Vio-lence - Eternal Nightmare

Vio-lence - Eternal Nightmare

                            Οι Robb Flynn και  Phil Demmel είναι πασίγνωστοι στη μεταλλική κοινότητα για τους Machine Head. Προφανώς και παραδέχομαι την αξία τους σαν μουσικούς αλλά ο ήχος των Machine Head είναι πολύ μακριά από τα προσωπικά μου γούστα. Σε αντίθεση με την πρώτη τους μπάντα, τους Vio-lence, στην οποία θερίζανε με τα παλιομοδίτικα (τότε απλά ήταν σύγχρονα-1988) θρασάδικα ριφς τους. Ντουέτο-σφαγή, ταχύτατοι, προκαλούσαν οδύνη σε όποιους έρχονταν αντιμέτωπο με την μουσική τους. Οι Vio-lence ξεκίνησαν σαν Death Penalty, σύντομα το άλλαξαν σαν Violence για να καταλήξουν στο Vio-lence εξαιτίας θεμάτων με πνευματικά δικαιώματα. Έτεροι κιθαρίστες των Machine Head αντιπροσωπέυουν τους Vio-lence σε όλη την δισκογραφία τους, δηλαδή σε τρεις δίσκους ( με τελευταίο το 1993) όπου και μετά υπήρξε διάλυση ΚΑΙ γι αυτήν την THRASH μπάντα αφού ήδη ήταν στα σκαριά η μέλλουσα μπάντα τους. Θυμάμαι όλους τους τότε φίλους μου να γουστάρουν κάργα Machine Head και Pantera, το νέο αίμα στην metal (δεν την παλεύω με αμφότερες μπάντες), μια νέα οπτική στο παρηκμασμένο γι αυτούς thrash metal. Ίσως να χαν και λίγο δίκιο για το 1993-94 αλλά το 1988 δεν  προλαβαίνανε (εγώ άκουγα Europe και Twisted Sister ακόμα) να τρώνε τα μούτρα τους με τις απανωτές κατραπακιές που τους συστήνονταν μηνιαία.
\r\n
\r\n 
\r\n                             Μια τέτοια σφαλιάρα, είναι και το Eternal Nightmare των Vio-Lence. Με διάρκει λίγο παραπάνω από μισάωρο, δίνει ότι έχει να προσφέρει στον ακροατή άμεσα, γρήγορα και επιτακτικά. Η πρόσκληση για τον μουσικό τους εφιάλτη είναι υποχρεωτική και οι επτά σειρές δόντια (τόσα είναι τα τραγούδια) έτοιμα να σε κατασπαράξουν. Δριμύτατες ξυραφιές, οξύθυμοι ρυθμοί, όλα σπινταριστά και τσαμπουκαλεμένα. Όξινη φωνή  διαδίδει τρομακτικές φανταστικές ιστορίες όσο ο νους σου κουδουνίζει από το υστερικό  κεφαλοχτύπημα που έχεις επιδοθεί. Και το ιερό μπάσο να τα κάνει ακόμα χειρότερο με τον ορεινό όγκο που το χαρακτηρίζει. Δεν υπάρχει χρόνος για ανάσα, σκεφτείτε Reign In Blood, Bonded By Blood, τέτοιους δίσκους. Προσθέστε και αυτόν τώρα. Συναγωνίσου με την φανταστική σου αέρινη κιθάρα τους πραγματισκούς σου αντιπάλους στο  ότι τα σόλος βγαίνουν από σένα και πάλι εσύ θα είσαι χαμένος. Δεν θα προλαβαίνεις να τεντώνεις τα δάκτυλα σου ούτε στην τυχαία κατεύθυνση που θα επιλέγεις. Οι ηλεκτρικοί ιεροκήρυκες σε πείθουν με ευκολία να τους αφουγκραστείς και να τους επιτρέψεις να σε πάρουν μαζί τους στο ηλεκτροφόρο πεδίο που μόνο η ζωντάνια και το πάθος έχουν θέση.  Όχι ότι έχει ελπίδα  κανένας επίδοξος τραγουδιστής να την παλέψει σε ταχύτητα και φθορά σε τραγούδια σαν το ’’Phobophobia’’ (τιτλάρα!!). Μόνο κανένα τυπάς των Holy Terror τον έχει (Keith Deen R.I.P.), σίγουρα όχι εσύ και εγώ. Και το χω προσπαθήσει εκατοντάδες φορές από τότε που γνώρισα αυτό τον δίσκο. Και ακόμα με συντροφεύει όταν θέλει κατι ξέφρενο, κάτι παρορμητικό να με συναπάρει. Διότι το γρήγορο δεν χρειάζεται να είναι ΑΝΟΣΤΟ. Το Eternal Nightmare είναι γεμάτο μελωδίες- αρμονίες με την πραγματική έννοια των λέξεων, όχι χαζοχαρουμενιές. Φυτεύουν την βία με τις λιγοστές μα περιεκτκότατες συνθέσεις. Λαίμαργο σε όλη την διάρκεια του, έχει στο ψυγειάκι του χρόνου πάντοτε διαθέσιμες επτά ενέσεις τεστοστερόνης  για σένα και ανάλογα τις αντοχές σου διαλέγεις από μια εώς επτά. Και τις έχουν ονοματίσει οι αθεόφοβοι.

\r\n\r\n

 

\r\n\r\n

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.