Axel Rudi Pell - Eternal Prisoner

Axel Rudi Pell - Eternal Prisoner 1992 (Full Album)

Axel Rudi Pell - Eternal Prisoner

Πολλά έχουν γραφτεί για τον Axel Rudi Pell. Τον έχουν κατηγορήσει για αντιγραφέα, μέτριο, και γενικά ποτέ δεν κατάφερε να εδραιωθεί στη συνείδηση πολλών ακροατών του κλασικού heavy metal ως πρώτης κλάσης κιθαρίστας και τραγουδοποιός. Είναι βέβαια στη σκηνή από το 1989, και τέτοιες κατηγορίες είναι αδικία πια να λέγονται. Το μόνο ίσως που μπορεί να πει κανείς είναι πως έχει πολλούς δίσκους και κάποιοι είναι κάτω του μετρίου, αλλά αυτό δεν ακυρώνει όλη του την καριέρα και προσπάθεια-εξάλλου άπειρες μπάντες δεν είναι σε αυτή την κατηγορία;

 

Μετά το ντεμπούτο “Wild Obsession” του 1989 με τον Charlie Huhn στα φωνητικά, και το “Nasty Reputation” του 1991 με τον Rob Rock στο μικρόφωνο, ο Pell φέρνει στο συγκρότημα τoν θηριώδη Jeff Scott Soto, και κυκλοφορεί το “Eternal Prisoner”. Ο δίσκος έχει δικό του χαρακτήρα, δεν αντιγράφει κανέναν, και ο Axel Rudi Pell δείχνει μεγάλος, πιστός και σοβαρός οπαδός του Υ. Malmsteen και των Black Sabbath εποχής “Headless Cross”. Δυστυχώς όμως αυτός ο δίσκος άργησε να βγει, έπρεπε να είχε κυκλοφορήσει μέσα προς τέλη δεκαετίας ’80, και έτσι χάθηκε η αίγλη που θα μπορούσε να κερδίσει.

 

Το “Eternal Prisoner”περιέχει μερικές από τις πιο απλές στιγμές που έχουν γραφτεί στο heavy metal. Τόσο απλές και άμεσες που γίνονται στη στιγμή κλασικές. Από τον κεραυνό “Streets of Fire” που ανοίγει τον δίσκο, με τον J.S. Soto να τραγουδά σαν λυσσασμένος, έως τα πολύ δυναμικά mid-tempo “Long Time” και “Wheels Rolling On”, ο ακροατής έρχεται αντιμέτωπος με την ίσως πιο ευκολοάκουστη μορφή heavy metal. Δυναμισμός και μελωδίες με τον τρόπο που τον δίδαξαν οι πατέρες του είδους. Το συγκινητικό “Your Life” θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στις συλλογές με τις καλύτερες μπαλάντες όλων των εποχών.

 

Το ομώνυμο “Eternal Prisoner” είναι ένα επικό αριστούργημα, διαφορετικό από τα άλλα κομμάτια, με το ρεφρέν να προκαλεί ανατριχίλες ακόμη και σήμερα σε όποιον το ακούσει. Διαχρονικό κομμάτι που είναι αδικία να μην ακούγεται συχνά και να μην έχει θεωρηθεί τόσο κλασικό. Όσο για το “Shoot Her to the Moon”, είναι η επιτομή του 90’s ήχου του Axel Rudi Pell, με το ρεφρέν και την κιθάρα που το συνοδεύει να ξεσηκώνουν και τον πιο δύσκολο ακροατή.

 

Υπάρχουν πολλές απόψεις για τον καλύτερο δίσκο του Axel Rudi Pell, μιας και είναι αλήθεια ότι στα επόμενα LP ο Γερμανός κιθαρίστας έβγαλε έναν πιο πλούσιο ήχο που συχνά είχε σχέση και με το power metal. Το “Eternal Prisoner” όμως είναι από τους απειροελάχιστους δίσκους των 90’s που μπορούν περήφανοι να λέγονται heavy metal. Σκέτο heavy metal. Απλό και ουσιαστικό, χωρίς προσμίξεις και εντυπωσιασμούς. Και του αξίζει μεγάλος σεβάσμος του Axel Rudi Pell που έβγαλε έναν τέτοιο δίσκο μια τέτοια εποχή, που το να παίζεις έτσι ήταν κάτι σαν βρισιά ή αυτοκτονία.

“I'm still searching for the
meaning of life,
in a world of starry eyes.
I want you back,
back where you belong,
I never felt love
growing up so strong
.”

Γιώργος Πετρουλάκης

Copyright 2024. All Right Reserved.