FACTORY OF ART - The Tempter

Ο δίσκος με τίτλο «The Tempter» είναι η δεύτερη μεγάλης διαρκείας στούντιο δουλειά των FACTORY OF ART. Είναι μια κυκλοφορία που έρχεται περίπου 6 χρόνια μετά το ντεμπούτο του συγκροτήματος, το οποίο σ’ αυτό το διάστημα κυκλοφόρησε το EP με τίτλο «Point of No Return» το 1997 (που ήδη έχω παρουσιάσει) και το 1999 το demo «Story of Pain». Επίσης η νέα τους αυτή δουλειά τους βρίσκει σε νέα δισκογραφική εταιρία και το σημαντικότερο είναι ότι έμελε να είναι αυτή που θα κλείσει τον πρώτο κύκλο ύπαρξης της μπάντας.

Αυτό που ενδόμυχα επιθυμεί ο κάθε μουσικός είναι σε κάθε κυκλοφορία του να προσθέτει στον ήχο του καινούρια στοιχεία, να τον εμπλουτίζει, χωρίς, όμως, αυτός να χάνει τον χαρακτήρα του. Κι η αλήθεια είναι ότι στην παρούσα κυκλοφορία οι FACTORY OF ART καταφέρνουν να διατηρήσουν τα γνώριμα στοιχεία του ήχο τους, αλλά επίσης να ενσωματώσουν σ’ αυτόν κι άλλες επιρροές που δίνουν στις συνθέσεις της μεγαλύτερο βάθος και ποικιλία.

Συγκεκριμένα στον έντονα μελωδικό χαρακτήρα του ήχο τους έχουν προσθέσει ακόμη πιο δυναμικά μέρη με αποτέλεσμα να έχει η όλη κυκλοφορία μια πιο θεατρική – δραματική ατμόσφαιρα. Στις QUEENSRYCHE εμμονές τους έχουν εισχωρήσει και επιρροές από τους μεγάλους SAVATAGE, ενώ το συγκρότημα δεν ξεχνά τις Γερμανικές ρίζες του και σε πολλές συνθέσεις ενσωματώνει στοιχεία του τευτονικού metal ήχου. Θεωρώ ότι η μπάντα στην κυκλοφορία αυτή έχει βρει την χρυσή τομή μεταξύ της Αμερικάνικης και Γερμανικής metal σχολής.

Έχοντας, λοιπόν, ακούσει το ντεμπούτο τους και το EP τους, απέκτησα μια πολύ καλή εικόνα της εξέλιξης του ήχου του συγκροτήματος. Κι ενώ το ποια κυκλοφορία μπορεί να μας αρέσει περισσότερο ή λιγότερο είναι θέμα υποκειμενικό, αυτό που για μένα αποτελεί αντικειμενική αλήθεια είναι ότι η εν λόγω κυκλοφορία αποτελεί την πιο μεστή κι ώριμη δουλειά του συγκροτήματος που δεν φείδεται ενθουσιασμού κι έμπνευσης. Θα έλεγα ότι εδώ οι FACTORY OF ART έχουν αποκτήσει πλήρη έλεγχο πάνω στις επιρροές τους κι έχουν ένα ξεκάθαρο όραμα για το τι θέλουν να δημιουργήσουν καλλιτεχνικά. Ναι δεν θα το κρύψω, θεωρώ ότι αυτή είναι η καλύτερη και πληρέστερη δουλειάς τους ως τώρα…