Necromantia - Scarlet Evil Witching Black

Necromantia - Scarlet Evil Witching Black (Full Album)

Necromantia - Scarlet Evil Witching Black

~~                Οι Necromantia είναι αδιαμφισβήτητα μιας από τις πιο καινοτόμες, ενδιαφέρουσες και συνθετικά ποιοτικότερες, όχι μόνο της Ελληνικής σκηνής αλλά παγκοσμίως. Από τους στυλοβάτες της black metal μουσικής στην Ελλάδα, μέσα στις 5 μπάντες των 90ς που έκαναν τον όνομα της Ελλάδας περήφανο στο εξωτερικό (πάντοτε στον ακραίο ήχο). Διάφορα demos στην αρχή των 90s σκαλίζουν το καλούπι του ήχου τους, ένα split με Varathron το 1992 φτάνει σε πιο πολλά αυτιά (μαζί και τα δικά μου) και τον επόμενο χρόνο το καταπληκτικό ντεμπούτο τους γράφει ιστορία.  Ο ήχος πολύ ξεχωριστός, δεν υπάρχει ρυθμική κιθάρα στον δίσκο παρά μόνο οκτάχορδο μπάσο στην θέση του. Τα καλύτερα όμως ήταν να έρθουν και στα τέλη του 1995 κυκλοφορεί (και πάλι μέσω Osmose, μεγάλη διάκριση για Ελληνική μπάντα εκείνης της εποχής) το ‘’Scarlet Evil Witching Black’’ και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του. Το μέλλον τους επιφυλάσσει πολλές αλλαγές στην σύνθεση, έναν αξιόλογο δίσκο το 2000 και μετά δυστυχώς το όνομα της μπάντας αναλώθηκε και εξαργυρώθηκε με διάφορους τρόπους ενώ ένας τέταρτος δίσκος το 2007 προσωπικά μου φάνηκε ενδιαφέρον και δείχνει ότι η μπάντα το ΄΄έχει ‘’ ακόμα. Μακάρι να ακούσουμε κάτι αξιόλογο και στο μέλλον.
\r\n                  Το είπαμε ότι είναι ξεχωριστός δίσκος; Ας το ξαναπούμε. Από το νανούρισμα στην Κόλαση. Τα μπάσα παίρνουν φωτιά και προκαλούν κατάγματα. Όγκος και πάλι όγκος που σε μπλέκει στα υφάδια της ατελείωτης μάχης. Φαντασμαγορικό ηχητικό θέαμα με τις Black Metal ταχύτητες και γρυλίσματα να σηκώνουν περήφανα τον Ελληνικό θυρεό και ο ήχος να μην μοιάζει σε τίποτα παρόμοιο. Το ‘’Black Mirror’’ ακούγεται πιο ατμοσφαιρικό αλλά και πιο σκοτεινό. Εδώ οι στρατηγικές ιδέες και εξυπνάδα υπερνικούν την επιδεξιότητα και τα τεχνάσματα. Μια ευλογία ανάμεσα στα σκοτάδια που ρέει μέσα στο Χάος. Και οι ήχοι του μπάσου να σε χορεύουν όπως θέλουν με το που εμφανίζονται εγωιστικά και προτεινόμενα. Ωθητικές αχτίδες απόγνωσης από πλήκτρα και πιάνο, ευφάνταστα riffs από όλα τα έγχορδα.
\r\n             Θα ήταν αμαρτία τόσο ενδιαφέρουσα μουσική υπόκρουση να συνοδευόταν από άθλιους στίχους. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και οι κραυγές, ψίθυροι, τσιρίδες και αφηγήσεις του Ζαχαρόπουλου έχουν κάποιο νόημα. Το ‘’Arcane Light Of Hecate’’ είναι αφηγηματικό, απέχει από τον κλασσικό ήχο της μπάντας. Οι στίχοι είναι της Andrea Mayer (Aghast) ενώ ακούμε σαξόφωνο στο συγκεκριμένο τραγούδι. Όλα αυτά το 1995 που το black metal ήταν ακόμα πολύ περιοριστικό και η χρήση πλήκτρων θεωρούνται από πολλούς κατακριτέα. Στο ίδιο ‘’ψαγμένο’’ ύφος ακούγεται το ομώνυμο τραγούδι που ακούγεται για δαιμονικό νανούρισμα-κάλεσμα των Σειρήνων στον Οδυσσέα. Βέβαια το Black Metal στοιχείο είναι και πάλι έντονο και προμηθεύει με τα σημάδια του Σκότους και της Μοχθηρότητας. Ήχοι από πιάνο πετούν προκλητικά στον αέρα προς το τέλος του τραγουδιού και πληρώνουν την σύνθεση. Φτάνοντας στο ‘Pretender To The Throne, Opus II’’, οι μελωδίες έρπονται πιο πονηρά και από τον Θάνατο. Από την μια τα riffs σαν φλεγόμενο σπαθί στο χέρι και από την άλλη οι ρυθμικές αρμονίες που χώνονται βαθιά στο μυαλό σου σαν το Φόβο. Ένας ηχητικά ατσάλινος όγκος πολτοποιεί τον αέρα και συστέλλει τις νότες. Αν λατρεύετε το μπάσο, αν σας αρέσει το black metal που πειραματίζεται, αν θέλετε να ακούσετε ολοκληρωμένα τραγούδια και όχι απλά εσωτερικά ξεσπάσματα, τότε εδώ είστε. Φανταστείτε να σας αρέσουν και όλα τα παραπάνω, αγαπημένος δίσκος αμέσως θα γίνει σε μερικούς (σε περίπτωση που δεν το έχουν ακούσει-λατρέψει ήδη).
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.