Anathema - Serenades

Σήμερα δεν ξέρω τι με έπιασε, νοσταλγία μάλλον και ξέθαψα τις πρώτες κυκλοφορίες των αγαπημένων μου (μας) Anathema. Το ντεμπούτο full length τους ‘’Serenades’’ και τα δυο τους ep, το ‘’The Crestfallen EP’’ που προηγήθηκε του 1992 που προηγήθηκε και το ‘’Pentecost III’’ που ακολούθησε το 1995. Το τιμώμενο εδώ ‘’Serenades’’ κυκλοφόρησε στις 28 του Φλεβάρη του 1993 από την Peaceville Records. Ήταν η εποχή του Darren White που κρατούσε το μικρόφωνο αλλά και την Ελισαβετιανή πένα και έγραφε τους στίχους. Ήταν η εποχή, που κράτησε λίγα χρόνια παραπάνω του μπασίστα Duncan Patterson που κρατούσε το μπάσο. Φυσικά στα ηνία από τα πρώτα χρόνια τα δυο αδέλφια Cavanagh, Daniel και Vincent παίζοντας κιθάρες και γράφοντας μουσική και ο παντοτινός τυμπανιστής John Douglas.

Το ‘’Serenades’’ ήταν το πιο αργοπορημένο ντεμπούτο full length από το "The Peaceville Three". Δηλαδή Paradise Lost, My Dying Bride και φυσικά τους Anathema. Σε αυτόν τον σκούρο γκριζωπό doom/death καμβά έχει μπει και το ‘’Serenades’’ με απώτερο σκοπό να κάνει τα πάντα ακόμα πιο γκρίζα, τονίζοντας και το μαύρο αλλά και το φως της μουσικής των Anathema. To ‘’Serenades’’ είναι το doom/death original. Και το ‘’Lovelorn Rhapsody’’ που ανοίγει τον δίσκο το επιβεβαιώνει. Είναι goth ακούστε και δείτε το official video clip ‘’Sweet Tears’’. Είναι ατμοσφαιρικό και ακούστε το J'ai Fait Une Promesse με την αηδονολαλιά της Ruth Wilson η οποία δεν φαίνεται να συνεχίζει σε κάτι ανάλογο στο μέλλον της. Τα βορβορώδη φωνητικά του Darren White δίνουν σε αυτό το πρώτο Anathema πόνημα ακόμα και brutal χαραχτήρα. Όμως δεν είναι αυτή μια σύντομη ιστορία για το ‘’Serenades’’. Το κάθε κομμάτι ρέει με τέτοιο τρόπο που σε μια στιγμή σε υπνωτίζει και αμέσως μετά σε βάζει σε ένα άλλο ρυθμό σαν να είσαι σε ένα ξέφρενο όνειρο. Οι κιθάρες κινούνται σε αργό ως και πένθιμο ρυθμό μέχρι που βγάζουν μια ένταση, ‘’They (Will Always) Die’’, αλλά και έναν έντονο ρυθμό, όπως το ‘’Sleepless’’ το οποίο είναι από τις πιο δυνατές και μνημειώδεις στιγμές του δίσκου. Τα ‘’Sleep In Sanity’’ και το ορχηστρικό ‘’Scars Of The Old Stream’’ συν το κορυφαίο ‘’Under A Veil (Of Black Lace)’’ με την αίσθηση της τραγωδίας να περνά μέσα από τις νότες και τα λόγια του, συνεχίζουν εύστοχα αυτό το doom/death/goth μοτίβο. Η μελωδία, η ατμόσφαιρα, η ρυθμική δύναμη, η εκφραστική ισχύς και η συνθετική υλοποίηση της θεματικής ουσίας ενώνονται σε αυτό το τραγούδι για να δημιουργήσουν μια εμπειρία που είναι εντυπωσιακή τόσο συναισθηματικά όσο και αισθητικά. Ο ρυθμός στα τύμπανα και στις κιθάρες ανεβαίνει κατακόρυφα στα ‘’Where Shadows Dance’’ και ‘’Nailed To The Cross/666’’ και σαν να καίγεται και να πέφτει στο αργόσυρτο ‘’Eternal Rise Of The Sun’’. Το κομμάτι που κλείνει το ‘’Serenades’’ είναι μια κατηγορία μοναχό του. Καταρχάς είναι πάνω από είκοσι λεπτά και διαχέει στην ατμόσφαιρα γκρίζο καπνό και λευκό φως ταυτόχρονα. Ένα ορχηστρικό, ατμοσφαιρικό και τίγκα στον ρομαντισμό κομμάτι που δεν καταναλώνεται. Ακούγεται από όποιον θέλει και του δίνει μελωδία και συναίσθημα στον υπερθετικό βαθμό, χωρίς να κουράζει.

Οι Anathema δημιούργησαν εδώ ένα ‘’Serenades’’ με μια ξεχωριστή μουσική αρμονία όλων των μουσικών στοιχείων που προαναφέρθηκαν, με ξεχωριστές συνθέσεις. Στο μέλλον θα μας δώσουν και καλύτερα κομμάτια σε ακόμα καλύτερους δίσκους. Εδώ όμως τα ‘’The Crestfallen EP’’, ‘’Serenades’’ και ‘’Pentecost III’’ ήταν μια εποχή που έκλεισε για τους Anathema. Τα πρώτα μετέπειτα χρόνια υπήρξαν όμορφα απόνερα της ‘’The Silent Enigma’’ 1995, ‘’Eternity’’ 1996 και μετά έκλεισε ερμητικά πίσω τους.