Judas Priest - Jugulator

Όταν ο Rob Halford, αρχικός τραγουδιστής των Judas Priest και εις εκ των ιδρυτικών μελών, αποχώρησε από την μπάντα, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, το συγκρότημα έπεσε σε αδράνεια. Μερικά έτη παρήλθαν και επανεμφανίστηκε με νέο τραγουδιστή, τον Αμερικανό πιτσιρικά Tim "Ripper" Owens, με τον οποίο κυκλοφόρησε το "Jugulator" το 1997. Το πρώτο πράγμα που παρατηρούσε κανείς μόλις έπιανε τον δίσκο στα χέρια του, ήταν το πανάθλια σκαναρισμένο και γεμάτο πίξελ εξώφυλλο, που κάθε άλλο παρά προκαταλάμβανε θετικά τον ακροατή. Σαν έμπαινε κι ο δίσκος στο στερεοφωνικό, ερχόταν η δεύτερη έκπληξη: Ο ήχος δεν είχε απολύτως καμία σχέση με το κλασικό ύφος των Priest, αντίθετα θύμιζε το κράμα thrash metal και hardcore που είχαν παρουσιάσει μερικά χρόνια πριν οι Αμερικάνοι Pantera στα υπερεπιτυχημένα "Cowboys from hell" (1990) και "Vulgar display of power" (1992). Για να το πούμε πιο απλά, το "Jugulator" ακούγεται σαν προϊόν αμερικάνικης thrash μπάντας, και σ’ αυτό συντελεί όχι μόνο η κιθαριστική δουλειά, αλλά και η χροιά της φωνής του Owens.

\r\n\r\n

Ωραία η περιγραφή, τι γίνεται, όμως, με την ποιότητα των τραγουδιών; Δυστυχώς, λίγα πράγματα διασώζονται, όπως μερικά riff, καθώς και οι φιλότιμες ερμηνείες του καθόλα αξιόλογου Owens, ο οποίος, ωστόσο, παραπροσπαθεί να ακουστεί σαν τον Halford σε αρκετά σημεία. Εκείνο, πάντως, που πιο πολύ με ενοχλεί με το "Jugulator" είναι η χρήση υπερβολών (βλ. ψευδο-brutal φωνητικά, τσιρίδες δεξιά κι αριστερά, "heavy" γεμίσματα), που μου φέρνει αυτόματα στο νου την απαράδεκτη παραγωγή του "Ram it down", σχεδόν μια δεκαετία πίσω. Με άλλα λόγια, όπως και στο "Ram it down", έτσι κι εδώ, οι Priest πασχίζουν να αποδείξουν πόσο "heavy" και "έμπειροι" είναι, σκάβοντας τελικά τον λάκκο στον ίδιο τους τον εαυτό. Πραγματικά, αν όλες αυτές οι σάχλες έλειπαν, θα αναδεικνύονταν οι καλές συνθέσεις του δίσκου, όπως το ομώνυμο κομμάτι, αλλά και τα "Death row" και "Burn in hell".

\r\n\r\n

Εξαιρώντας τις παραπάνω τρεις συνθέσεις, το υπόλοιπο album δεν λέει και πολλά πράγματα. Μάλιστα, εντύπωση μου προκαλεί που για κάποιον καιρό περνιόντουσαν για καλές συνθέσεις τα "Bullet train", "Abductors" και "Cathedral spires". Δεν ξέρω, ίσως να οφειλόταν στην άκαρπη προσπάθεια των φανατικών οπαδών της μπάντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Άλλωστε, η ιστορία έχει δώσει στο "Jugulator" τη θέση που του αρμόζει, καταχωρίζοντάς το σε ένα σκοτεινό ντουλάπι που φέρει την ένδειξη: "Αξιοπερίεργα". Και αφήστε τους ρομαντικούς να λένε.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n