Solitude Aeturnus - Alone

Το 1987 ο Αμερικάνος κιθαρίστας John Perez ξεκίνησε τους Solitude Aeturnus. Ένα doom metal σχήμα που θα ήταν το καλλιτεχνικό του όχημα, το καλλιτεχνικό του ιπτάμενο χαλί που θα τον ‘’πετούσε’’ ως το σύννεφο αυτό το γκρίζο που το doom θα μεσουρανούσε. Το doom metal που θα κοιτούσε την Ευρώπη και τους Candlemass αλλά και την Αμερική και τους Trouble. Και με τις απαραίτητες λοξές ματιές προς τους πρωτοπόρους Black Sabbath. Μαζί του ένας περίεργος τύπος, σαν γκουρού του doom, ο τραγουδιστής Robert Lowe.

Κάμποσα demos για αρχή και το 1991 κυκλοφορεί το ντεμπούτο ‘’Into the Depths of Sorrow’’ και την επόμενη χρονιά το ‘’Beyond the Crimson Horizon’’ δίσκοι που άφησαν εποχή, παρά την underground φύση της μπάντας. ‘’Through the Darkest Hour’’ το 1994, ‘’Downfall’’ το 1996 και ‘’Adagio’’ το 1998 σε μια πολύ γεμάτη δεκαετία. Μετά σιγή. Μια doom σιγή. Ένα κενό.

Ήρθαν για το rhythm section οι James Martin μπάσο και Steve Nichols τύμπανα, είχαν και τον Steve Moseley από το ‘’Adagio’’ στην δεύτερη κιθάρα και έτσι ξανά μαζεύτηκαν για να ξανά δημιουργήσουν πάνω στον αγαπημένο γκρίζο καμβά του doom. Και εγένετο ‘’Alone’’!!!

Το ‘’Alone’’ κυκλοφόρησε στις 10 του Νοέμβρη του 2006, μέσω της Massacre Records σε cd. Αλλά έχει επανακυκλοφορήσει σε διάφορες εκδόσεις βινυλίου αλλά και σε cd από άλλες εταιρίες.

Το Αμερικάνικο metal συναντά τους Candlemass και εδώ στο ‘’Alone’’. Και στο ξεκίνημα με το θρηνητικό ‘’Scent of Death’’ αλλά και στο up tempo δυναμικό ‘’Sightless’’, καθώς και στα heavy/doom ‘’Waiting For The Light’’ και ‘’Blessed Be The Dead’’ που ζουν και αναπνέουν βαριά ανάμεσα τους με μια αίσθηση Mercyful Fate/King Diamond να τα χαρακτηρίζει. Αναζητήστε το κόλλημα του John Perez με τους Hank Sherman και Andy LaRocque. Η συνέχεια ακόμα πιο doom. Το σκοτεινό και αρκετά απαισιόδοξο άλλωστε του ‘’Alone’’ είναι αυταπόδεικτο από τον τίτλο πρώτα από όλα, αλλά και από το εξώφυλλο. Που εκεί μέσα η μοναξιά εξαλείφεται μετά από μια απονενοημένη πράξη. Μέσα όμως από αυτή την μαυρίλα ξεπηδά κάτι σαν λευκό φως που τα κάνει να μοιάζουν γκρίζα. Εκεί στέκονται τα ‘’Upon Within’’ και το εμπρηστικό ‘’Burning’’. Η κιθάρα του John Perez ηχοραγεί αυτήν την κατάσταση, με τα riffs να δυναμιτίζουν και σε στιγμές να πέφτουν στα τάρταρα. Η φωνή του Robert Lowe, ζεστή και συναισθηματική και ο τρόπος που τραγουδάει, εδώ στο στούντιο, αλλά ακόμα περισσότερο πάνω στην σκηνή, δείχνει ότι νιώθει και σε κάνει να νιώσεις όλα αυτά τα συναισθήματα χωρίς να μεμψιμοιρεί. Οι δυο κατάλληλοι άνθρωποι για να δημιουργούν μαζί doom metal. Το ‘’Is There’’ με το βαρύ και ασήκωτο riff του έρχεται να ρίξει ακόμα πιο πολύ το βαρομετρικό, ενώ το ‘’Tomorrows Dead’’ έρχεται και αποτελειώνει κάθε ελπίδα. Όντας ένα κρυφό διαμαντάκι του ‘’Alone’’ θυμίζοντας πολύ Black Sabbath. Με όλο αυτό που προηγήθηκε το ατμοσφαιρικό "Essence of Black" μοιάζει με ένα ιδανικό επίλογο. Τρομερή η ερμηνεία εδώ του Robert Lowe, σε πείθει εύκολα ότι δεν υπάρχει φως. Προσωρινό τέλος όμως γιατί υπάρχει και το bonus track ‘’Εmbrace’’. Ένα ακόμα αργόσυρτο doom κομμάτι που περικλείει όλες τις heavy αρετές των Solitude Aeturnus.

Το ‘’Alone’’ μοιάζει σαν να είναι το κύκνειο άσμα των Τεξανών. Πολύ νερό κύλισε, έστω και αν κύλισε αργά σαν βάσανο. Ο Robert Lowe πηγε στους Candlemass, έκανε μαζί τους τρεις καλούς δίσκους και έφυγε. Και μετά για τους Solitude Aeturnus το κενό...