Fates Warning - Parallels

Στον σκληρό ήχο παρατειρήται το φαινόμενο πολλές μπάντες να έχουν δύο ή και περρισότερες διαφορετικές περιόδους, που πολλές φορές διχάζουν οπαδούς, αλλά και τις ίδιες τις μπάντες. Στους Fates Warning, του συνθέτη – στιχουργού – κιθαρίστα – δημιουργό της μπάντας η πρώτη εποχή, με τραγουδιστή τον John Arch, ξεκίνησε ως Misfits από το 1982 και δυο ντέμος, και το 1984 μετονομάστηκαν στο γνωστό αγαπημένο Fates Warning, και μέχρι το 1987 κυκλοφόρησαν τρεις δίσκους που για πολλούς οπαδούς είναι ιδιεταίρως αγαπημένοι.\r\nΤο 1987 ήρθε στην μπαντα ο Ray Alder, διαφορετικός τραγουδιστής , που έδωσε μια άλλη κατεύθηνση στον Jim Matheos για το πως θα συνθέσει, και έτσι ο ήχος της μπάντας διαφοροποιήθηκε ελαφρώς προς το προοδευτικότερον. Μετά από δυο υπέροχους δίσκους, μνημεία και αυτοί, No Exit και Perfect Symmetry, την 28η Οκτωβρίου του 1991 κυκλοφόρησαν το Parallels.\r\nΤο line up Parallels πέρα από τους Jim Matheos και Ray Ader είναι ο έτερος κιθαρίστας Frank Aresti, στο μπάσο ο Joe DiBiase και στα ντραμς ο Mark Zonder…ο καθείς άριστος και δημιουργικός στον ρόλο του.\r\nΤο Parallels έχει οκτώ τραγούδια...Progressive metal τραγούδια, χωρίς όμως να έχουμε τις μακροσκελείς, και πολλές φορές φλύαρες συνθέσεις, άλλων προοδευτικών σχημάτων. Οι Fates Warning έχουν το ένα πόδι στο progressive, αλλά και το άλλο πατά γερά στο metal...τραγούδια όπως τα Leave The Past Behind, Life In Still Water, Eye To Eye, The Elenenth Hour, προσωπική λατρεία, ειδικά με τις αλλαγές στον ρυθμό και την διάθεση που με βάζει. Και το Point Of You…μέχρι εδώ αυτά τα πέντε τραγούδια ύμνοι δεν λείπουν ούτε για αστείο από τα live set – list των Fates Warning, που γίνεται του Άι sing along, και πάντα είτε στα live είτε τα ακούμε στο σπίτι ή με παρέα στα κλαμπς, η συγκίνηση είναι διάχυτη. Για τις εκπληκτικές μελωδίες, του Jim Matheos, τις κιθαριστικές μελωδίες του Jim και του Aresti, τους προσωπικούς – συναισθηματικούς στίχους, και το πόσο ζεστά αυτοί μεταφέρονται από τον Ray Alder, το rhythm section που συμπληρώνει και ομορφαίνει τον ήχο. Και σε κρυφό ρόλο, ο James Lambrie, στο Life In Still Water.\r\nΤα τρία τραγούδια που συμπληρώνουν έχουν όλα αυτά τα παραπάνω στοιχεία, αλλά και το καθένα ξεχωριστά έχει την δική του καλιτεχνική αξία, και την ανάλογα με τα υπόλοιπα σχέση αγάπης για τους οπαδούς.\r\nΤο We Only Say Goodbye είναι μια ακόμα γεμάτη συναίσθημα, εθιστική μπαλάντα , που οι στίχοι της και μόνο αποτελούν μνημείο.\r\nΤο Don’t Follow Me σε μια μελωδία που σε κερδίζει με την πρώτη, με κάπως, τουλάχοστον για μένα, διαφορετικά φωνητικά από τον Ray Alder.\r\nTo The Road Goes On Forever μια ακουστική μπαλάντα, που κλείνει με ήρεμο και λυρικό τρόπο το Parallels.\r\nΤο Parallels είναι από τα δημιουργήματα, που νιώθεις εξαιρετικά ευλογημένος που βρέθηκαν μπροστά σου, που είσαι σύνχρονος με αυτά, τα έζησες δηλαδή από την πρώτη στιγμή τους. Σε κάνουν και σκέφτεσαι πως το σύμπαν, τα άστρα, το φεγγάρι συνομότησαν, και πια αλχημεία πέτυχε με τέτοιον τρόπο, που πέντε απλοί άνθρωποι, ο καθένας με τον ρόλο του, πέτυχαν αυτό το αποτέλεσμα...η πεμπτουσία του κλασικού, του ταπεινού, του παντοτινού...μνημείο για τον ιστορικό του μέλλοντος.\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n