσικούς που να έχουν παίξει και ανακατωθεί στα περρισότερα από αυτά τα σχήματα. Οι Asphyx ξεκινούν το 1989 με τον ντράμερ Bob Bagchus τον μπασίστα Joost και τον κιθαρίστα Tony Brookhuis. Μετά έκανε ένα πέρασμα και ο μακαρίτης Theo Loomans, που επέστρεψε για δυο ακόμα δίσκους το 1996. Το 1991 ήρθαν στην μπάντα ο μπασίστας τραγουδιστής Martin van Drunen, με προηπηρεσία στους Pestilence,και αργότερα στους υπέροχους Hail Of Bullets. Και ο κιθαρίστας Eric Daniels, που αργότερα φόρμαρε τους φοβερούς Soulburn. Τον Απρίλιο του 1991 κυκλοφόρησαν από την Century Media Records το πρώτο ολοκληρωμένο full length της μπάντας με τίτλο The Rack. Είχαν προηγηθεί τέσσερα demos, ένα single και ένα split.Παραγωγή και την μίξη του δίσκου έκανε ο Harry Wijering και τους στίχους έγραψε ο Theo Loomans παρόλο που τότε δεν ήταν στην μπάντα. Αυτές τις μέρες έχω ξαναβυθυστεί στην σάπια death ζωντάνια του, και στην βαριά doom σκοτεινιά του. Σύμφωνα με την μπάντα ο βαρύς καιρός και η σκοτεινιά που επικρατούσε τριγύρω από τον χώρο που έγραφαν και ηχογραφούσαν κυριάρχησε και στην δημιουργία της μουσικής και των στίχων.

\r\n\r\n

                    Τα φωνητικά του Martin Van Drunen είναι ακραία εκφραστικά και ατμοσφαιρικά σε πολύ μεγάλο βαθμό, καθώς οι λέξεις φεύγουν σε σάπιο περίβλημα από το στόμα του. Ο Eric Daniels δεν είναι ο βιρτουόζος της κιθάρας, αλλά έχει μέσα στο dna του το death metal, έχει την ψυχή και την ικανότητα να μεταφέρει από τα τάστα του, μαυρόψυχα δυνατά συναισθήματα, με riffs και τα solos να πηγάζουν από εκεί μέσα. Αλλά και με την καρτουνίστικη φατσούλα του την ηρεμία και την αισιοδοξία, όσο κιαν αυτό φαντάζει παράλογο, αλλά εξαιρετικά όμορφο και θετικό. Αποχώρησε το 2000 και δεν επανήλθε στο reunion του 2007. Ο Bob Bagchus είναι κάτι περρισότερο από ντράμερ...είναι η ψυχή, το συκώτι και το μυαλό των Asphyx…τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα που αποχώρησε και αυτός. Μέσα στα 38 λεπτά του The Rack, κυριαρχούν τα old school σάποιο death riffs που εναλλάσονται με κάποια πιο γρήγορα riffs και solos, αλλά και με doom μελωδίες να βαραίνουν τον ήχο και τη ατμόσφαιρα. Και τα ενιά τραγούδια έχουν να δώσουν κάτι το διαφορετικό, που θα φανερωθεί μετά από κάμποσες ακροάσεις, δίνοντας στο The Rack οκτώ highlights. Έτσι μετά την στοιχιωμένη μελωδία του intro, ακολουθεί το Vermin σε γρήγορο τέμπο, με την κιθάρα να δίνει αυτόν τον τρομερό heavy ήχο, κάτι που κάνει σε όλο το The Rack. Diabolical Existence και Evocation είναι τα τραγούδια που εν’ωνουν με ωραίο τρόπο το death με το doom κάτι που είναι χαραχτηριστικό γνώρισμα του ήχου των Asphyx. To Wasteland of Terror δίνει μια ακόμα αφορμή για headbanging και το The Sickening Dwell συνεχίζει ενναλάσοντας ρυθμούς και διαθέσεις. Το instrumental Ode to a Nameless Grave βαραίνει τον χώρο και ακολουθεί το Pages In bloob που ξεκινά αργά, βαριά, και συνεχίζει σε thrash καταιγίδα. Και φτάνουμε στο The Rack, το ομόνυμο επικό τερματικό τραγούδι. Εδώ όλα τα στοιχεία που είχαν οι Asphyx των αρχών των 90ς, είναι παρόντα. Death doom heavy στοιχεία μπλέκονται όμορφα και οδηγούν σε death metal ονειρώξεις και σε doom γκρίζα τοπία.

\r\n\r\n

                         Το The Rack δεν ξέρω κατά πόσο κλασικός θεωρήται, ή πόσα σχήματα επιρέασε, αλλά σίγουρα συντρόφευσε και συντροφεύει τους Χειμώνες τα Καλοκαίρια, τις μέρες και τα βράδια μας. Αν και πια στους Asphyx είναι μόνο ο Martin Van Drunen, μαζί με αξιόλογους μουσικούς όπως ο κιθαρίστας Paul Baayens από τους Thanatos και Hello Of Bullets, η μπάντα είναι ακόμα δημιουργική, και στα live σκοτώνει, κάτι που αναμένουμε ένα βράδυ του Μάρτη να το δούμε και πάνω από όλα να το ζήσουμε στην Θεσσαλονίκη. Κάτι πήγαν να κάνουν οι τρεις του The Rack, με το πρότζεκτ Grand Supreme Blood Court, κυκλοφόρησαν το χαβαλεδιάρικο Bow Down Before the Blood Court, και απλά μας τελείωσαν και αυτοί. Κείμενο – φλυαρία Stef Επίκουρος Καθηγητής Asphyxιολογίας στο Α.Π.Θ.

\r\n\r\n

\r\n