Motorhead - No remorse

Το 1983 δεν είχε λήξει και με τους καλύτερους οιωνούς για το μέλλον των Motorhead: Ο Brian Robertson είχε φύγει (προς μεγάλη ανακούφιση απάντων!), έχοντας ηχογραφήσει το αμφιλεγόμενο τότε (αλλά αποδεκτό σήμερα) "Another perfect day", ενώ λίγο αργότερα αποχώρησε και ο Phil Taylor, που συντρόφευε τον Lemmy από το 1976 περίπου. Ο τελευταίος απόμεινε μόνος κι έρμος, δεν το έβαλε όμως κάτω. Ξεκίνησε κάμποσες audition, μέσα από τις οποίες βρήκε τελικά τους αντικαταστάτες που έψαχνε: τον drummer Pete Gill, πρώην μέλος των Saxon, και όχι έναν, αλλά δύο κιθαρίστες, τον Phil "Wizzo" Campbell και τον εκλιπόντα Michael "Wurzel" Burston. Έτσι, το σχήμα έγινε για πρώτη φορά τετραμελές. Προκειμένου να γνωριστεί η νέα σύνθεση με το κοινό, η Bronze πήρε τη σωστή απόφαση να βγάλει στην αγορά ένα διπλό best-of, στο οποίο περιέχονταν τραγούδια από όλες τις μέχρι τότε κυκλοφορίες της μπάντας (ακόμα και από τα EP και τα singles).

\r\n\r\n

Επιπλέον, η συλλογή περιείχε και τέσσερα ακυκλοφόρητα κομμάτια, όλα από καινούργιες ηχογραφήσεις, που έδειχναν ξεκάθαρα ότι οι Motorhead δεν ξεχνούσαν μεν το crossover, έστρεφαν όμως τον ήχο τους σε ξεκάθαρα heavy μονοπάτια. Οι 4 συνθέσεις ήταν οι "Steal your face", "Snaggletooth", "Locomotive" και "Killed by death". Οι τρεις πρώτες δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάζουν, ωστόσο η τέταρτη ήταν τόσο καλή, ώστε έμελλε να γίνει η πιο εμπορική επιτυχία του συγκροτήματος, όταν κυκλοφόρησε ως single. Πραγματικά, δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει συναυλία των Motorhead από το 1984 που να μην παίχτηκε το "Killed by death" (εξαιρούνται τα festival).

\r\n\r\n

Για την επιλογή των παλιότερων κομματιών δεν έχουμε να πούμε πολλά. Σίγουρα, όλοι έχουν τις προτιμήσεις τους κι ο καθένας από εμάς θα έκανε αλλαγές με βάση τις δικές του συμπάθειες. Μολαταύτα, είναι στ’ αλήθεια πολύ σημαντικό ότι το "No remorse" περιλαμβάνει συνθέσεις από κάθε πιθανή επίσημη κυκλοφορία των Motorhead μέχρι το 1984, δίχως να παραβλέπει τις κλασικές στιγμές. Κατ’ αυτό τον τρόπο, απευθυνόταν με έξυπνο τρόπο τόσο στους φανατικούς οπαδούς, όσο και σ’ εκείνους που επιθυμούσαν να γνωριστούν με την μπάντα. Υπό αυτό το διπλό πρίσμα, το "No remorse" παραμένει, τρεις δεκαετίες αργότερα, μία πρώτης τάξης κυκλοφορία για την περίοδο 1977-1984. 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n