Metallica - Master of puppets

Για πολλούς, ο καλύτερος και ίσως ο σημαντικότερος heavy metal δίσκος όλων των εποχών. Προσωπικά, θα μετρίαζα κάπως τους χαρακτηρισμούς, θα ήμουν όμως τουλάχιστον άδικος αν δεν αναγνώριζα ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ξεκάθαρο αριστούργημα. Θεϊκά εμπνευσμένο και αψεγάδιαστα εκτελεσμένο, το "Master of puppets" βρίσκει τους Metallica στην καλύτερη στιγμή τους. Επίσης, θα έλεγα ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση συνέβη ο πλήρης ευθυγραμμισμός των ουράνιων αστέρων, αφού πέρα από την όρεξη και τη φιλοδοξία των τεσσάρων μουσικών, σημαντικό ρόλο στην απογείωση του δίσκου έπαιξε και η φοβερή παραγωγή του Δανού Flemming Rasmussen, που κατάφερε να συνδυάσει την αιχμηρότητα των riff με την απαιτούμενη στιλπνότητα που χρειάζονται οι σπουδαίοι δίσκοι για να γίνουν αποδεκτοί από το mainstream κοινό.

\r\n\r\n

Θα ήταν αστείο να προσπαθούσαμε να ξεχωρίσουμε συγκεκριμένες συνθέσεις, αφού εκτός από το μάλλον μέτριο "Leper Messiah", τα υπόλοιπα επτά τραγούδια εκπέμπουν τις φωτεινές ηλιαχτίδες τους προς κάθε πιθανή κατεύθυνση, είτε πρόκειται για τα απειλητικά "Battery" και "Disposable heroes", είτε για τις επικών διαστάσεων συλλήψεις του "Master of puppets" και του ορχηστρικού κομψοτεχνήματος που ακούει στο όνομα "Orion". Σε γενικές γραμμές, οι στίχοι ασχολούνται με τις ελλείψεις της κοινωνίας και τις σκοτεινές γωνίες της ανθρώπινης προσωπικότητας, ενώ τα πράγματα γίνονται πραγματικά σοβαρά με τα σχεδόν νοσηρά "The thing that should not be" και "Welcome home (Sanitarium)".

\r\n\r\n

Τα μέλη της μπάντας αποδίδουν άπταιστα, τα εύσημα όμως θα έλεγα ότι ανήκουν περισσότερο στον James Hetfield, που με το παρόν LP μεταμορφωνόταν σταδιακά σε frontam ολκής, αλλά και στον ιδιοφυή μπασίστα Cliff Burton, χάρη στον οποίο οι Metallica δεν έγιναν ακόμα μία thrash metal μπάντα, αλλά ένα σχήμα που ήξερε και ήθελε να πειραματίζεται και να εξελίσσεται. Προκαλεί πραγματικό δέος η σκέψη του πόσο μακριά θα είχαν φτάσει οι Metallica τη μουσική τους, αν ο Burton δεν σκοτωνόταν την ίδια χρονιά στο γνωστό αυτοκινητιστικό δυστύχημα που λίγο έλειψε να στοιχίσει και τη ζωή των υπολοίπων.

\r\n\r\n

Η κυκλοφορία του "Master of puppets" έβαλε τους Metallica στο πάνθεον των "μεγάλων". Ωστόσο, πολύ σημαντικότερη είναι η παρακαταθήκη του LP για τις επόμενες γενιές. Αρκεί απλά να αναφέρω ότι σε πλείστες όσες σφυγμομετρήσεις που διεξάγονται κατά καιρούς από περιοδικά και ιστότοπους σχετικά με τα καλύτερα albums του μεταλλικού είδους, το "Master of puppets" καταλαμβάνει με χαρακτηριστική άνεση την πρώτη θέση. Αν και στη δική μου καρδιά την πρώτη θέση διεκδικούν αρκετοί άλλοι δίσκοι, το μυαλό μου συχνά μου επισημαίνει ότι χωρίς τον συγκεκριμένο, το heavy metal θα ήταν πολύ (μα πολύ, σας λέω) διαφορετικό.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n