Wintersun - Wintersun

Με το τυπικό ξεκίνημα του έτους 2004 ανάβει πράσινο φως για του Wintersun, μία μπάντα που έρχεται από το Helsinki της Φινλανδίας. Το μεγάλο ξεκίνημα για αυτούς το έκανε ο Jari Maempaa όταν και δημιούργησε αυτή την μπάντα σαν ένα side-project των Ensiferum. Το πρώτο album ηχογραφήθηκε εξ ολοκλήρου από τον Jari εκτός από τα τύμπανα που ήταν ευθύνη του Kai Hahto.
\r\nΤους άκουσα πρώτη φορά τυχαία όπως γίνεται συνήθως με τόσο μακρινές μπάντες, και σχεδόν αμέσως έσπευσα να αναζητήσω το αυθεντικό CD. Όταν το πρωτοπάρεις στα χέρια σου δεν μπορείς να μην θαυμάσεις το εκπληκτικό εξώφυλλο που το “ντύνει”, πριν έρθουν τα καλύτερα, εννοώντας φυσικά την ακρόαση του.
\r\nΤο album ξεκινά με το εμφατικό Beyond The Dark Sun που είναι το μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι, στο οποίο τα φωνητικά του front man έχουν αρχικά αφηγηματικό χαρακτήρα. Λίγο αργότερα μετατρέπονται σε βροντώδη, σωστός οδοστρωτήρας. Το Winter Madness που ακολουθεί είναι πολύ τεχνικό αν και μπορεί να χαθείς σε κάποια σημεία λόγω της υπερβολικής ταχύτητας του δαιμόνιου drummer τους. Όσο για την μπαλάντα τους το Sleeping Stars δεν έχω να πω πολλά, μπορεί να είναι ακριβώς το αντίθετο από το Winter Madness, σε θέμα φωνητικών, αλλά ακόμα και τα καθαρά φωνητικά  είναι εκπληκτικά και δίνουν το δικό τους στίγμα. Το Battle Against Time που παίρνει την σειρά δεν είναι και από τα πιο δυνατά χαρτιά του δίσκου καθώς λίγο πιο βαρετό από τα υπόλοιπα τρία κομμάτια. Η συνέχεια είναι όμως σχεδόν αποστομωτική, άκρως εκφραστική και αρκετά συναισθηματική. Το ρυθμικό solo σε συνδυασμό για ακόμη μία φορά με τα καθαρά φωνητικά δίνουν μια αξιοζήλευτη επική αύρα, όσως αφορά το Death And The Healing.
\r\nΟι τόνοι ανεβαίνουν με το “παιδί των αστεριών”, φαίνεται να είναι χωρισμένο σε κομμάτια το ένα διαφορετικό από το άλλο. Άλλοτε ως progressive και άλλοτε να το συνοδεύουν folk πινελιές. Το background των πλήκτρων το κάνει να φέρνει λίγο σε Ensiferum φάση.
\r\nΤέλος τα Beautiful Death και Sadness And Hate μόνο τον ρόλο της γαρνιτούρας δεν μπορούν να παίξουν. Ένα μελωδικό ντελίριο πλημμυρίζει τις ψυχές όλως άξαφνα με ένα παραμορφωμένο ήχο να κάνει την αρχή του να φαίνεται αλλόκοτη. Καθώς τα δευτερόλεπτα τρέχουν, συνειδητοποιείς πως πρόκειται για το πιο “βάρβαρο” κομμάτι του album. Το τελευταίο και καθόλου καταϊδρωμένο Sadness And Hate βρίσκεται στον ίδιο ατμοσφαιρικό τοπίο με το Beautiful Death. Με ασύγχρονο ρυθμό, και συνοδευόμενο από τις μελωδικές γραμμές της κιθάρας και των πλήκτρων είναι αυτό που προστάζει ένα “πανηγυρικό” κλείσιμο.
\r\nΝομίζω πως είναι ότι πρέπει για τους λάτρεις του Progressive ήχου, μαζί με τα brutal φωνητικά το κάνουν πρωτότυπο έως και μοναδικό για τα δεδομένα της εποχής.

\r\n