Victory - Gods of Tomorrow

Τα ίχνη των Γερμανών Victory, της μπάντας του Herman Frank, είχαν χαθεί για πάνω από μια δεκαετία. Όπως αποδείχτηκε, η μπάντα αν και θεωρητικά επανασυνδέθηκε το 2013, μόνο μετά το 2019 άρχιζε να γίνεται ενεργή πραγματικά, όταν δηλαδή ο Herman πρόσθεσε σιγά σιγά και τα άλλα μέλη του πληρώματος των νέων Victory. Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί Herman Frank, υπήρξε κιθαρίστας των Accept στο  θεόρατο ‘’Balls To The Wall’’ αλλά  και σε νεότερους δίσκους της μπάντας όπως τα ‘’Blood of the Nations’’ και ‘’Blind Rage’’. Έπαιξε επίσης στους Sinner, στους Hazzard και δεν ξεχνάμε τους Moon'Doc στα 90ς που προσέφεραν ωραιο και αγνό Heavy metal ενώ τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούσε δίσκους υπό το όνομα του. Οι Victory ήταν η μπάντα που είχε μετά την φυγή του από τους Accept και μας προσέφεραν όμορφους δίσκους hard rock/heavy metal στα 80ς-90ς. Με εντελώς νέα σύνθεση, ο 63χρονος πλέον Herman Frank, χτυπά διπλά (και σαν Herman Frank και σαν Victory. To ‘’Gods of Tomorrow’’ κυκλοφόρησε μέσω της AFM Records σε cd και βινύλιο.

Πολλή έμπνευση για τον Γερμανό κιθαρίστα/συνθέτη /παραγωγό μιας και λατάφερε να κυκλοφορήσει δυο δίσκους μέσα στο 2021, μια με το όνομα του και μια σαν Victory. Επίσης συνοδοιπόρος του σε αυτή τη νεα προσπάθεια των Victory είναι ο επίσης κιθαρίστας Mike Pesin. Άρα αναμενόμενο να βρεθούν πολλές κοινές συνισταμένες ανάμεσα στις δυο κυκλοφορίες μιας και ηχητικά κυμαίνονται και οι δυο κάπου ανάμεσα στο hard rock/μελωδικό heavy metal. Και όσοι αναζητούν κάτι τέτοιο νομίζω θα ευχαριστηθούν το δίσκο. Το ‘’ Love & Hate’’ μου ακούγεται κάτι ανάμεσα σε Cinderella και AC/DC, γκρουβάτο, πιασάρικο, μελωδικό. Τα δάκτθλα γλιστράνε στις ταστιέρες, οργανικός ήχος χαιδεύει τα αυτιά μας. Τίποτα εξωπραγματικό, απλά καλοπαιγμένο hard ‘n’ heavy που σε ταρακουνά. Δυναμικοί ρυθμοί, αλήτικα φωνητικά, φωτιά στις κιθάρες. Τα δυο singles που προηγήθηκαν παίρνουν σειρά, το ‘’ Gods of Tomorrow’’ ακούγεται τεντωμένο, το ‘’ Cut to the Bone’’ πιο boogie. Άμεσα ακολουθεί και η πρώτη μπαλάντα του δίσκου ‘’ Dying in Your Arms’’ η οποια καταφέρνει τον σκοπό της, να σε εξιτάρει συναισθηματικά δηλαδή. Περνάμε στο ‘’ Hold on Me’’ που φέρνει αρκετά σε Whitesnake. Ναζιάρικο και κουνηστό. Για 52 λεπτά ακούμε διάφορα τραγούδια, κάποια ξεχωρίζουν σαν συνθεσεις και ήχο, κάποια όχι και θα μπορούσαν να λείπουν. Α και το τελευταίο τραγούδι, ‘’ Leave You Alone’’ ακούγεται σαν φόρος τιμής στις μπάντες που έχει συμμετάσχει ο DIO. Τέλος, πολύ πρόχειρο και μέτριο εξώφυλλο.