Starborn - Savage Peace

Καλοκαίρι του 2012 και στο Newcastle της Αγγλίας δημιουργούνται οι Starborn. Το demo ‘’Born By The Wind’’ σύντομα κυκλοφορεί και σε περιορισμένο αριθμό κασέτας από την Swords and Chains Records και εξαφανίζεται δίνοντας τους τα πρώτα ψήγματα φήμης και ενδιαφέροντος από μεριάς οπαδών. Τους τσιμπά η Stormspell Records και μαζί κυκλοφορούν το πολύ ωραίο ep ‘’The Dreaming City’’ σαν το 12ατο μέρος της σειράς Trend Killers. Power Metal, δυνατό, με Ευρωπαικό ήχο και μια Prog στρώση στις λεπτομέρειες. Φτάσαμε στο 2019 για να ακούσουμε το ντεμπούτο τους ‘’Savage Peace’’ αλλά τα χρόνια δεν περάσανε χωρίς λόγο. Υπήρξαν πολλές συναυλίες, βελτιώθηκαν σαν μουσικοί και συνθέτες αλλά και έγιναν κάποιες αλλαγές σε μέλη με πλέον το ρυθμικό ντουέτο να είναι αυτό των Spartan Warrior του τελευταίου δίσκου. Διαθέσιμο σε cd από την Iron Shield Records από τις 27 του μηνός.

Δυναμικό Power Metal, με ταχύτητα και πάθος. Που κοιτά στο 80ς Αμερικάνικο Power Metal και επηρεάζεται αρκετά από εκεί. Με μοντέρνα παραγωγή που του δίνει το επιπλέον σθένος που χρειάζεται. Που περιέχει μεγάλες συνθέσεις με μια προοδευτική σκοπιά ως προς την τεχνική και την διάρθρωση των συνθέσεων (δεν ακούμε τίποτα το καινοτόμο όμως). Που περιέχει στίχους από την λογοτεχνία και από ταινίες αλλά και πιο ανθρωποκεντρικούς, όπως τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης και ψυχής. Ναι, αυτά θα ακούσετε στο ‘’Savage Peace’’ των Starborn. Όσο για την ίδια την μπάντα. Τρομερή φωνή ο τραγουδιστής, άφθονα riffs και σόλος από τους δυο κιθαρίστες και σπινταριστές ταχύτητες σε ρυθμούς. Κάποιες συνθέσεις είναι πιο ενδιαφέρουσες από τις άλλες και θα πρότεινα ακράσεις (αν όχι σε όλο τον δίσκο ολοκληρωμένα) στα ‘’ Unwelcome’’, ‘’ Beneath an Iron Sky’’ και ‘’ Savage Peace’’ . Όταν κοιτούνε υπερατλαντικά θυμίζουν αρκετά παλιούς Fates Warning ενώ τα πολυφωνικά φέρνουν (μονόδρομος) σε Blind Guardian. To ‘’ Beneath an Iron Sky’’ θα σας πάρει τα μυαλά στα σίγουρα. Χωρίς να χάνει σε επιθετικότητα (μιας και είναι πιο mid tempo) είναι απόλυτα πιασάρικο και μελωδικό. Το ρεφραίν εθιστικότατο, η φωνή διαπρέπει, τα πολυφωνικά σε προσκαλούν σε φωνητική συμμετοχή, το σόλο διαγράφει μια εκπληκτική πορεία προς την κορύφωση. Το ακούς και απλά….συμφωνείς. Μπορεί ο δίσκος να μην φτάνει να θεωρηθεί ως κάτι το ξεχωριστό και ύψιστο, αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι θα μπει στα καλύτερα μου για το 2019. Κλείνοντας, ας αναφέρω τι δεν μου άρεσε. Κάπου θέλουν βελτίωση τα φωνητικά όταν πάει πολύ ψηλά. Δεν την παλέυει, δεν είναι και ο Arch. Επίσης, κουτσούρεμα των μεγάλων συνθέσεων. Τους ταιριάζουν πιο πολύ  τα 5λεπτα. Είναι και γρήγοροι και παραπάνω κουράζουν. Τελευταίο, ένα καλύτερο εξώφυλλο…