Guns N' Roses - Use your illusion II

Guns N' Roses-Civil War w/Lyrics

Guns N' Roses - Use your illusion II

Αν έχει κανείς αμφιβολία σχετικά με το ότι η μεγαλομανία τιμωρείται, δεν έχει παρά να γυρίσει πίσω στο 1991, χρονιά κατά την οποία στην εμπορική ροκ σκηνή υπερκυριαρχούσαν δύο μπάντες: Οι Metallica, των οποίων το "Black album" πούλαγε σαν ζεστό κρουασάν βουτύρου, και οι Guns n’ roses, που είχαν ήδη σημαιοστολιστεί την τεράστια επιτυχία του "Appetite for destruction" (1987). Με τέσσερα χρόνια δισκογραφικής απουσίας, οι προσδοκίες ήταν σίγουρα υψηλές, γι’ αυτό η μπάντα αποφάσισε να ξεδιψάσει το αρίφνητο κοινό και τους πάντα δηκτικούς κριτικούς με 2,5 ώρες μουσικής, που κυκλοφόρησαν υπό τη μορφή δύο δίσκων την ίδια ημέρα: 17 Σεπτεμβρίου 1991. Φιλόδοξο; Μεγαλεπήβολο; Υπερφίαλο; Όπως και να το ονομάσουμε, το εγχείρημα έπιασε και το δίδυμο "Use your illusion I & II" έκανε τους ήδη superstars Guns n’ roses κάτι μεταξύ θεών και Τιτάνων.

\r\n\r\n

Φυσικά, κάθε συμφωνία που γίνεται με ενέχυρο την ψυχή σου έχει και τις συνέπειές της. Με μία απλή μετάβαση στο σήμερα, που βρίσκει τον ασταθή Axl Rose να παλεύει μόνος του με το όνομα του σχήματος και τους υπόλοιπους της παρέας στους τέσσερις ορίζοντες, συνειδητοποιούμε ότι η επιτυχία δεν έκατσε και τελικά τόσο καλά στους Guns. Ας έχει όμως, εδώ μας ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα η μουσική κι όχι οι στενάχωρες ιστορίες που τη συνοδεύουν.

\r\n\r\n

Σπεύδω να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι για εμένα το πρώτο "Use your illusion" δεν έχει γεράσει ιδιαίτερα καλά. Πολύ απλά, 75 λετπά γεμάτα με ανούσιες ροκιές και εκνευριστικές τσιρίδες δεν στέκουν ικανά για να με καθηλώσουν, αν και αποτελεί σίγουρα ευτυχή συγκυρία ότι στο album βρήκε μία θέση ένα από τα καλύτερα τραγούδια στην ιστορία της rock, το υπερθαυμάσιο "November rain", αλλά και το συμπαθέστατο "Don’t cry". Δύο τραγούδια όμως (άντε ας βάλω και το εισαγωγικό "Right next door to hell") δεν εξαγοράζουν δέκα-τόσα μέτρια. 

\r\n\r\n

Κατά τη γνώμη μου πάντα, το καλύτερο υλικό πέρασε στο "Use your illusion II". Είχα διαβάσει κάποτε ότι ο Axl ήθελε το πρώτο μισό του LP να απαρτίζεται από τα πιο "ήσυχα" κομμάτια, ώστε ο ακροατής να μπαίνει γλυκά στο περιεχόμενο του δίσκου. Πράγματι, το θεσπέσιο και άκρως λυρικό "Civil war" οδηγεί στο εξαιρετικό "14 years" κι αυτό με τη σειρά του στο πολύ καλό "Yesterdays". Παντού ακούς ακουστικές κιθάρες και ηλεκτρικά γεμίσματα, ενώ νιώθεις ότι αιωρείται συνεχώς ο ήχος ενός τρυφερού πιάνου, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει στην ενορχήστρωση. Εκεί λοιπόν που το hard rock συναντά τον Elton John και τα southern blues, οι Guns έκαναν μία στάση για να γράψουν ένα μπουκέτο από αλησμόνητες συνθέσεις.

\r\n\r\n

Ύστερα από την απλά ανεκτή διασκευή στο "Knockin’ on heaven’s door" του Dylan, αρχίζει ένας heavy λεφούσι από έξι κομμάτια, κάποια από τα οποία αξίζουν τον κόπο ("Locomotive", "Pretty tied up"), ενώ τα υπόλοιπα... δεν τον αξίζουν. Και μόλις καταλαγιάζει η μπόρα, να και το εννιάλεπτο "Estranged", ένα τρυφερό έπος με τον Axl να σπαράζει πάνω από το πιάνο. Αν μπορούσα να το περιγράψω με μία τολμηρή παρομοίωση, θα έλεγα ότι ένα αόρατο χέρι ενώνει το "Yesterdays" με το "Estranged", παρακάμπτοντας τον ενδιάμεσο θόρυβο.

\r\n\r\n

Μετά το "Estranged" έχουμε ακόμη μία heavy στιγμή, με το καλό "You could be mine" που οι παλαιοί το θυμόμαστε από το "Terminator 2: Judgement day". Και ύστερα μία συμπαθητική, εναλλακτική εκτέλεση του "Don’t cry" και στο τέλος... η πιο άκυρη σαχλαμάρα που έχει υπάρξει ποτέ, ένα τύπου hip-hop υβρεολογίο του Axl που καταστρέφει με πρωτόγνωρο σαδισμό ό,τι έφτιαχνε η μπάντα τα προηγούμενα εβδομήντα λεπτά. Πραγματικά, δεν θα μπορούσε να προφητευτεί πιο εύστοχα η μελλοντική πτώση των Guns από τον θρόνο τους από την τοποθέτηση στον επίλογο της διλογίας "Use your illusion" αυτής της μπαρούφας.

\r\n\r\n

Για να κάνω μία συνολική κρίση, θεωρώ ότι το "Use your illusion II" ξεχωρίζει για τις "μπαλάντες" του, και με τον όρο "μπαλάντες" εννοώ τα μη καθαρόαιμα heavy κομμάτια, ακόμα και το "Civil war". Πιστεύω ότι είναι ακριβώς αυτές που δείχνουν πόσο μακριά μπορούσε να φτάσει τούτη η ταλαντούχα μπάντα, που τελικά έπεσε θύμα της ίδιας της της ματαιοδοξίας. Έτσι, αντί να είχαμε έναν επάξιο διάδοχο του "Use your illusion" ύστερα από κάποια χρόνια, βιώσαμε την καταστροφή των Guns και την απόλυτη παρακμή του Axl. Κρίμα.

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n\r\n

 

\r\n\r\n

\r\n 

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.