Sepultura - Beneath the remains

Sepultura - Beneath the remains

Υπήρχε λοιπόν μία εποχή που οι Sepultura ήταν μία από τις καλύτερες μπάντες του σκληρού ήχου παγκοσμίως. Με τους αδελφούς Cavalera σε ρόλο ηγετών και τους A. Kisser και Paulo Jr. σε δαιμονική φόρμα, η σπουδαία μπάντα από τη Βραζιλία έβγαζε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές της επόμενης τον έναν τρομερό δίσκο μετά τον άλλο. Η καλή αρχή είχε γίνει με τα "Morbid visions" (1986) και "Schizophrenia" (1987), αλλά το μέλλον επεφύλαττε αριστουργήματα του δεν έχουν χάσει ούτε ελάχιστη από την αξία τους με την πάροδο των ετών. Το πρώτο από τη σειρά αριστουργημάτων ήταν το "Beneath the remains".

\r\n\r\n

Έχοντας ένα συμβόλαιο με τη Roadrunner και πίσω από την κονσόλα τον Scott Burns, οι τέσσερις νεαροί έπρεπε να αποδείξουν ότι η εταιρεία δεν σπαταλούσε τον χρόνο της μαζί τους. Υποθέτω ότι η έκπληξη των ανθρώπων της Roadrunner θα ήταν τουλάχιστον μεγάλη όταν θα έβαλαν να ακούσουν το προϊόν που τους παρέδωσε η μπάντα, αφού το "Beneath the remains" δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απ’ ό,τι καλύτερο έβγαζε εκείνη την εποχή η Β. Αμερική και η Ευρώπη. Στο μεταξύ, δεν φτάνει που ήταν δισκάρα, ήρθε και το αξεπέραστο εξώφυλλο του Michael Whelan (το έργο ονομάζεται "Nightmare in red") και έτσι το γλυκό "έδεσε".

\r\n\r\n

Όπως συμβαίνει και με τους τέσσερις πρώτους δίσκους της μπάντας, τα τραγούδια γενικά μοιάζουν μεταξύ τους και θα έλεγα ότι ένα από τα μειονεκτήματα (ίσως το μοναδικό) του ήχου της μπάντας στο διάστημα 1986-1991 είναι η υπερπληθώρα των παρόμοιων riff, που συχνά κουράζουν τον ακροατή, κάνοντας μάλιστα τα κομμάτια αδικαιολόγητα πολύπλοκα. Ευτυχώς, στις καλύτερες συνθέσεις των Sepultura αυτό το πρόβλημα σχεδόν εξαφανίζεται. Εδώ, κομμάτια όπως "Beneath the remains", "Inner self", "Stronger than hate", "Mass hypnosis" και "Slaves of pain" είναι απλά καταπληκτικά και τα απανωτά riff μάλλον λειτουργούν υπέρ των συνθέσεων. Αντίθετα, τα υπόλοιπα τέσσερα κομμάτια δεν μπορώ να πω ότι τα ξεχωρίζω απόλυτα, ακόμα και σήμερα.

\r\n\r\n

Εμείς φυσικά θα εστιάσουμε στις καλύτερες στιγμές του LP. Η αρχή λοιπόν γίνεται με το σαρωτιτό ομώνυμο κομμάτι, που περιλαμβάνει και μία εξαιρετική ακουστική εισαγωγή. Συνέχεια με το γνωστότερο ίσως τραγούδι του δίσκου, το φοβερό "Inner self", που συγκαταλέγεται στα προσωπικά μου αγαπημένα... όπως και το επόμενο "Stronger than hate". Και τα δύο αυτά εναλλάσσουν πολύ επιτυχημένα τα high και mid tempo σημεία και τα riff είναι όλα αξιομνημόνευτα. Αξιόλογο επίσης το "Mass hypnosis" (υπέροχη η γέφυρα με το ακουστικό riff και την ανατολίτικη lead), ενώ στους μεγάλους αδικημένους της δισκογραφίας των Sepultura θα έβαζα το "Slaves of pain", ένα κομμάτι που πραγματικά αξίζει την προσοχή του ακροατή.

\r\n\r\n

Συνολικά, το "Beneath the remains" είναι ένας πάρα πολύ καλός δίσκος, που μάλιστα έστρωσε τον δρόμο για το υπέρανω κριτικής "Arise" δύο χρόνια μετά. Εκτός από τη μουσική του αξία, το album κρίνεται επιπροσθέτως σημαντικό επειδή έβγαλε τους Sepultura από τα στενά όρια της Βραζιλίας, απλώνοντας τη φήμη τους σε Ευρώπη και Β. Αμερική. Για όλους αυτούς τους λόγους έχει βρει δικαιωματικά μία περίοπτη θέση στη δισκοθήκη κάθε μεταλλά που σέβεται τον εαυτό του.

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n\r\n

 

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.