Godkiller - The End of the World

~~               Όταν είσαι ανήσυχη προσωπικότητα αλλά με μεγάλο δείκτη ευφυίας και μεγάλες δόσεις μουσικής έμπνευσης, τα πάντα είναι μονόδρομος. Ο Duke Satanael  ή κατά  κόσμο Benjamin Labarrere, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μοναχό αλλά δύσκολα θα στέριωνε με άλλες μπάντες. Έτσι ξεκίνησε το μοναχικό ταξίδι το 1994 με τους Godkiller και τους Uranium 235 το 1995. Η δεύτεροι δεν είχαν μέλλον και μετά από ένα ντέμο, διάλυσαν. Οι Godkiller όμως είναι μια άλλη ιστορία. Ξεκίνησαν σαν death metal στο πρώτο τους demo για να το γυρίσουν στο black metal στο δεύτερο τους, εποχή που είχε και τους Uranium 235. Όλα μόνος του, με drum machine και αρκετά πλήκτρα. Ο ίδιος ήχος συνεχίζεται και στο καταπληκτικό ep τους ένα χρόνο αργότερα. Το ‘’ The Rebirth Of The Middle Ages’’ σε μεταφέρει σε άλλους κόσμους με την ατμόσφαιρα του. Πάντοτε black metal, πάντοτε τίγκα στις μελωδίες. Το 1998 βγαίνει ο πρώτος τους ολοκληρωμένος δίσκος, το ‘’The End Of The World’’ μόνο που ο ήχος τους είναι πιο βιομηχανικός, πιο πειραματικός, πιο ενδιαφέροντας. Οι αλλαγές έχουν γίνει και δεν υπάρχει επιστροφή. Ένας δεύτερος δίσκος βγαίνει το 2000, μόνο που πλέον όχι μόνο έχει χαθεί το black στοιχείο, αλλά και το metal και ακούγονται ηλεκτρονικοί. Αξιοσημείωτο είναι ότι παρόλο σε κάθε κυκλοφορία του  άλλαζε μουσικό στυλ, όλα κυκλοφόρησαν από την Wounded Love.
\r\n              Ότι έχει προγραμματισμένα τύμπανα το είπαμε; Και αν δεν το είπαμε, θα το καταλαβαίνατε άμεσα μόνοι σας. Αυτό από μόνο του ακούγεται ψυχρό. Έτσι όπως το θέλει ο Δούκας. Black metal φωνητικά, που με λίγη προσπάθεια καταλαβαίνεις κάθε λέξη. Συνθεσάιζερ μέχρι τα μπούνια, διακριτικές κιθάρες (και καθόλου σόλος) που έχουν την τιμητική τους για λίγο χρόνο σε κάθε σύνθεση. Το παρελθόν στις φλόγες, εδώ υπάρχει μόνο το Μέλλον και ο ήχος του. Μπανιαρισμένο με σκοτάδι ανάμεσα σε ασπρόμαυρα κοκάλα που πυροδοτούνται από δέκα δάκτυλα. Μόνο τα φωνητικά έχουν μείνει ακραία, και το συναίσθημα. Εδώ σε στιγμές νιώθεις ότι ακούγονται χορευτικοί οι ρυθμοί του. Ξεροί ήχοι, κοφτεροί, κόβουν χωρίς να αισθάνονται.  Ένα μυαλό σκέφτεται, αποφασίζει, διαλέγει και ενεργοί και τα μηχανήματα εκτελούν. Μυαλό σαν τυρφώνας. Υγρό και σπογγώδες. Και στάζει ιδέες. Και τις μετατρέπει σε ήχους. Στη τέλεια μίξη ακραίου και βιομηχανικού. Στο ‘’Following The Funeral Path’’ νιώθεις την υπεροχή των synths, που εισβάλλουν στο μυαλό σου και σου εγκαθιστούν τις αρμονίες τους.
\r\n                   Συνθετική ευχαρίστηση που σπάει τα δεσμά. Δεν νομίζω ότι βρίσκεις συχνά τέτοια ακούσματα και αν βρεις δεν ξέρω αν είναι τόσο επιτυχημένα δεμένα σαν ήχο. Μόνο το Passage των Samael μου έρχεται στο μυαλό ακούγοντας το ‘’The End Of The World’’. Το σκοταδόμορφο παρελθόν των Godkiller διαφαίνεται αχνά αλλά ευλογεί με τους στίχους και την φωνή τους. Η ολική καταδίκη έρχεται με την αποπνικτική μηχανική καταδίκη, με την απρόσωπη μοναξιά, με τις μουδιασμένες και παραλυτικές ατμόσφαιρες. Μουσική που δεν εξαρτάται από έγχορδα και κρουστά παρά μόνο ηλεκτρισμό και οδηγητικές πληροφορίες.  Ένα διαφορετικό άκουσμα που δίνει τεράστια βάση και σημασία στην ατμόσφαιρα και στην αποδημητική ηχητική διάθεση. Όσοι τολμηροί, προσέλθετε.

\r\n\r\n

\r\nΥ.Γ. Δεν είναι ότι δεν μπορούσε, είναι ότι δεν ήθελε. Το δεύτερο βίντεο είναι από την αρχική μορφή που είχε το υλικό του δίσκου. Ακούστε και διαλέξτε.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n