Believer - Dimensions

Believer - 2 - Future Mind - Dimensions (1993)

Believer - Dimensions

~~Περίεργη περίπτωση οι Believer. Υποτιμημένη μπάντα στην εποχή τους αλλά και τώρα. Τεχν(ικ)οthrashers, με έντονη χριστιανική θεματολογία. Ε ναι, σίγουρα δεν θα μπορούσαν να πείσουν λαοθάλασσες με την μουσική τους. Τρείς δίσκοι από την μικρή R.E.X. Records δεν κατάφεραν να την κάνουν γνωστή ως μπάντα αλλά θεωρώ ότι σε όποιους αρέσει αυτή η μπάντα, είναι και οι τρεις δίσκοι εξίσου αρεστοί. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με μένα. Διάλυση μετά το Dimensions του 1993 που θα γράψω παρακάτω διότι ο Kurt Bachman (φωνή, κιθάρες, μπάσο, σφουγγάρισμα στο στούντιο, τα πάντα όλα) έφυγε για σπουδές και χωρίς αυτόν μπάντα δεν υπήρχε και θα υπάρξει. Επανασύνδεση ΚΑΙ γι αυτούς το 2005 και το ’’Gabriel’’ του 2009 έχει γερές βάσεις και ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά μου. Δυστυχώς το τελευταίο τους δεν το έχω ακούσει ακόμα....

\r\n\r\n

Αν και αρχηγός της μπάντας θεωρείται χωρίς δεύτερη σκέψη, οι συνθέσεις είναι γραμμένες και από τα τρία μέλη που αποτελούσαν τους Believer την εποχή του ’’Dimensions’’. Για την ακρίβεια σε τέσσερις από αυτές συμμετέχει συνθετικά και ο παραγωγός (σε αυτόν την κάνει ο Ted Hermanson ) των δυο προηγούμενων δίσκων τους, ο κ. Doug Mann ενώ στην ’’τριλογία της γνώσης’’ συμμετέχει συνθετικά και ο βιολιστής Scott Laird. Στο στιχουργικό κομμάτι, τα περισσότερα είναι από εδάφια της Βίβλου αλλά και από συγγράμματα του Geisler, του Δρ. Hugh Ross, του Hawking, του Theil και του Einstein. To Dimensions πρέπει να χωριστεί ηχητικά σε 2 μέρη. Το πρώτο θα περιλαμβάνει τα 6 πρώτα τραγούδια, πιο prog/tech thrash και το δεύτερο τα επόμενα τέσσερα που είναι ένα ενιαίο κομμάτι και έχει πιο κλασσική ενορχήστρωση.

\r\n\r\n

Ειναι παιχταράδες και το δείχνουνε. Έχουν θεία έμπνευση και την χρησιμοποιούν. Η τεχνική τους κατάρτιση τους επιτρέπει να παίζουν δύσκολα και στριφνά σημεία ενώ παράλληλα να μην χάνεται η ένταση και η δύναμη. Thrash παίζουνε στην τελική. Σαν διχαλωτός λοστός που σε συνθλίβει κάτω από την βιαία δύναμη της πίεσης που ασκεί. Έτσι όπως φτύνει οργισμένα τις λέξεις, ούτε που θα σας περάσει από το μυαλό ότι μιλάει για σημεία της αποκάλυψης. Το ’’Future Mind’’ είναι η ακουστική απόδειξη που θα σας θερίσει τα νεύρα (ελπίζω θετικά). Πολύ σκληροί και θορυβώδεις για τους progsters των 90ς, πολύ τεχνικοί για τους thrashers των 80ς. Γι αυτους που ακούνε Mekong Delta και Coroner τους κόβω. Άντε και Seventh Angel που έχουν και κοινή στιχουργική θεματολογία. Σε κάθε τραγούδι τους έχουν κάτι σαν σύντομη εισαγωγή πριν ξεκινήσει η μουσικη τους πανδαισία. Χορταστική τραγουδοποιία, αποφέυγουν τις άσκοπες και μάταιες επιδειξίες και κρατούν τα τραγούδια σε μικρά χρονικά διαστήματα, γεμάτα αλλαγές και τροποποιήσεις. Το ηχητικό του φάσμα είναι θολό. Και αυτό είναι το μοναδικό του αρνητικό, ο οπαδοδιώκτης του. Δύσκολα θα κρατήσεις κάτι για μετά. Μόνο όσο το ακούς. Μετά σβήνει και μένει και στο δικό σου μυαλό αυτή η θολούρα.

\r\n\r\n

Στο δεύτερο μέρος τα πράγματα παίρνουν μια άλλη τροπή. Μια ορχηστρική εισαγωγή δεν κάνει την δουλειά της πολύ καλά αλλά το πρώτο μέρος της τριλογίας (The Lie) σε ανταμοίβει. Βιολιά, βιόλες και τσέλο μαζί με τα παραδοσιακα μεταλλικά όργανα σε ένα ηχητικό όργιο. Τα ίδια και στις φωνές. Μια σοπράνο σιγοντάρει το σκισμένο λαρύγγι του Bachman. Η οργή του Μεταλλικού Θεού πρέπει να έπεσε πάνω τους το 1993. Δεν μου έρχεται άλλη μπάντα στο μυαλό που να ταίριαξε (ή να προσπάθησε) να ταιριάξει το ακραίο metal με την κλασσική μουσική. Η συνέχεια της τριλογίας πάλι σε αυτό το ανισσόροπο τόνο, με τα κλασσικά έγχορδα να κρέμονται σαν αμαρτίες πάνω στο κουφάρι του ’’πρέπει metal’’. Οκ, ούτε τέλειος δίσκος είναι, ούτε εύπεμπτος. Για λιγοστά ζευγάρια αυτιά αν και δεν νομίζω ότι τα μέλη των Believer ενδιαφερόντουσαν ποτέ για κάτι άλλο. Δεν είχαν και κανέναν ανάγκη η αλήθεια...

\r\n\r\n

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.