Shadow Gallery @ Kyttaro Live Club

\r\nΟ συναυλιακός “πυρετός” του περασμένου τριημέρου έκλεισε με το live των Shadow Gallery, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 13 Οκτωβρίου στο Κύτταρο. Όσοι τους είχαν παρακολουθήσει την περασμένη φορά που επισκέφθηκαν τη χώρα μας, γνώριζαν πολύ καλά τι σημαίνει Shadow Gallery on stage. Πέρα από μουσικά γούστα, προτιμήσεις, background, η μπάντα αυτή αξίζει σεβασμού και αναμφισβήτητα μια live performance της αποτελεί εμπειρία ζωής και ένα δώρο που κάθε λάτρης της πραγματικά καλής μουσικής οφείλει στον εαυτό του.\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΔέκα λεπτά μετά τις 20:00 ανέβηκαν στο stage του venue οι Wastefall, ανοίγοντας ιδανικά την επικών διαστάσεων βραδιά που έμελλε να εξελιχθεί σε ένα ατελείωτο και αξέχαστο prog party. Με περίσσια άνεση, εκφραστικότητα και ιδιαίτερα έντονη διάθεση οι Wastefall κατέκτησαν τον κόσμο που βρισκόταν στον χώρο. Μεστός, ογκώδης ήχος, υπέροχη σκηνική παρουσία, δεμένη performance. Ευδιάθετοι και πολύ επικοινωνιακοί, προϊδέασαν τον κόσμο για αυτό που θ’ ακολουθούσε. Κορυφαία στιγμή το “Fountains of fire”, αν και πολύ δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να ξεχωρίσει μέρη από το 40λεπτο set τους. To live ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις υπό τους ήχους και την επιβλητική εμφάνιση των Wastefall, που πρόσφατα επέστρεψαν στα δισκογραφικά δρώμενα και όπως όλα δείχνουν, θα πρέπει να περιμένουμε πολύ ωραία πράγματα σύντομα.\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΗ βραδιά συνεχίστηκε με τους Dark Nova, περίπου 20 λεπτά με την ολοκλήρωση του set των Wastefall. Όσο περνούσε η ώρα, o κόσμος αυξανόταν αισθητά, γεγονός που συνέβαλε στην όλη ατμόσφαιρα. Η μπάντα έκανε ένα πολύ καλό live, διάρκειας 40 λεπτών, έχοντας σημαντική ανταπόκριση από το παρευρισκόμενο κοινό που ετοιμαζόταν για τη μεγάλη αυτή γιορτή του prog ήχου με πρωταγωνιστές τους Shadow Gallery. Ωραία και ορεξάτη σκηνική παρουσία, με μοναδικό “μείον” τα χαμηλωμένα πλήκτρα, που σχεδόν δεν ακούγονταν στο μεγαλύτερο μέρος του set. \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\n
\r\nΏρα 22.30 και από τα ηχεία του venue αρχίζει ν’ ακούγεται το “Bohemian Rhapsody” των Queen, το τέλος του οποίου σηματοδοτεί την έναρξη της εμφάνισης των Shadow Gallery! Την έναρξη μια 2ωρης μουσικής πανδαισίας με πρωταγωνιστές το συγκρότημα και συμπρωταγωνιστές (και όχι απλά θεατές) τον κόσμο που εκείνη την ώρα είχε πια γεμίσει το Κύτταρο. Αυτό που ζήσαμε για 2 ώρες, όσοι τυχεροί παρευρεθήκαμε εκεί, δεν περιγράφεται με λέξεις. Το συγκρότημα ήταν σε απίστευτη φόρμα αλλά και διάθεση καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας και με την έκδηλη υποστήριξη και συμμετοχή του κόσμου πραγματικά απογείωσε την βραδιά!
\r\nΑεικίνητοι, όσο τους επέτρεπε ο χώρος, πάνω στη σκηνή και αλλάζοντας συχνά ρόλους με τον τραγουδιστή Brian Ashland να αναλαμβάνει τα πλήκτρα αλλά και την κιθάρα σε διάφορα σημεία του set, τον κιθαρίστα να είναι ένας από τους πιο εκφραστικούς keyboard players που έχουμε ακούσει, ενώ έχω την εντύπωση ότι αν βάζαμε τον Carl Cadden-James (μπάσο)  να τραγουδήσει, θα ξεφεύγαμε εντελώς, αφού σε όλα τα σημεία που έκανε τα backing Vocals ακουγόταν πιο μελωδικός και από τον Brian!\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΕκεί πραγματικά φαίνεται και η διαφορά του μουσικού από τον «οργανοπαίκτη». Δυστυχώς η έννοια του Progressive Metal έχει αμαυρωθεί από ανούσια τζαμαρισματα και ακατάσχετη φλυαρία του εκάστοτε οργανίστα (και όχι μουσικού). Ευτυχώς οι Shadow Gallery απέχουν πάρα πολύ από τον παραπάνω χαρακτηρισμό κάτι που απέδειξαν περίτρανα στις 2 ώρες που διήρκεσε αυτή η μουσική γιορτή.
\r\nΟ ήχος ήταν πολύ καλός καθ’ όλη τη διάρκεια του set τους, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να ακούγονται τα πάντα “εκνευριστικά” καθαρά, αφού τα θέματα που έπαιζε ο Brendt Allman στην κιθάρα πραγματικά θα προτιμούσα να μην τα άκουγα! Τόσο άψογοι εκτελεστικά, αλλά και τόσο δεμένοι σαν μπάντα, διέψευσαν και τον τελευταίο κακεντρεχή που τους ήθελε απλά μια studio μπάντα που «δεν είχε τις ικανότητες» να παρουσιάσει τη δουλειά τους live.
\r\nΤο συγκρότημα έδειχνε όλο και πιο ευδιάθετο καθώς περνούσε η ώρα δημιουργώντας μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα μέσα στο club, μια ατμόσφαιρα που κορυφώθηκε με το που ακούστηκαν οι Ύμνοι “War For Sale” και “Crystalline Dream” αλλά και με την συμμετοχή του χαρισματικού D.C Cooper (τραγουδιστή των Royal Hunt) που έδωσε αυτό το κάτι παραπάνω, σε μια ήδη υπέροχη βραδιά! Ιδιαίτερα ευδιάθετος και επικοινωνιακός με το κοινό, ο D.C Cooper συνεργαζόταν άψογα με τους υπόλοιπους μουσικούς, ενώ τα highlight της όλης εμφάνισης ήταν η ερμηνεία του στη διασκευή του “2 Minutes To Midnight” αλλά και η «βόλτα» του Brian Ashland ανάμεσα στο κοινό!\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΣτο τέλος του show ο Carl Cadden-James ευχαρίστησε το ελληνικό κοινό για την αφοσίωση του και την υποστήριξη του στο συγκρότημα όλα αυτά τα χρόνια και έτσι έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο μια μαγική βραδιά! \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\n
\r\n 
\r\n
\r\n
\r\nLive Report: Δημήτρης Καραντούνιας, Νικολέτα Σαράντου\r\n

\r\n

\r\nPhotos by: Papamichail Maria (Menamarel’s Photography) \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.