Pagan Altar - Mythical & Magical

~~                 Περίεργη περίπτωση οι Pagan Altar.  Υποτιμημένη όσο δεν πάει. Δημιουργήθηκαν το 1978 και διαλύθηκαν το 1985. Οι Μούσες τους αγάπησαν, οι εταιρίες όχι. Συνέθεσαν πολύ υλικό, αναρίθμητα άσματα αλλά τίποτα δεν κυκλοφόρησε επίσημα. Το 1998 επιτέλους κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους με υλικό εποχής 1978-1981 και γίνεται ένα μικρό σούσουρο στους Underground κύκλους. Το 2004 οι Pagan Altar επανασυνδέουνται και κυκλοφορούν άλλους τρεις δίσκους, όλους με παλιό υλικό. Το Mythical & Magical είναι η τελευταία τους κυκλοφορία (2006) και από το πρώτο άκουσμα μυρίζει 1977-1983 ανάσα και μούχλα. Το υλικό είναι πραγματικά  ένας θυσαυρός και οι λάτρεις του NWOBHM, του πρωτοdoom metal αλλά και του folk rock (Jethro Tull) θα ζήσουν ακόμα ένα έρωτα. Επαναηχογραφημένα το 2005-2006, ακούγονται  τα τραγούδια όσο γίνεται πιο καθαρά και στοχευμένα. Πατέρας και γιος Jones (αν ο υιός είναι 52 ετών, πόσο είναι ο πατέρας;), ανέδειξαν την αγάπη τους για μουσική και η πρωτόλεια προσπάθεια τους κατευθείαν από τα βάθη της ψυχής τους είναι κάτι παραπάνω από εμφανή.

\r\n\r\n

 
\r\n                         Εδώ είμαστε... Μονολιθικό, ογκώδες, ρυθμικό. Φυλαγμένο στο θυσαυροφυλάκιο του χρόνου, επιθυμεί να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές όλων μας, όχι με τον νοσταλγικό του τόνο αλλά με την αγνή και απλοική του ποιότητα. Ο Terry Jones δεν είναι κανένας doom Μεσσίας. Φαλτσάρει, γκαρίζει, ζορίζεται. Αλλά ακούγεται τόσο θυελλώδης που δεν θα απογοητεύσει κανέναν. Οι ιστορίες που διηγείται ακούγονται πιο μαγικές από όσο θα μπορούσε κάποιος να το καταφέρει με εικόνες. Ρυθμικές μελωδίες παρελαύνουν σε κάθε δευτερόλεπτο και παραλύουν το σαγόνι. Μόνο ένα μπάσο που καβαλικεύει (The Cry of the Banshee )  και οι οπλές του σου δίνουν το εύνασμα για το ανεβοκατέβασμα της κεφαλής. Σολαρίσματα που θα κάνουν μεταγενέστερους τους να κλάψουν και να παρατήσουν το άθλημα. Το πιο Jethro Tull τραγούδι έρχεται στο ’’The Crowman’’  πριν περάσουν στο πιο επικό ’’Daemoni na Hoiche’’.  Οι ριφφάρες προσκρούονται με τόση δύναμη πάνω σου που δεν μένει τίποτα παρά ένας θρυμματισμένος σβέρκος. Ζωγραφίζουν ρυθμούς και ριφς που έχω ακούσει μόνο στις μεγάλες N.W.O.B.H.M. μπάντες. Ακούστε το ’’The Rising of the Dark Lord’’ και θα με θυμηθείτε...

\r\n\r\n

\r\n                  Και τα καλύτερα μόλις φτάσανε. Ακουστικές κιθάρες και....ooohhhhh,  The Sorceress.... Κάποια πλήκτρα επιπλέον, για την ατμόσφαιρα, μια μεγαλοπρέπεια στη φωνή του και μια σταδιακή ανύψωση της έντασης δίνουν ουσία στην λιτότητα. Και το αγαπημένο μου ’’Flight of the Witch Queen’’ μπουμπουνίζει και βροντά με τον πιασάρικο ρυθμό ενώ οι λέξεις τρυπούν τα αυτιά μου με την υχηλή συχνότητα που τις κράζει. Το πιο δυνατό συστατικό των Pagan Altar είναι το πάθος του. Ακούγονται τόσο ζωντανοί, τόσο ορεξάτοι. Είναι τόσο τοξικές οι αρμονίες τους που αποκλείεται να μην νιώσετε ένα τσούξιμο στα αυτιά σας και ένα σκίρτημα στην καρδιά σας. Και ούτε για πλάκα να βάλετε να ακούσετε ένα πλαστικό μουσικό σύγχρονο κατασκέυασμα σαν συνέχεια, θα το μασουλήσετε σαν παρανοικοί. Το ’’Mythical & Magical’’ έχει μουσική για όλους. Μια τζούρα επικούρας, μονολιθ(οβολ)ισμό του Doom, την βρωμιά του δρόμου (The Witches Pathway ), την αγνότητα του New Wave (metal). Πρόσθεσε και τους χορευτικούς ρυθμούς που θα σε ξεσηκώσουν (Dance of the Druid). Και αν δεν σηκωθείς ο ίδιος να χορέψεις, σου υπόσχομαι ομως ότι τα εγκεφαλικά σου κύταρρα θα διασκεδάσουν ξέφρενα.Αλλά και το αντίθετο. Ακούστε το ’’The Erl King’’ και νιώσε το doom να κυλά στις φλέβες σας. Δεν χρειάζεται κλαψούρα για να μεταμφιεστεί ο πόνος σε νότες, γίνεται και με τον τρόπο των Pagan Altar. Και με κιθαριστικά μέρη-σόλος που φέρνουν Νότια Αμερική στα αυτιά μου και γυναικέια φωνητικά που χαρίζουν μια επιπρόσθετη ευαισθησία στο όλο άκουσμα. Το ’’Mythical & Magical’’ δεν χορταίνεται, ευχάριστη παρέα σε πολλές στιγμές και για πολλές ώρες. Και μια συμβουλή...ΜΗΝ το βάζετε δίπλα σε άλλα βινύλια/cds..λειτουργεί και ως σκουπιδοφάγος για τα άλλα καημένα που θα το γειτονεύουν.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n