Diabolical Masquerade - Ravendusk in My Heart

~~                 Τον Blackheim όλοι τον ξέρουμε. Ti, δεν σου λέει κάτι το όνομα; Αποκλείεται. Ίσως τον γνωρίζεις ως Anders Nystrom. Καλύτερα τώρα; Είναι ο Σουηδός κιθαρίστας που μαζί με τον Renkse έφτιαξαν και έχουν ακόμα τους Katatonia. Είναι ο άνθρωπος που παίζει κιθάρα και τραγουδά στα μισά τραγούδια του ‘’Diabolical Desecration’’ των Bewitched. Είναι αυτός που σερβίρει τα death metal riffs στους Bloodbath κοντά μια εικοσαετία. Και δεν παίζει μόνο κιθάρα. Παίζει πλήκτρα, μπάσο, τραγουδάει, συνθέτει, γράφει στίχους. Μια τέτοια υπόθεση είναι (ήταν) και οι Diabolical Masquerade, το project του. Τους δημιούργησε το 1993 και παίζαν ατμοσφαιρικό, εφιαλτικό Black Metal. Κυκλοφόρησε τέσσερα αριστουργήματα στον συγκεκριμένο ήχο με το τελευταίο να φτάνει στα όρια του soundtrack.  To 2004 σταμάτησε το συγκεκριμένο κεφάλαιο και έδωσε προτεραιότητα σε Katatonia/Bloodbath αλλά αν και κάποια στιγμή ακουγόνταν ότι θα του ξαναβάλει μπροστά, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει ακόμα. Το ντεμπούτο τους ‘’Ravendusk In My Heart’’ φτάνει αισίως τα είκοσι χρόνια μέσα στον χρόνο και ακούγεται αναλλοίωτο από τον χρόνο.
\r\n                 Όσο ακραία μουσική και να δοκίμασε να παίξει ο Blackheim στο παρελθόν, στο παρόν αλλά και στο μέλλον, πάντα υπήρχαν υπερβολικές δόσεις μελωδίας στην μουσική του. Έστω ρυθμοί που να αποφέρουν τέτοιες. Στους Diabolical Masquerade είναι άμεσες και πηγάζουν από το ζοφερό σκοτάδι που εσωκλείει τις συνθέσεις του ‘’Ravendusk In My Heart’’. Η δομή των συνθέσεων βασίζεται σε μια τρομακτική ατμόσφαιρα που μας παρουσιάζεται με διαγαλαξιακή κατάμαυρη φαντασία. Δεκάδες αρμονίες από riffs και πλήκτρα ενσωματώνονται σταδιακά και με την πάροδο των μουσικών του ιδεών. Ένας ορυμαγδός σκοτεινών ήχων που αγγίζουν τα αισθητήρια όργανα του φόβου σου, φορώντας πάντοτε το προσωπείου της μελωδίας. Οι ταχύτητα ποικίλει, το ίδιο και η τραχύτητα. Σε σημεία εγκαταλείπει τα avant garde στοιχεία του και αποδίδει ριφφογόνο black metal, ιδιαίτερα στις μικρότερες σε διάρκειες συνθέσεις όπως το ‘’The Sphere..’’. Αλλά ακόμα και κει , ένα Κατατονικό πέρασμα με καθαρά φωνητικά και κιθάρες θα το κάνει. Είναι όμως τόσο εθιστικός ο τρόπος που εξορκίζει άμεσα οτιδήποτε όμορφο με την κιθάρα να δημιουργεί κολασμένους ήχους.
\r\n                      Αντίθετο παράδειγμα το ‘’Under The Banner’’ με το mid tempo ρυθμό, το heavy metal αποκούμπι του και τα α λα King Diamond φωνητικά. Δεν νομίζω να χαλάει κανέναν αυτό. Εδώ ακούγεται σαν χαμένο τραγούδι των Bewitched, με τις thrash/black ταχύτητες που ανεβάζει μετά, με την 80ίλκα που αναδίδει. Ακόμα και ένα ψευτοεπικόήχο αλλά Bal Sagoth θα βρεις στο συγκεκριμένο τραγούδι. Τα μεγαλύτερα σε διάρκεια τραγούδια  κινούνται ιεροτελετουργικά, ψυχαναγκαστικά σε μια γλυκιά αποσύνθεση. Λαξεύει την αισθητική του οπτασία με καυστικά φωνητικά και καιόμενους ρυθμούς που σε παρασύρουν στην νοητική τους παρέλαση. Γλυκόπικρα βάσανα μεταφράζονται σε ήχους και ιστορίες που αφομοιώνονται με τις υποδόριες ενέσεις ατμόσφαιρας και  του έντονου τσουξίματος που το συνοδεύει αργότερα. Αφουγκραστείτε το μια νύχτα και θα δείτε.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n