Motorhead - Hammered

Παρότι τα χρόνια περνούσαν, οι Motorhead δεν έλεγαν να γεράσουν. Έτσι, μετά ένα μικρό διάλειμμα ενός μόλις έτους, επέστρεψαν με το καλό "Hammered", το οποίο και θα χαρακτήριζα ως "Snake bite love part 2", μόνο που εδώ όλα ακούγονται αναβαθμισμένα. Ο ήχος μπορεί και πάλι να ταλαντεύεται μεταξύ του heavy metal και του blues, οι συνθέσεις όμως είναι αντικειμενικά πιο καλές, τόσο αυτόνομα, όσο και ποσοστιαία. Ήδη από την αρχή του δίσκου γίνεται φανερό ότι οι Motorhead "το έχουν" ακόμα, γράφοντας μία μακροσκελή και πλούσια σε συναίσθημα και μελωδία σύνθεση όπως το "Walk a crooked mile", που καταλήγει σε ένα από τα πιο λυρικά σόλο που έχει γράψει ποτέ ο Campbell. Ύστερα από το μάλλον αδιάφορο "Down the line", τα πράγματα ρέουν αβίαστα: Punk-rock στο "Brave new world", heavy αποχρώσεις στο "Voices from the war", blues αναφορές στο "Shut your mouth" και ούτω καθεξής.

\r\n\r\n

Ωστόσο, το δεύτερο μισό του album φανερώνει την πιο σκοτεινή πλευρά του σχήματος, με τραγούδια που παραπέμπουν στο "Sacrifice", σκληρά στη θεματική τους και ασήκωτα στην πραγμάτωσή τους ("No remorse", "Red raw", "Kill the world"). Μόνη εξαίρεση το "Dr. Love", που φλερτάρει έντονα με το rock n’ roll και το blues. Το επιλογικό "Serial killer" θα το συνέκρινα με το "March or die" (το τραγούδι), καθώς κι αυτό αποτελεί έναν δραματικό μονόλογο του Lemmy, συνοδευόμενο από εφιαλτικούς ήχους.

\r\n\r\n

Καθότι το "Hammered" ήρθε ύστερα από το εντυπωσιακό "We are Motorhead" (2000), οι κριτικοί τείνουν να το παραβλέπουν. Πιστεύω ότι του αξίζει μία καλή ακρόαση, αφού, στα δικά μου αφτιά, δεν είναι τίποτα λιγότερο από μία αξιολογότατη στιγμή στη δισκογραφία των Motorhead.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος
\r\n 

\r\n