Twisted Sister - Stay Hungry

~~                      Όλοι έχουν τις πρώτες μας αγάπες και παντοτινές. Αυτές που μας κατάφεραν να μας εισάγουν στο χώρο της σκληρής μουσικής. Η δικιά τέτοια μπάντα έγινε με τους Twisted Sister πίσω το 1989 από μια μεγαλύτερη ξαδέλφη. Μια κασέτα που περιείχε το ‘’Come Out And Play’’ και πλέον ο έρωτας με την μπάντα αλλά και όλο το hard rock/metal συνεχίζεται  27 χρόνια μετά. Οι Αμερικανοί Twisted Sister γιγαντώθηκαν μια εποχή που στην χώρα τους κυριαρχούσε το Hair/Glam metal, δηλαδή hard rock/metal μουσική που έδινε μεγάλη βάση στην εξωτερική εμφάνιση (χτένισμα/βάψιμο) και στίχους καλοπέρασης. Και οι Twisted Sister υπήρξαν το αντίθετο από αυτό, αφότου βέβαια μπήκε στην μπάντα ο Θεός Dee Snider και εκτός από την φωνή, έγραφε και όλους τους στίχους και την μουσική. Βαμμένοι σαν άσχημα τραβέλια και στίχους του δρόμου και της πραγματικότητας. Και αλήτική, τσαμπουκαλίδικη μουσική με εμφυτεύματα μελωδίας. Δεν χρειαζόμουν κάτι άλλο. Οι τέσσερις από τους πέντε (έξι με τα…Χριστουγεννιάτικα) δίσκους τους αξίζουν μια θέση για γράψιμο αλλά το τυχερό είναι το πιο επιτυχημένο εμπορικά και συνθετικά μαζί, το ‘’Stay Hungry’’.
\r\n                    Μπορεί το ‘’Come Out and Play’’  του 1985 να είναι ο αγαπημένος μου δίσκος αλλά νομίζω ότι πολύ σωστά οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι το ‘’Stay Hungry’’ που προηγήθηκε ένα χρόνο νωρίτερα, έχει τα πιο επιτυχημένα και χαρακτηριστικά τους χιτάκια. Απορώ με τον Snider, τόσες συνθέσεις και τόσο άψογες, μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Δέκα τραγούδια στο ‘’Stay Hungry’’, και τα δέκα, ακρόαση και αμαρτία.
\r\n                    Αρχή με το ομώνυμο του δίσκου, στακάτο, ρυθμικό, heavy metal. Δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα, σε τρώει ζωντανό. Η φωνή του Dee ανυπέρβλητη και μοναδική, τα ριφς δίνουν μαθήματα πως less is more και ο πλέον αποθανόντας Jero  (R,I.P. 2015=τελευταία περιοδεία φέτος και μετά διάλυση για τους Twisted Sister)δίνει χορευτικό ρυθμό ακόμα και σε κουφάρια. Χιτάκι Νο1 το ‘’We ‘re Not Gonna Take It’’, πιασάρικο, τσαμπουκαλίδικι, ότι πρέπει για να σου ανάψει τα αίματα και να σηκώσεις της γροθιά σου. Το ΄΄Burn In Hell’’ ξεκινά αρκετά ήρεμα, με μια γαλήνια διάθεση που δεν σε προετοιμάζει για το τι θα επακολουθήσει. Το γελάκι του Dee σε συνδυασμό με την κραυγή …’’You are gonna Burn In Hell’’ και μετά η Κόλαση ανοίγει διάπλατα. Πώς να συγκριθεί αυτή η μπάντα με ποζεράδες της ίδιας εποχής όταν οι ριφάρες στάζαν καυτό μέταλλο και ο Dee ούρλιαζε σαν να φτανε το τέλος του κόσμου. Καμμιά σύγκριση, άλλο το πλαστικό και άλλο το ανοξείδωτο ατσάλι ακόμα και αν είναι βαμμένο με παρδαλά χρώματα. Το ‘’Horror-Teria’’ χωρίζεται σε δυο μέρη με το πρώτο να μην συγκινεί ιδιαίτερα σε αντίθεση με το δεύτερο (Street Justice) που μου σηκώνει την τρίχα. Δυναμικό, με πολλές μπακέτες να μοιάζουν με ξυλάκια για κινέζικη μάσα μετά την χρήση τους για το παίξιμο του συγκεκριμένου τραγουδιού.
\r\n                         Χιτάκι Νο2 το ‘’I Wanna Rock’’ με απλοικό ρυθμό και κινητικότητα στο έπακρο. Στίχους για να τραγουδιούνται σε συναυλίες και πολλοί έφηβοι να υπερασπίζονται το όνομα του rock ‘n’ roll βράζοντας το αίμα τους στους ήχους του συγκεκριμένου τραγουδιού. Η μπαλάντα του δίσκου λέγεται ‘’The Price’’ και είναι το πρώτο τραγούδι που αποστήθισα στίχους στην ζωή μου. Δεν έχω λόγια για να το περιγράψω παρά μόνο ως κιθάρες που κλαίνε υγρές μελωδίες. Καπάκι αγαπημένο τραγούδι, το ‘’Don’t Let Me Down’’, μια μεταλλική έκρηξη που γδέρνει το μυαλό με την ευθύτητα και την πόρωση του. Το ‘’The Beast’’ ακούγεται αρκετά σκοτεινό με πολλούς δίαυλους μελωδίας να μεταφέρουν την έκχυση τους. Τέλος με το ‘’ S.M.F.’’, αφιερωμένο στους οπαδούς της μπάντας, τους ‘’Sick Mother Fuckers’’. Πόρωση μέχρι τελικής πτώσης, έχει τραγουδηθεί σε όποιο μέρος μπορείτε να φανταστείτε, φωναχτά ή μη. Ο Dee το ζει το τραγούδι, το τραγουδά με πάθος, ενώ η μουσική εκθέτει μια ολοκληρωμένη σύνθεση που σφίγγει από ζωντάνια και ελευθερώνει ακουστική περηφάνια.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n