Borknagar - Borknagar

~~               Οι Borknagar είναι η μπάντα που δημιούργησε ο Oystein Garnes Brun το 1995 στην προσπάθεια του να παίξει κάτι πιο μελωδικό στο χώρο του Black Metal,  κουρασμένος από την καφρίλα που διοχέτευε η προηγούμενη του μπάντα, Molested (δίσκαρος για τα death metal δρώμενα της εποχής). Χωρίς καν να ετοιμάσουν κάποιο demo, και με αξιολογότατους  μουσικούς του χώρου να πλαισιώνουν τον Brun στην σύνθεση των Borknagar, το συμβόλαιο ήρθε γρήγορα. Η κακόφημη Malicious Records ήταν η τυχερή εταιρία που θα κυκλοφορούσε το ομώνυμο ντεμπούτο τους το 1996. Μέλη των Gorgoroth, Arcturus/Ulver, Enslaved ξεκινούν το ταξίδι των Borknagar να ανοίξουν τους ορίζοντες του Black Metal και το καταφέρνουν με μεγάλη ευκολία και χωρίς να χάνουν πολύ από την αιχμηρότητα τους. Το επόμενο βήμα τους ΄΄The Oldest Domain’’ είναι ακόμα καλύτερο, με την ατμόσφαιρα και την προοδευτικότητα να κερδίζουν χώρο σε σχέση με τον εξτρεμισμό. Αρκετές αλλαγές στον τρίτο δίσκο αλλά με την ποιότητα σταθερή όλα αυτά τα χρόνια και με κάθε δίσκο να έχει να πει κάτι, κάποιοι περισσότερο από κάποιους άλλους και με τον φετινό δίσκο να δείχνει ότι τα δόντια της είναι ακόμα μεγάλα και μυτερά. Τεράστια μπαντάρα.
\r\n                Αν γνωρίζετε τους Borknagar μόνο από τα 00ς και μετά, να σημειωθεί ότι είναι έντονο το black metal στοιχείο στο ντεμπούτο τους. Τσιριχτά φωνητικά, riffs ξυράφια, ταχύτατο drumming, ένα παγερό αεράκι που ανεμίζει και δροσίζει αλλά δεν παγώνει. Για καλό το λέω αυτό. Υπάρχουν τρομερές μελωδίες από κιθαριστικές αρμονίες και πλήκτρα που κάνουν τα τραγούδια τόσο εθιστικά ενδιαφέροντα και η εναλλαγή του ατελείωτου συμβολαίου ακραιότητας/μελωδίας φέρνει ευτυχή αποτελέσματα. Ακόμα και ψιλοεπικά περάσματα θα ακούσεις, είτε μέσω ρυθμών, είτε πολυφωνικών βαρύτονων καθαρών φωνητικών. Αααα, άπαντα τραγουδισμένα στα Νορβηγικά από έναν Garm που φτύνει χολή σε κάθε συλλαβή.  Αλλά και χωρίς αυτόν, δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στο ορχηστρικό ‘’Tanker Mot Tind’’ και τα πάνε περίφημα. Με τις μπαγκέτες του αποθανόντα πλέον Grim να παρελαύνουν πάνω στα drum kits του και με την ατμόσφαιρα να σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές, πιο επικές α λα Summoning. Δεν αργεί πολύ αυτό το διάλειμμα και τα μπουντρουμίσια riffs του Brun κάνουν και πάλι την εμφάνιση τους. Σκοτεινά, κρύα, παθογόνα, μεταδίδουν την νόσο του black metal όσο πιο πιστά μπορούν. Και στην αντίπερα όχθη, ρυθμικές αναπλάσεις μελωδικών σύννεφων που ρίχνουν την πραγμάτεια τους με υδάτινες αρμονίες.
\r\n                       Οι Borknagar άνοιξαν (όπως και άλλοι της εποχής τους βέβαια) τους Ορίζοντες του Black Metal. Δεν ξέρω αν χάλασε κάποιους αυτό αλλά σίγουρα το Black Metal θα ήταν πολύ πιο φτωχό αν τα τελευταία 20 χρόνια δεν είχε εξελιχθεί, δεν είχε προσθέσει νερό στο κρασί του, παγάκια στο ουίσκι του. Πιο νερωμένο αλλά πιο ευχάριστο. Τα ιντερλούδια που περιέχει ο συγκεκριμένος δίσκος παίζουν αυτό το ρόλο, μιας και λειτουργούν σαν οράματα μέσα στον σκοτεινό υπνωτισμένο κόσμο τους.  Οι φιλοδοξίες και οι σκέψεις των Borknagar ήταν μεγάλες, αλλά το ίδιο και οι συνθετικές και παικτικές τους ικανότητες. Κάθε σύνθεση χτίζει το δικό της φρούριο, περιβάλλεται από τις δικές της ιδέες, έχει την δική της ποικιλία να προσφέρει να γευτείς. Κάποια τραγούδια κάνουν ασυναίσθητα υπαινιγμούς και νύξεις για το μέλλον της μπάντας, χωρίς ίσως να ξέρουν και οι ίδιοι ότι προς τα εκεί θα προχωρούσαν. Νομίζω το ‘’Dauden’’ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της μελλοντικής τους εξέλιξης. Το σύνολο διαμορφώνεται από διαφορετικά ηχοτόπια που καλούνται από την Νύχτα, τα Όνειρα και την Σοφία. Και μέσα σε αυτά τα ηχοτόπια, λιώνεται σε σημεία καυτή μαυρομεταλλική πίσσα που λιώνει και εξαυλώνει οτιδήποτε όμορφο, μόνο και μόνο για να ξαναδημιουργηθεί. Ένας αέναος κύκλος που σφαλιαρίζει/χαιδεύει τα αυτιά μας εδώ για είκοσι χρόνια και θα το κάνει μέχρι ο χρόνος να χάσει το νόημα του.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n