Reviews
Μια από τις παραγωγικότερες μπάντες της Θεσσαλονίκης είναι οι Star Gate. Στααθερά βήματα από την αρχή της καριέρας τους (2003) μέχρι σήμερα, με πλήθος κυκλοφοριών και ζωντανό συναυλιακό στίγμα. Αισίως φθάνουν στον έβδομο παρακαλώ δίσκο τους, το ''The Moment of a Lifetime'' το οποίο και θα κυκλοφορήσει σε cd στις 12 Δεκέμβρη από την Steel Gallery Records. Με χαρά υποδεχόμαστε τον αρχικό τραγουδιστή της μπάντας, Δημήτρη Τικτόπουλο ο οποίος κρατούσε το μικρόφωνο στους πρώτους δυο δίσκους.
To 2016, η Arkeyn Steel είχε προβεί στην κυκλοφορία της συλλογής ''The Premonition'' που περιείχε τα άπαντα των Shadowcast, μιας US Progressive Heavy/Power Metal μπάντας (https://www.metalzone.gr/reviews/shadowcast-premonition). Κάτι αντίστοιχο έκανε και για τους Wrathskeller (https://www.metalzone.gr/reviews/wrathskeller-eve-end).
Πως περνούν έτσι τα χρόνια; Μου φαίνεται μόλις σαν χθες όταν πρωτοάκουσα το ντεμπούτο των Forbidden Seed πριν 10 χρόνια. Η μπάντα του Κωνσταντίνου Μαρή είχε πάντοτε στόχους και τις αντίστοιχες ικανότητες αλλά δίσκο με δίσκο τα πράγματα βελτιώνονται σε όλους τους τομείς και έτσι πρέπει να συμβαίνει σε κάθε μπάντα. Φθάνοντας στο ''In Shadows Deep – Shadow of the Crow Pt. II'', τα πάντα ακούγονται και ΕΙΝΑΙ επαγγελματικά (παραγωγάρα από τον Κώστα Βρεττο στα Littlebig Studio της Θεσσαλονίκης), με τον ίδιο να έχει φθάσει πολύ ψηλά σαν συνθέτης και οργανοπαίχτης.
Η σχέση μου με το Black Metal δεν υπήρξε ποτέ ανέφελη, ειδικά όσον αφορά την κλασική βόρεια σκηνή. Για χρόνια, έβρισκα το ύφος μονότονο, σαν να επιβεβαίωνε τη φράση πως «όλα είναι ίδια αν δεν τα αγαπάς». Ωστόσο, υπάρχει μια αξιοσημείωτη εξαίρεση σε αυτή τη μουσική απέχθεια, και αυτή είναι η ελληνική Black Metal σκηνή. Ο ιδιαίτερος ήχος της, που αναπτύχθηκε από συγκροτήματα-πυλώνες όπως οι Rotting Christ και οι Varathron, κατάφερε να με κερδίσει, προσφέροντας μια πολυπλοκότητα και έναν χαρακτήρα που ξεχωρίζει από την καθιερωμένη Βορειοευρωπαϊκή φόρμουλα.
Η Relics from the Crypt έκανε διπλή ζημιά όσο αφορά τους Γερμανούς Not Fragile. Όχι μόνο επανακυκλοφόρησε το πρώτο τους ep του 1988 αλλά μας προσφέρει και το υλικό που προοριζόταν για ντεμπούτο. Ο λόγος για το ''One Way to Glory'' που ηχογραφήθηκε το 1989 και τελικά τραγούδια του συμπεριλήφθηκαν σε μεταγενέστερους δίσκους του 1992 (Hard to Be Alive) και 1993 (Lost in a Dream), δηλαδή του πρώτου και του δεύτερου άλμπου,ς τους τα οποία βγήκαν λίγα χρόνια αργότερα.
Sacrifice. Αν είχα επιλέξει αυτό το όνομα για τη δική μου μπάντα, δυο τινά είναι πιθανά. Είτε λατρεύω τους Motorhead αλλά τους γνώρισα μετά το 1995 που κυκλοφόρησε ο συνονόματος δίσκος τους, είτε προσκυνώ τους Venom και έχω χιλιοτραγουδήσει το ομώνυμο τραγούδι από το Black Metal άλμπουμ του 1982. Οι συγκεκριμένοι Sacrifice μας έρχονται από την Ιαπωνία με έτος ίδρυσης το 1985 άρα η επιλογή τους έγινε με βάση τους Venom. Όχι ότι δεν έχουν μπόλικη μοτορχεντίλα μέσα τους αλλά οι Venom υπερτερούν. Έτσι και αλλιώς μιλάμε για thrash metal, τουλάχιστον στα πρώτα βήματα τους.
Καιρό είχαμε να ακούσουμε νέα από το στρατόπεδο των Γερμανών Not Fragile. Άγνωστη η τύχη της μπάντας μετά το 2013. Και ξαφνικά, διπλό χτύπημα και ας μην μιλάμε για νέο υλικό. Το πρώτο από αυτά, αφορά το πρώτο τους ep, ''Who Dares Wins'' που πρωτοκυκλοφόρησε το 1988. Μιλάμε για μια μπάντα που ιδρύθηκε το 1980 από κάποιους 13χρονους φίλους και την εποχή του συγκεκριμένου ep δεν ήταν παρά ένα μάτσο 20χρονια που λιώνανε στο πικάπ τους το 'Walls of Jericho'' των συντοπίτων Helloween.
Η αναβίωση του Thrash Metal ήταν γεγονός πριν 10-15 χρόνια και το ζήσαμε έντονα και στην Ελλάδα. Αντίστοιχα, η Αυστρία είχε τους δικούς της νέους ήρωες και ένας από αυτούς ήταν οι Wildhunt. Δημιουργήθηκαν το 2011 και ήδη ένα χρόνο μετά είχαν το δικό τους υλικό. Το 2015 κυκλοφόρησε η σπλιτ ''συλλογή'' Austrian Heavy Metal Alliance με πέντε ( High Heeler / Wildhunt / Liquid Steel / Roadwolf / Diamond Falcon) μπάντες της Αυστριακής σκηνής να προσφέρουν από δυο συνθέσεις.
Οι Coroner. Για το metal για τους metalhead κάτι σαν Άγιο Δισκοπότηρο. Δικαιότατα! Από το 1986 και το ‘’Death Cult’’ demo, την επόμενη χρονιά με το ‘’R.I.P.’’ και μετά τρίτη στην σειρά ‘’Punishment for Decadence’’ έδειξαν ότι οι Ελβετοί ζωγραφίζουν πάνω στον καμβά του technical thrash metal βάζοντας του νέα όρια στην δημιουργία και την εκτέλεση εκπληκτικής μουσικής. Και οι ίδιοι τα ξεπέρασαν, ξεχείλωσαν αυτά τα όρια με το ‘’No More Color’’ σε μια τέταρτη σερί δισκάρα και τα πανέμορφα περίεργα – περίεργα πανέμορφα ‘’Mental Vortex’’ και ‘’Grin’’.
Πριν τριάμισι χρόνια έγραφα αυτό: ‘’Σε όλη αυτήν την μικρή – μεγάλη περιπέτεια με την μουσική, το πιο όμορφο πράμμα είναι να γνωρίζεις νέες μουσικές. Είτε στον έντεχνο χώρο, είτε στον σκληρό ήχο. Είτε αυτός είναι παραδοσιακός ήχος είτε μοντέρνος, είτε με τον δικό του τρόπο προοδευτικός’’. Τότε είχα γνωρίσει δυο μπάντες τους Metacosmia και τους Terrasound. Τώρα τους Endocosmos. Κοινή συνιστώσα, κοινή ψυχή και δημιουργική μορφή ο υπέρ μουσικός και τραγουδιστής Vasilis Kakafikas.