Rage - Perfect Man

~~                     Οι Rage αγαπήθηκαν πολύ στην Ελλάδα αλλά  ξεχάστηκαν εύκολα από τους οπαδούς τους  με την φυγή των αδερφών Ευθυμιάδη το 1999. Βέβαια έπαιξε και σημαντικό ρόλο η νέα μουσική προσέγγιση πού είχαν μετά το Lingua Mortis του 1996. Για μένα ποτέ δεν έβγαλαν μέτριο δίσκο, πάντα έβρισκα ενδιαφέρον στο υλικό τους σε όλες τις εποχές. Η αρχή των Rage ήταν αρκετά διαφορετική από  το σημερινό τους πρόσωπο. Ο ηγέτης της μπάντας, Peavy (φωνή/μπάσο), μαζί με συναδέλφους από την προηγούμενη μπάντα του, τους  Avenger (πολύ καλό το ‘’Prayers Of Steel) παίζουν ένα αμάλγαμα από power και Thrash metal και επιταχύνουν επικίνδυνα. Στους δυο πρώτους δίσκους ακόμα δεν έχουν ωριμάσει συνθετικά ιδιαίτερα, μέχρι που το 1987 διώχνει όλα τα παλιά μέλη και αντικαθιστούνται από τους Schmidt (κιθάρες) και τον Χρήστο (ντραμς). Αυτή η ομάδα θα μείνει ίδια και θα βγάλει όλα τα διαμάντια που έχει να να προσφέρει το συγκρότημα.
\r\n                       Το ‘’Perfect Man’’ είναι ο πρώτος δίσκος της παραπάνω τριμελής παντοδύναμης ομάδας. Και οι τέσσερις δίσκοι που βγάλαμε μαζί είναι επισφραγίσεις στο είδος που πλέον γέρνει πιο πολύ στο Heavy/Power metal. O Schmidt βοηθά τον Peavy στην σύνθεση στα 6 από τα 12 τραγούδια του δίσκου και η έμπνευση ρέει σωρηδόν. Οι στίχοι είναι υπόθεση καθαρά του Peavy με κοινωνικούς στίχους όπως οι περισσότερες (thrash)  μπάντες της Γερμανίας  στα τέλη των 80ς. Έδρα των Rage ήταν  μια μικρή πόλη της Ανατολικής Γερμανίας  και ο μικρός  Wagner δεν έμεινε ανέγγιχτος από το μέρος που μεγάλωσε. Στίχοι για την τεχνολογία, τις επιστήμες, την σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου ,τους πολέμους, θρησκεία, τα πάντα. Και τους έντυνε με τις πιο χειροπιαστές μελωδίες που θα μπορούσε να σκεφτεί ώστε να προτρέψει τους άλλους να τους χιλιοτραγουδήσουν.
\r\n                     Είναι φανταστικό το ότι ενώ κάθε τραγούδι του δίσκου είναι σχετικά μικρό σε διάρκεια, μπορεί και προλαβαίνει να τεκνοποιήσει δεκάδες αρμονίες και συγχορδίες.  Κερδίζει τις εντυπώσεις με τους άμεσους στόχους του.  Καταρχήν η φωνή του αρχηγού είναι μοναδική. Όποιο τραγούδι και να ακούσεις από ολόκληρη την δισκογραφία τους θα καταλάβεις ότι είναι των Rage και μόνο από την φωνή του. Επίσης σαν προικισμένος ηγέτης, μπορεί και δίνει ένα προβάδισμα στον ήχο του μπάσου του ακούγεται συχνά και στηρίζει την μοναδική κιθάρα της μπάντας. Ντάξει, η προσθήκη του Schmidt στους Rage έφερε τεράστια αλλαγή στον ήχο και στην ποιότητα αυτού. Μπορεί να γίνανε πιο μελωδικοί σε σχέση με το παρελθόν τους (βέβαια έμεινε και μόνος του, μέχρι τότε είχαν δυο κιθάρες) αλλά τα δάκτυλα του Manni γνώριζαν να τεντώσουν τις σωστές χορδές και με την σωστή σειρά. Αποσκοπούσε μόνο να απλώσει μελωδίες όσο πιο δυνατόν πλατύτερα γεωγραφικά. Ο Κοζανίτης μετανάστης που παρέλαβε το drum kit το έκανε να ιδρώσει πιο πολύ από ότι ο ίδιος όταν το βασανίζει. Γρήγοροι ρυθμοί που συμμετέχουν στην ηχητική ευημερία των συνθέσεων. Δικαιοσύνη σε όσους αφεθούν σε σπασμωδικό headbanging σε κάποιο τραγούδι τους. Σε βάζει στο θάλαμο εκτέλεσης και χτυπάει παλαμάκια έχοντας δεμένες τις μπαγκέτες στα χέρια του (έχω καεί εντελώς ).
\r\n                  Η Γερμανική Heavy/Power σχολή  ξεχώρισε τις προηγούμενες δεκαετίες χάρη τέτοιων δημιουργημάτων. Χαρακτηριστική μαγική φωνή, παθιασμένοι ρυθμοί, ριφς που υπερίπτανται, σολιές που αντιλαμβάνονται την αξία του κιθαριστικού μονόλογου, στίχοι που σε κάνουν να σκεφτεσαι. Για του λόγου το αληθές, κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και άκου το  ‘’A Pigrim’s Path’’ και νιώσε την δύναμη της μουσικής τους. Ακόμα και μασκότ στα εξώφυλλα τους είχαν όταν υπήρχε ακόμα αυτή η παράδοση, κάτι ή κάποιο ον που να ταυτίζονται οι οπαδοί αλλά και η ίδια η μπάντα αυτών. Και λέγεται Soundchaser, ο ηχοαναζητητής. Πόσο πιο καθαρό το νόημα ότι οι Rage έψαχναν και ψάχνουν τον ήχο τους. Πάντοτε με αλλαγές και διαφορετικές πορείες ,πάντοτε μέσα στην σφαίρα της ποιότητας.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n