Black Sabbath - Mob Rules

Black Sabbath - Mob Rules

Κεφάλαιο δεύτερο και εξίσου συναρπαστικό για τη δεύτερη ενσάρκωση των Black Sabbath, με τον Ronnie James Dio πίσω από το μικρόφωνο. Η μεγάλη επιτυχία του "Heaven and hell" την προηγούμενη χρονιά έδωσε στην μπάντα την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να συνεχίσει, αν και λίγο περισσότερη απ’ όση έπρεπε, αφού τα μέλη της άρχισαν να συμπεριφέρονται σαν ντίβες. Από την άλλη, τα εσωτερικά προβλήματα συνέχιζαν να ταλανίζουν τους μουσικούς, κυρίως σε ό,τι είχε να κάνει με την εξάρτησή τους από τα ναρκωτικά. Τέλος, αυτός ήταν ο πρώτος δίσκος χωρίς τον Bill Ward στη θέση του drummer, που αντικαταστάθηκε από τον νέο και φιλόδοξο Vinnie Appice, που όπως αποδείχτηκε είχε μία λαμπρή σταδιοδρομία μπροστά του.

\r\n\r\n

Μουσικά και υφολογικά, το "Mob rules" θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως το δίδυμο αδελφάκι του "Heaven and hell". Η αντίληψη είναι ίδια, το ίδιο και η προσέγγιση, ενώ ο ήχος αποδεικνύεται κατά τι μόνο πιο θολός και τραχύς. Αν μάλιστα μπει κανείς στον κόπο να συγκρίνει τις συνθέσεις μεταξύ τους, θα δει ότι υπάρχουν σαφείς αντιστοιχίες μεταξύ των δύο δίσκων: Το "Turn up the night" έχει κάτι από "Neon knights", το "Sign of the southern cross" θυμίζει στην εισαγωγή του το "Children of the sea" και στην ανάπτυξή του το "Heaven and hell" κ.λπ. Αυτές οι ομοιότητες προσωπικά δεν με ενοχλούν καθόλου, εφόσον το τελικό αποτέλεσμα αμφοτέρων των δίσκων είναι απλά καταπληκτικό. Άλλωστε, μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού οι περιπτώσεις κατά τις οποίες μία μπάντα βγάζει το ίδιο album δύο φορές, με ισάξιο αποτέλεσμα.

\r\n\r\n

Κρίνοντας αυτόνομα το LP, δεν μπορώ παρά να διακρίνω άψογες συνθέσεις: "Turn up the night" (έχει κάτι από το "Not as easy as it seems" των Samson;), "Voodoo", "Sign of the southern cross", "E5150" (μία από τις πολλές μεγάλες στιγμές του αφανούς πληκτρά, Geoff Nicholls), "The mob rules", "Country girl", "Falling off the edge of the world" (κομματάρα!), "Slipping away" και "Over and over", δηλαδή... όλα! Ίσως το "Mob rules" να μην περιέχει το απόλυτο αριστούργημα, όπως ήταν η ομώνυμη σύνθεση του προηγούμενο album, και τα εννιά τραγούδια πάντως είναι δυναμίτες.

\r\n\r\n

Δυστυχώς ή ευτυχώς, το "Mob rules" απετέλεσε την ταφόπλακα της δεύτερης φάσης των Black Sabbath. Δυστυχώς, γιατί μάλλον είχαμε να ακούσουμε πολλή καλή μουσική ακόμα, και ευτυχώς, επειδή οι τρεις μουσικοί -εξαιρώ τον Appice- ήταν στα πρόθυρα του να πλακωθούν στο ξύλο. Τους περίμεναν δύο επανενώσεις στο όχι και τόσο άμεσο μέλλον, οι οποίες όμως σε τίποτα δεν θα θύμιζαν τη μαγεία της διετίας 1980-1981.

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.