Black Sabbath - Technical ecstasy

Το έβδομο album της πρώτης περιόδου των Black Sabbath (1970-1978) άκουγε στο όνομα "Technical ecstasy" και το εξώφυλλό του αναπαριστούσε δύο ρομπότ που συνουσιάζονταν - αχ, οι εποχές πριν το politically correct! Το καλλιτέχνημα ήταν έργο της γνωστής εταιρείας Hipgnosis, που φημιζόταν για την αξιοπερίεργη και συχνά αινιγματική αισθητική της, και έντυνε με τον πλέον προσφυή τρόπο τον πιο εκκεντρικό δίσκο των γεννητόρων του heavy metal.

\r\n\r\n

Το "Technical ecstasy" αντιπροσωπεύει τη θέληση του Tony Iommi να εκσυγχρονίσει το μουσικό ύφος της μπάντας, παράγοντας τελικά κάτι που αν μη τι άλλο κεντρίζει την προσοχή του ανοιχτόμυαλου ακροατή. Ήδη από το εναρκτήριο "Back street kids", γίνεται εμφανές ότι οι doom ημέρες του "Master of reality" και του "Vol. 4" δεν έχουν πια θέση στο μυαλό του ευφυούς, αλλά και κάπως αγχωμένου εκείνη την περίοδο, κιθαρίστα. Ο Iommi ήξερε ότι το σχήμα έπρεπε να εξελιχθεί, πράγμα που το είχε κάνει με τα διαφοροποιημένα "Sabbath bloody Sabbath" και "Sabotage", εδώ όμως ο πειραματισμός ξεφεύγει ελαφρώς από τον έλεγχο των μουσικών. Αν το "You won’t change me" (ίσως η καλύτερη σύνθεση του LP) έχει κάτι από "Cornucopia" ή "Sweet leaf", άλλα κομμάτια, όπως το αλά Beatles "It’s alright" (με τον Bill Ward στα φωνητικά) και τα all-american "Rock n’ roll doctor" και "All moving parts (stand still)", δεν έχουν απολύτως τίποτα. Τα πλήκτρα είναι παντού, ενίοτε μάλιστα παίζουν καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των τραγουδιών (βλ. το ιδιαιτέρως πλούσιο "Gypsy" και το σκυθρωπό "She’s gone"). 

\r\n\r\n

Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς: "Αυτό που ακούω είναι στ’ αλήθεια δίσκος των Black Sabbath;" Αυθόρμητα απαντώ: "Δεν έχει σημασία!" Αφ’ ης στιγμής το "Technical ecstasy" έχει να πει κάτι καινούργιο, και δη με ενδιαφέροντα τρόπο, οι ενδοιασμοί μπορούν να πάνε περίπατο. Εντάξει, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με τα ιερά τέρατα της δισκογραφίας των Sabs, αλλά ποιος θα αρνιόταν έστω και λίγη προσοχή σε συνθέσεις όπως "Back street kids", "You won’t change me", "It’s alright" (έχει διασκευαστεί από τους Guns n’ roses), "Gypsy" και "Dirty women"; - εγώ πάντως γουστάρω και τα "Rock n’ roll doctor" και "All moving parts (stand still)".

\r\n\r\n

Όταν βγήκε στην αγορά το "Technical ecstasy", ο Τύπος και το κοινό αντέδρασαν μουδιασμένα. Στο πέρας των ετών, η φήμη του LP δεν έχει αναβαθμιστεί ιδιαίτερα. Στην καλύτερη, θεωρείται ως ένα αλλόκοτο πείραμα. Πιστεύω ότι ο πραγματικά ψαγμένος ακροατής, που δεν βάζει ταμπέλες στους δίσκους πριν τους ακούσει, θα βρει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα εδώ μέσα. Ωστόσο, για να είμαι σωστός απέναντι στον πιθανό αγοραστή, ξεκαθαρίζω ότι το "Tecnical ecstasy" δεν αγγίζει τα ουράνια βασίλεια των πέντε πρώτων δίσκων των Sabs, ούτε και την υψηλή ποιότητα του "Sabotage". Αυτό όμως δεν αποτελεί αιτία για να μην του δώσει κανείς την ευκαιρία που τόσο πολύ του αξίζει.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n