Metallica - Reload

Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε το "Load", και τελώντας σε μερική αποσύνθεση, αποπροσανατολισμένοι και συναισθηματικά ευάλωτοι, οι Metallica κυκλοφόρησαν το 1997 τον πιο αδιάφορο ίσως δίσκο της καριέρας τους. Όπως και ο προκάτοχός του, έτσι και ο παρών δίσκος κινείται σε ένα μουσικό ύφος που ορίζεται δύσκολα, αφού συνδυάζει το 70s ρετρό με το alternative, με σποραδικές επιρροές από τον χώρο του doom. Σε γενικές γραμμές, θα έλεγα ότι το "Reload" είναι ένας δίσκος που απευθύνεται στο αμερικανικό κοινό των late 90s, αν και σε κάποιες συνθέσεις ("Low man’s lyric", "Where the wild things are"), ίσως γίνεται προσπάθεια να προσεγγιστεί και το εναλλακτικό κοινό της Ευρώπης. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, ο χαρακτήρας του album δεν διαγράφεται με πολύ ξεκάθαρες γραμμές, κάτι που δείχνει ότι η μπάντα είχε χάσει ελαφρώς τον μπούσουλα.

\r\n\r\n

Από το γενικό χάος ξεχωρίζει το βίαιο "Fuel", η συνεργασία με τη Marianne Faithfull στο "Memory remains" και... αυτά! Από τα υπόλοιπα κομμάτια, παντελώς αδιάφορα είναι τουλάχιστον οκτώ (με αποκορύφωμα το φάουλ του "Unforgiven II"), ενώ τα υπόλοιπα αξίζουν μία δεύτερη ακρόαση, μόνο και μόνο επειδή είναι εντελώς άκυρα. Άντε να εξαιρέσουμε το "Fixxxer" που πάει να πει κάτι παραπάνω, δίχως όμως να το κατορθώνει απόλυτα. Στα αρνητικά επίσης συγκαταλέγω την αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια του δίσκου, όπως και το γεγονός ότι ο Jason Newsted βαράει μύγες για τέταρτο συνεχόμενο δίσκο - καθόλου τυχαία, λίγα χρόνια μετά θα την έκανε με αλαφρά πηδηματάκια.

\r\n\r\n

Την κυκλοφορία του "Reload" ακολούθησαν διάφορα projects, με περιστασιακή μονάχα ηχογράφηση καινούργιου υλικού. Μέχρι το 2003, οι Metallica θα εξαργυρώνουν την αξία του ονόματός τους. Από εκείνη τη χρονιά και εξής, θα ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους τα λάθη μίας δεκαετίας και πλέον.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n