Slavery - Immortal Dismalness

                     Βαθιά βουτιά στο παρελθόν και ακόμα βαθύτερο σκάψιμο μέχρι να βρεθεί κάποιος πολύτιμος λίθος. Αυτή την φορά εντοπίστηκε στα εύφορα βουνά και λαγγάδια της Βραζιλίας και για την ακρίβεια του Σαλβαδόρ. Εκεί, με την αυγή των 90ς δημιουργήθηκε μια Death/Thrash metal μπάντα με το όνομα Slavery. Πρώτη τους κυκλοφορία, το ‘’ To Kill In Cold Blood’’ το 1992 (δυστυχώς μόνο σε βινύλιο-κάποιος να το επανακυκλοφορήσει άμεσα, και σε cd). Πρώιμο, άγριο, επιθετικό, κατευθείαν από τις ζούγκλες του Αμαζόνιου. Δυο χρόνια μετά έρχεται η δεύτερη επίθεση, συνθετικά καλύτερα στα αυτιά μου αν και (ελαφρώς) πιο στρωτή. Ίσως να μην καννιβαλίζουν τόσο μουσικά όσο το ντεμπούτο αλλά εδώ ανακαλύπτω περισσότερο μουσικό πλούτο, ακόμα και αν είναι λερωμένο με αίμα και λάσπη.  Τα ίχνη τους χάθηκαν αργότερα και δεν γνωρίζω αν κάποιο μέλος τους συνέχισε με κάποιο άλλο μουσικό ύφος. Πάνε και αυτοί….
\r\n                    Μια σύντομη εισαγωγή και μετά ο Όλεθρος. Άγουρη παραγωγή, αρκετά φτωχή που υποδηλώνει και την καταγωγή της. Ότι πρέπει για σάπιο, άγριο death/thrash. Ατίθασες κιθάρες που ξηλώνουν κάθε αρμονική ισχύ που θα μπορούσαν να εξοικειώσουν τον ήχο με πιο ανειδίκευτα αυτιά. Τα φωνητικά, και αυτά ανάμεσα στο ακραίο thrash και στο πιο καθαρό death, ακούγονται παθιασμένα, σαν να ξεφτίζει η ψυχή του. Λαιμοί που σπάνε, σβέρκοι που στρέφονται, μυαλά που ταρακουνιούνται. Ακούστε τους και ξεχάστε οτιδήποτε νομίζετε ότι παίζει thrash κατά το 70%.. Δέος.  Ριφοπαραλήρημα σε τραγούδια σαν το ’’ Heartless By Face’’.  Αναστατώνει με την ισχύ του, εξαπλώνεται σαν πανούκλα στον οργανισμό σου και σε κατατρώει. Σχεδόν ατμοσφαιρικό στην αρχή, προκαλεί ένα χαμό μετά. Απόλυτα θανατηφόρο.
\r\n                     Άριστα ισορροπημένο ανάμεσα στην καφρίλα αλλά και στη μελωδία, που δεν την αντιλαμβάνεται σαν κάτι αντίθετο, μιας και είναι αλυσοδεμένη με σκουριασμένους χαλκάδες. Δεν εφησυχάζονται μέχρι το τέλος, αναπνέουν Χάος και δημιουργούν Κόλαση. Φτύνουν αίμα και χύνουν ιδρώτα και αυτές δεν είναι εκφράσεις υπερβολής ή ενθουσιασμού. Απλά βάλτε να ακούσετε δυνατά τραγούδια σαν το ’’World Of Tears’’.Και αν νομίζετε ότι είναι τίποτα ούγκανοι και δεν μπορούν να παίξουν καλύτερα, ξεβουλώστε τα αυτια με το ’’ Μόνο το εξώφυλλο δεν είναι εκφοβιστικό.

\r\n\r\n

\r\n