Tornado - Triumph of the King

~~                    Έχω βάλει ένα άτυπο νόμο στα κείμενα μου θεωρώ ‘’Μνημεία’’. Να είναι 15ετίας και πάνω. Ε τότε δικαιούται ένα δίσκος του 2001 (και ας κυκλοφόρησε το 2002) που να είναι και συνάμα τρομερός να μπεί σε αυτή τη θέση. Πόσο μάλλον όταν παίζουν Byzantine Heavy/Progressive Metal. Σας απέσπασα την προσοχή; Και όμως οι Σέρβοι Tornado παίζουν μουσική που της ταιριάζει ο παραπάνω χαρακτηρισμός. Δημιουργημένοι το 1998, ετοίμασαν το πρώτο ομώνυμο demo τους, τραγουδισμένο στην γλώσσα τους εκτός από δυο τραγούδια που κάποτε θα έβρισκαν τον δρόμο και στις μελλοντικό μοναδικό δίσκο τους, ‘’Triumph Of The King’’, της τελευταίας κυκλοφορίας για την μπάντα αλλά και για την Γερμανική Angular Records. Προηγήθηκε ένα ομώνυμο Cd-R το 2000 που περιείχε τραγούδια από το demo αλλά άλλα τραγούδια που μπήκαν στην μοναδική κανονική τους κυκλοφορία. Η μπάντα παραμένει ενεργή (ή έτσι λένε) αλλά δεν έχουν βγάλει ούτε ένα νέο τραγούδι εδώ και πολλά πολλά χρόνια.
\r\n                        Το πρώτο και τελευταίο τραγούδι αυτού του δίσκου είναι και τα καλύτερα (+’’Fight To Win’’). Το ‘’Coming Of The King’’ είναι ένα power metal τραγούδι, κατάβρεχτο με μελωδίες. Μια σταυροφορία με αρμονίες κατά των αισθήσεων. Επικά φωνητικά, μια χιονοστιβάδα από πολεμικά riffs και ρυθμούς. Τα ρεφραίν με τα Oohhh σε εμψυχώνουν να σηκώσεις την γροθιά σου στον αέρα παίρνοντας βαθιές ανάσες τιμής και εμψυχίας. Οι συνθέσεις συνεχίζουν αναμειγνύοντας  Power και Progressive Metal συστατικά. Οι επιρροές από τους Δασκάλους τους, Deep Purple, Rainbow, Iron Maiden, Manowar και Helloween είναι εμφανείς, προσθέτοντας και το μυστικό στοιχείο του Βυζαντίου.  Ακούς το ‘’Fight To Win’’ με τα ‘’αλληλούια’’ και τα ‘’κύριε ελέησον’’ και νιώθεις σαν πολεμιστής που δοξολογεί. Συγκρίσεις μόνο με Lordian Guard και Longing’s Past στο πιο γρήγορο. Οι καμπάνες χτυπούν και  οι πέντε πολεμιστές ευλογούν τα αυτιά μας με τις συνθετικές και παικτικές ικανότητες τους. Τα έγχορδα μοιράζουν αντίδωρο για τα αυτιά σολάροντας ηχητική ευτυχία, οι ρυθμοί σου γνέφουν να προσκυνήσεις τους Μεταλλικούς Θεούς. Η φωνή φτάνει στα Ουράνια και προσεύχεται με όλη την δύναμη που του έχει ευεργετηθεί. Και μια και ανάφερα φωνές, να πω ότι υπάρχουν τρεις (ξεχωριστές) στον δίσκο, η καθεμία να προσφέρει τον δικό της χαρακτήρα, άλλη πιο hard rock, άλλη πιο επική κτλ. Και οι τρεις όμως υπήρξαν υπέροχες.
\r\n                       Ο δίσκος περιέχει ηχητική ποικιλία, κάποια τραγούδια hardrockϊζουν πάρα πολύ. Το ‘’Black Swan Rider’’ που είναι σύνθεση ενός φίλου τους, εκτός μπάντας, δίνει ένα διαφορετικό στίγμα στον ήχο τους, μακριά από το Power/prog ύφος των άλλων τραγουδιών. Το ‘’The Wall’’ που είναι και αρχαία σύνθεση, είναι και αυτό κάπως έτσι, σε πιο μπαλαντοειδές ύφος. Αισθαντικό, συναισθηματικό, με τον ηλεκτρισμό του να σου διαπερνά τα οστά.Το έτερο αρχαίο τραγούδι εκφράζει την αγάπη του προς την Ιαπωνία με ευδιάθετες ακουστικές απολαύσεις. Καταπληκτικό σολάρισμα που κερδίζει την παράσταση άνετα. Συνέχεια με organ (από πλήκτρα προφανώς) και μόνο μια φωνή να το συνοδεύει, μια νυχτερινή προσευχή όπως λέει και ο τίτλος του. ¨Ένα ηχητικό λιβάδι που ανθίζουν λουλούδια από το δάκρυ του αέρα.
\r\n                        Το πρώτο ορχηστρικό του δίσκου κάνει την εμφάνιση του. Ακουστικές κιθάρες, μια νοσταλγική διάθεση που βγαίνει από το τέντωμα των χορδών. Και μετά πετούν ένα 20λεπτο δεύτερο ορχηστρικό. Πρώτη και τελευταία άστοχη κίνηση. Οι κιθάρες οργιάζουν, ατελείωτο shredding και συμφωνικές απολήξεις αλλά ρε παιδιά, είκοσι λεπτά είναι πολλά. Όση ατμόσφαιρα και να προσθέτουν τα πλήκτρα, όση ένταση και να κερδίζουν με τις τυμπανοκρουσίες, νιώθω ότι θα  ήταν επιτακτικό μεγάλο ψαλίδισμα της συγκεκριμένες εγωιστικής επίδειξης. Το κλείσιμο του δίσκου με το ‘’Triumph Of King’’ επιτυγχάνει τα επικολυρικά συναισθήματα που έβγαλε και το …’’Coming’’.  Βάπτισμα πυρός και ατσαλιού  φιλώντας την Μεταλλοσύνη που σου προσφέρουν στα αυτιά. Και αφού τα νέα τραγούδια ακουγόντουσαν πολύ καλύτερα από τα πιο παλιά, το πιο hard rock τους, κρίμα που δεν υπήρξε συνέχεια.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n