Motorhead - On parole

Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα για τους Motorhead! Ή μήπως όχι; Το "On parole" μπορεί να είναι το πρώτο album που ηχογράφησε η μπάντα, δεν κυκλοφόρησε όμως αμέσως, και μάλιστα όταν βγήκε τελικά στην αγορά, οι Motorhead είχαν ήδη αλλάξει σύνθεση. Μπερδευτήκατε; Ας βάλουμε τα γεγονότα σε μια σειρά.

\r\n\r\n

Η πρώτη ενσάρκωση των Motorhead, που αρχικά θα ονομάζονταν Bastard, περιλάμβανε τον Lemmy στο μπάσο, τον πανκάκια Larry Wallis (ex-Pink Fairies) στην κιθάρα και τον Lucas Fox στα τύμπανα. Η τριάδα ηχογράφησε τη διετία 1975-76 το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού που θα έπρεπε να είναι το ντεμπούτο της μπάντας. Δυστυχώς, το υλικό δεν έπεισε την εταιρεία United Artists για την εμπορικότητά του, οπότε οι άνθρωποί της το έβαλαν στο ράφι να πιάνει σκόνη. Έτσι, οι Motorhead, που ενδιαμέσως είχαν δεχτεί στις τάξεις τους τον ντράμερ Phil Taylor και αμέσως μετά τον κιθαρίστα Eddie Clarke, άλλαξαν εταιρεία και επανηχογράφησαν το υλικό, που τελικά κυκλοφόρησε το 1977.

\r\n\r\n

Όλα κατανοητά μέχρι εδώ. Το θέμα είναι ότι το 1979 οι Motorhead γεύτηκαν αναπάντεχα την επιτυχία, με την κυκλοφορία των υπερεπιτυχημένων "Overkill" και "Bomber" (και πού να ξέρανε τι ερχόταν από πίσω!). Οι United Artists, λοιπόν, σε μία κίνηση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς ενοχές "ελεεινή και τρισάθλια αρπαχτή", κατέβασε απ’ το σκονισμένο ράφι τις ηχογραφήσεις του 1975-76, βγάζοντάς τις σβέλτα στην αγορά υπό το όνομα "On parole". Συνεπώς, από το 1979 έχουμε στην ουσία δύο εκδοχές του ίδιου δίσκου, με μικρές μόνο αλλαγές: το "Motorhead" του 1977, με τη σύνθεση Lemmy/Taylor/Clarke, και το "On parole", με τη σύνθεση Lemmy/Wallis/Fox (αν και σε μερικά κομμάτια παίζει κι ο Taylor).

\r\n\r\n

Ποια είναι η καλύτερη εκδοχή; Προσωπικά, προτιμώ το "On parole" για τον απλό λόγο ότι ο ήχος ταιριάζει πολύ περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία του Larry Wallis, παρά σε αυτήν του Eddie Clarke, μια και ο πρώτος προερχόταν από ένα λίγο-πολύ punk-new wave περιβάλλον (στο μέλλον θα βγει σε περιοδεία με τον Elvis Costello και τον Ian Dury!), που συμπλέει αρμονικά με το ύφος των κομματιών. Βέβαια, οι Motorhead της περιόδου 1979-1982 διέθεταν αφθονα punk στοιχεία, θα έλεγα ωστόσο ότι οι δίσκοι που καλύπτουν αυτά τα χρόνια παρουσιάζουν ένα πολύ επιτυχημένο μίγμα punk rock και πρώιμου heavy metal, ενώ στο "On parole" ακούμε ξεκάθαρα αυτό που οι κριτικοί της εποχής ονόμαζαν "pub rock", δηλαδή ένα παρακλάδι του εκκολαπτόμενου new wave. Αρκεί, πιστεύω, η σύγκριση του "On parole" με το ντεμπούτο των -μετέπειτα νεοναζί- Skrewdriver για να καταλάβει κανείς τι ακριβώς εννοώ.

\r\n\r\n

Όπως και να έχει το πράγμα, το "On parole" είναι ένας απολαυστικός δίσκος, που περιέχει πολλές καλές στιγμές ("Motorhead", "Iron horse", "On parole" και tη μεγάλη μου αδυναμία, το "Vibrator"). Αν μη τι άλλο, αποτελεί τεκμήριο για το πώς ακούγονταν οι προ Eddie Clarke Motorhead. Μάλιστα, πολλοί έχουν επιχειρήσει να σκεφτούν πώς θα ήταν η πορεία της μπάντας αν οι United Artists δεν είχε απορρίψει αρχικά τον δίσκο.

\r\n\r\n

Υποθέσεις, φίλοι μου... Τι σημασία έχουν πια;

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n