Savage Grace - Master of Disguise

Savage Grace-Master of Disguise

 Θα μπορούσες να πεις άνετα ότι οι Savage Grace είναι φαλλοκράτες αν βασιστείς στα εξώφυλλα τους.  Δυο eps και δυο ολοκληρωμένοι δίσκοι, όλοι με εξώφυλλο γυναίκες που υποτάσσονται.  Αν συμβολίσεις την γυναίκα με την Metal μουσική, τότε τα πήγαν περίφημα μιας και σε όλες τους τις κυκλοφορίες εξουσιάζουν με άνεση τον ήχο. Από το 1981 που άλλαξαν το όνομα τους από Marquis De Sade σε Savage Grace, μέχρι το 1992 που το διέλυσαν, έστειλαν πολλούς σβέρκους για φυσιοθεραπεία. Πολλές αλλαγές όμως στην συνθετική τους δυναμική, επέφεραν το μοιραίο. Ηγέτης τους εξ αρχής, ο κιθαρίστας Christian Logue . Μετά το πρώτο τους demo, γίνονται τρομερές μεταγραφές και στην μπάντα περιλαμβάνονται ο John Birk στην φωνή και ο Kenny Powell των Omen και μαζί κυκλοφορούν το ep ‘The Dominatress’’ που είναι το heavy metal το ίδιο σε 25 λεπτά. Και οι δυο θα αντικατασταθούν πριν το ντεμπούτο  ‘’ Master of Disguise’’ του 1985 αλλά όχι και το πάθος, η όρεξη και η συνθετική ποιότητα. Ανέπνεαν μέταλλο. Πριν κυκλοφορήσουν και το επόμενο τους διαμάντι ‘’ After the Fall from Grace’’ ένα χρόνο αργότερα, χάνουν και πάλι τον τραγουδιστή τους και τα καθήκοντα αναλαμβάνει ο Logue. Η μπάντα θα κλείσει με την ίδια ομάδα και ένα δεύτερο ep και ένα πρόμο αρκετά αργότερα (1991) αλλά το συμβόλαιο δεν θα έρθει ποτέ. Ο Christian Logue είχε πάρει την κατιούσα τα τελευταία χρόνια και παρόλο μια σύντομη επανασύνδεση για συναυλίες και μια κυκλοφορία με παλιό υλικό, έχει εγκαταλείψει κατά πολύ την μουσική.

 Όταν έχεις στην σύνθεση σου κιθαρίστες σαν τον Logue μα και τον Marshal (ο οποίος ήταν στα πρώτα βήματα των Agent Steel, άρα φανταστείτε ταχύτητες), δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα λιγότερο από όλεθρο σε μορφή riffs. Όλες οι συνθέσεις και στίχοι ανήκουν στον Logue εκτός του ‘’ Sons of Iniquity’’  που ήταν δουλειά του μπασίστα Brian East, ανθρώπου που ήταν παρών σε όλες τις κυκλοφορίες των Savage Grace μέχρι το 1986. Στο συγκεκριμένο τραγούδι το μπάσο κάνει διάτρηση στα αυτιά σου ενώ ο ψηλολέλεκας πίσω από το drum kit κάνει τα αδύνατα δυνατά να το καταστρέψει. Τόση μανία, τόσα νεύρα, που η σχετικά μέτρια παραγωγή δεν μπορεί να κρύψει η ελαττώσει την δύναμη που αποπνέεται. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή, από την οργανική και οργασμική εισαγωγή που χύνει ιδρώτα και ατσάλι…

…..μόνο και μόνο για να σε παραδώσουν με την Βάρβαρη Χάρη τους στα δόντια πέντε λυσσασμένων δίποδων τεράτων που πίνουν αλκοόλ και φτύνουν σφαίρες. Τα leads των Logue/Marshal δίνουν και παίρνουν, οι κιθάρες παίρνουν φωτιά και η φωνή του Smith (ούτε περούκα να φορούσε) χειροτερεύει τα πράγματα (με την καλή έννοια) ανεβάζοντας θερμοκρασίες. Ψιλές συχνότητες, γρήγορες στιχομυθίες και τσαγανό. Το μέταλλο κυλά ανάμεσα στις φλέβες τους και συνθέσεις σαν το ‘’ Fear My Way’’ γεννιούνται. Επικός καλπασμός,  νεανικό πανδαιμόνιο, κολασμένα υμνητικά ρεφραίν. Οι άγριες και άγουρες μελωδίες τους ξεκλειδώνουν ψυχές που βράζουν μέσα τους και μαζί υψώνουμε γροθιές στον αέρα. Κάθε μέλος της 5άδας που αποτελούσαν την τότε σύνθεση των Savage Grace δηλώνει την παρουσία του εμφανέστατα με το τελικό αποτέλεσμα να βρίθει  διαφορετικών ήχων, έγχορδων, κρουστικών και λαρυγγικών.

                Φτάνοντας στο ομώνυμο τραγούδι, το μπάσο ισοπεδώνει, τα riffs σημαδεύουν δόξα πατρί. Μακάριοι οι πτωχοί της ταχύτητας και οι Savage Grace θα πάνε στην Κόλαση για τις ηχητικές φουρτούνες που προκάλεσαν. Όσο για το ‘’Betrayer’’, η πεμπτουσία του Speed Metal. Σόλος που οργώνουν, σόλος που οργιάζουν, σόλος που ορίζουν, σόλος που ορμάνε. Και η φωνή να τραβάει και να τραβάει και να μην την νοιάζει, να μην ζορίζεται. Θεικό, τι να λέμε τώρα. Όπως όλος ο δίσκος.

Copyright 2024. All Right Reserved.